|
terug naar index |
Klimmen & Kletteren... in de Lienzer Dolomieten....van 14 september tm 21 september 2002 |
| Ik
sta op een randje van de rots..... steentjes schuiven onder mijn
schoenen vandaan. Brr wat is dit hoog en wat moeten we nog ver... In de
verte zie ik 2 stipjes...
2 minuten later volgt Jacqueline. Ze ziet de schrik in mijn ogen. Even later staan we beiden op vaste grond, gezekerd bij te komen. Wat kan thee dan lekker smaken. |
Klimtocht |
 |
|
| Het is ondertussen al flink donker geworden. Onderweg worden onze ogen verblind door het felle oranje zonlicht op de topjes van de bergen. De eerste wandeling met een veel te zware rugzak is weer even wennen. | ||
|
|
|
|
|
De volgende dag begint met vroeg opstaan en het eten van een goed vullend ontbijt. (Roggebrood...) Met de rugzakken op onze rug vertrekken we naar het beginpunt van onze geplande route. We lopen ons al snel warm. Bij de berg aangekomen worden we allebei een beetje stil. Kijkend naar boven begint mijn hoofd te draaien, wat een hoogte....We legen de rugzakken en verdelen de spullen. We hebben het idee steeds schever te staan door al die setjes en andere ijzerwaren. Het touw zit vast en de gezekerde klimtocht kan beginnen... Rob bijt de spits af en klimt voor. Al snel komen we er achter dat ons touw veel te lang is. Na 40 meter zijn we voor elkaar niet meer verstaanbaar en het touw voelt van bovenaf aan als lood. Uiteraard kunnen we elkaar ook niet meer waarschuwen voor steenval! Ook al zitten die helmpjes niet voor niets op ons hoofd, toch is het lekker om tijdig weg te kunnen "duiken".
Uitzicht |
 |
|
|
|
|
|
 |
We voelen ons heel klein op de waanzinnig grote wand.
De mooie plantjes en hagedisjes laten zien dat we hier niet de enige op
deze bijzondere berg zijn. Als we bijna halverwege de route hangen merken we dat
we bijna geen grip meer hebben door onze veel te koude vingers. Stoppen:we
dalen af! |
|
En dit was pas onze eerste tocht!
|
|
2de poging... |
|
|
|
|
|
|
|
De volgende dag beginnen we opnieuw aan ons avontuur.
De wandeltocht gaat naar dezelfde klimroute als de vorige dag, we gaan
de uitdaging weer aan. Deze keer verloopt de klim gemakkelijker. Wanneer
we over de helft van de route zijn begint de vermoeidheid een rol te
spelen. De warme stralen van de zon vergezelt ons in onze trip. De
spanning neemt toe. De waanzinnige berg laat zich van zijn originele
kant zien. Onder onze voeten neemt de diepte met grote maten toe. Kleine
stipjes die zich langzaam voortbewegen moeten bergwandelaars
voorstellen. De wand boven ons wordt glad en onbeklimbaar. We moeten
uitwijken naar links en de traverse kan beginnen.
|
 bugeleisenkante  start  jacky |
Rob |
|
|
|
|
|
|
|
"Een leeg gat onder je voeten, twee bergen die bij elkaar komen met anderhalve meter ertussen. Al snel kom ik erachter dat ik alle twee de wanden moet gebruiken om door te kunnen. Wijdbeens en met zeer weinig grip schuifel ik opzij. Ik glij weg met mijn linkervoet. Ik raak uit balans. Stukjes steen vallen naar beneden. Gelukkig heb ik genoeg grip met mijn linkerhand. Ik blijf muisstil.... Dit moment lijkt minuten te duren voor ik de steentjes tegen de rotsen hoor vallen. Het lijkt kilometers diep. Uiteindelijk waren het maar seconden. Ik durf niet meer naar beneden te kijken, toch moet ik een nieuw plekje voor mijn voeten vinden...Voetje voor voetje op zoek naar plekjes waar ik me weer opnieuw kan zekeren zodat ik even uit kan rusten. Dit is helaas niet zo vaak mogelijk. Aan het einde van deze passage zie ik 'vaste' grond. Om daar te komen moet ik me laten vallen met mijn handen naar voren, en mijn voeten laten staan. Ruim een meter val ik naar voren en het zweet staat op mijn voorhoofd. De leegte onder me begint opnieuw te draaien, maar ik moet door. Een flinke sprong richting mijn handen, mezelf optrekken en ik voel me gered. Snel maak ik me vast zodat Jacky na kan klimmen." "STAND, KOM NAAR NA"... |
||
|
Jacky |
|
|
|
|
|
"De woorden zijn haast niet meer te verstaan, na wat heen en weer geschreeuw, maak ik me los van de muur, en ook mijn hart kan een sneller tempo aannemen. Gelukkig kan Rob me goede aanwijzingen geven. Toch springen de tranen in mijn ogen van de angst. Als ik na de passage mezelf naar voren moet laten vallen ben ik een flinke preek aan mezelf verder. Ik ben blij als ik Rob zijn armen om me heen krijg. Veilig! Als we samen op het platform zijn, hebben we eindelijk tijd om te kunnen genieten van de omgeving. Een waanzinnige diepte en vergezichten krijgen we te zien. Eindelijk kunnen we weer lachen en trots toosten we met een mini kopje thee. Wat kan een warme slok goed doen na zo een spectaculaire trip... "Na de thee en een reep chocolade kunnen we er weer tegen aan. De rest van de tocht gaat iets gemakkelijker. Als we boven aan de berg komen zien we dat de zon zachte kleuren begint aan te nemen. Haast is nu echt geboden en snel pakken we onze klimuitrusting in de rugzakken. De bergschoenen gaan aan en we wandelen in vlot tempo naar de hut over het wandelpad. Bij de hut aangekomen staat de 'huttewirt' al op ons te wachten met een goede warme maaltijd met zeer veel bouwstoffen. We worden maar verwent...
|
Snurken |
|
|
Spectaculaire landschappen |
|
Klettersteig |
 vast..
|
Nog een dagje vol nieuwe ervaringen te gaan.
Er zijn een aantal bergen waar staalkabels geplaatst zijn aan de wand zelf. Je kunt hier jezelf zekeren met carabiners, die verbonden zijn
aan je klimgordel. Eerst volgt de wandeltocht tot aan het beginpunt, even zekeren en Jacky gaat van start. De eerste 5 stappen zijn al flink heftig, en ik heb het gelijk warm. Als snel gaan we er al flink lol van hebben. Ieder kan zijn eigen tempo aanhouden waardoor we het niet zo snel koud krijgen. We klauteren tussen de gleuven van de bergen door en komen op toppen met prachtige panorama beelden. We moeten moeite doen om ons evenwicht te bewaren, de dieptes zijn gigantisch. Zo voor de eerste keer met het speciale klettersteigsetje gaat het toch super snel. We voelen de spanning flink opkomen als we merken dat er stukken staalkabel niet aanwezig zijn op de route. Van rots tot rots lopen we voorzichtig maar trillend naar de volgende aanwezige kabel. Deze route lijdt ons naar de top. Als het kruis al duidelijk in zicht is besluiten we terug te keren. Genoeg spanning en ervaringen voor ons. De laatste trip naar het topboek is te heftig en steil voor ons. Verder missen we hier ook kabels als we de route bestuderen. De tocht gaat terug over een andere route als de heenweg. Deze kant van de berg is net zo spannend. Het laatste stuk gaat al een stuk sneller dan het begin. Elk begin is tenslotte wennen... Trots en voldaan komen aan bij de hut. |
|
Het is voorbij ....Wanneer gaan we weer..??
|
|
|
xxxx
| Algemene info | Beste reistijd & klimaat | |
| De Karlsbaderhütte ligt op 2260 meter in het hart van de Liënzer Dolomiten (Oostenrijk). Vanuit de berghut leiden tal van routes naar de hoger gelegen 'Spitzen' en 'Türmen'. Er zijn diverse (alpiene) klimroutes mogelijk (van de 1e tot en met de 8e graad), de korte aanlooproutes en de gunstige klimatologische omstandigheden maken de 'Karlsbader' tot een geliefde uitvalsbasis voor het maken van lange rotstoeren. | Half juni tot en
met eind september Dan is de meeste sneeuw weg en kun je alles
route beklimmen.
wij waren er van 14 september tot
en Het is dan wel om 6 uur donker. Je moet dus wel om 5 uur binnen zijn.. |
|
| Mogelijke routes | Huttentrektochten/dagtochten | |
| Beklimmingen:
Große Gamswiesenspitze(2.488m, 3 uur),
Große Sandspitze (2.772m, 2'30 uur), (=Klettersteig) |
Dit gebied biedt
een dicht en goed bewegwijzerd wegennet met tal van mogelijkheden voor
elke moeilijkheidsgraad. Het verdient aanbeveling om bij elke tocht
behalve een verrekijker ook een topografische kaart mee te nemen om de
gekozen route goed te kunnen volgen. Andere hutten op dagafstand: Hochstadel Haus : 7 uur. Kerschbaumer Alm: 2 uur. |
|
| Eten en drinken | Internet adressen | |
| Je kunt er kiezen
voor vol pension of alleen s'avonds eten. Het maakt niet uit. De
huttenwird maakt heerlijke voedzame maaltijden. Je komt er niets tekort. Dit is nog zo'n hut waar je zelf je rekening bijhoud op basis van vertrouwen. |
www.dav-karlsbad.de www.hutten.be www.nkbv.nl (15daagse cursus) www.austria-tourism.at limits :mooi artikel over het gebied met alle informatie. www.hochstadelalm.at (leuke kaartjes van het gebied en wandeltochten |
|
| De hut | ||
|
locatie: Huttenwird :Inge Kunzer |
 |
|
| Er naartoe | kaarten en gidsen | |
| Vanuit
Lienz rijd je richting Tristach en daarna neem je de weg naar
de Dolomitenhutte, welke bij Gasthof Kreithof een Mautstrasse wordt
welke ons uiteindelijk naar de parkeerplaats onder de Dolomitenhutte (1616m)
voert.
Vanaf de Dolomitenhutte loop je in ongeveer 2 uur zigzaggend naar de hut. |
AV-Fuhrer Lienzer
Dolomiten, Deze gids hebben we beneden in het dal bij het lokale
vvv-kantoor gekocht.
Aangezien de routes goed bereikbaar zijn, was deze kaart voldoende. In de hut zelf liggen ook routeboeken en kun je aanvullende info vinden |
|
| Er
is nog een tweede mogelijkheid (voor geoefenden!) is via de
Rudi Eller Steig. (ongeveer 3 uur - wel zwaarder) |
||
|
||
Overzicht van de mooiste fotos |
||
gepubliceerd:15.03.2003
