Terug naar index 

7 dagen Hiking door Luxemburg ...

van 24 mei t/m 31 mei 2003 

• Beschrijving van de gelopen route met afstanden
• Overzicht van de mooiste fotos

Het is zaterdag... we worden om 900 uur (gevoelstijdstip 0600 ) wakker ...lekker relaxed kleden we ons aan en gaan we onze rugzakken inpakken

hier en daar moeten we nog wat spulletjes opzoeken.. En al gauw besluiten we ook om een aantal dingen niet mee te nemen.De komende week word een harde les. Het is al eerder gebleken dat je veel te snel te veel mee neemt.

Dus zo weinig mogelijk mee.. Het is 12 uur we zijn klaar om te vertrekken.. Eerst nog even naar schiedam om de kat weg te brengen. Krijgt dat beessie in ieder geval een beetje aandacht...

Onderweg verloopt de reis prima... Het is rustig. We rijden via antwerpen, stoppen natuurlijk bij de BIG M voor en cappucino..en rijden snel via Brussel en Namen richting luxemburg.. Het is 1730 uur. Met behulp van een internet kaartje zoeken we in het centrum naar de jeugdherberg.... Bij een bushalte vinden w een plattegrond. Eigenlijk zijn we er niet zo ver vandaan.

Luxemburg city

De jeugherberg ligt in een dal, maar toch midden in het centrum. Het valt ons op dat de stad luxembourg eigenlijk 1 grote vesting is... We worden hartelijk ontvangen. Alle kaarten, tegoed- bonnen en informatie hebben ze voor ons in een grote doos klaar gelegd. We mogen ook gelijk kiezen hoe laat we willen eten.. We hebben een package gekozen waarbij we op een slaapzaal liggen. De eigenaar adviseerd ons dat er nog 1 kamer over is. Voor 5 euro extra besluiten we dit maar te doen. Lekker relaxed. 

Na het eten gaan we nog even de stad in. Het is nog 1 uurtje licht. Wat leuk. Het centrum is helemaal omsingeld door oude stadsmuren. We zien oude torens, vestingwallen en we maken nu al veel foto's...

Op het plein is het errug druk. Van afstand lijkt het wel kermis.Van dichtbij blijkt het hele plein vol te staan met eettentjes... Haantjes, shoarma, kebab, ijs, braadworst, patat, vooral veel patat. Ook populair hier bakjes met mie...En daar weer 4 varianten van. Elke variant heeft zijn eigen counter en wachtrij. Het is ook erg druk bij de wafels en softijsjes..

Een paar straten verder weer een plein. In het midden bereid een bigband zich voor op een openlucht concert.. We besluiten hier eens naar te luisteren onder het genot van een cappo vanmac.(sorry hoor, zat toevallig ook op dit plein)..  Toeval of niet. Ze zijn net begonnen of er breekt een hoosbui uit gepaard met onweer en lichtflitsen.

Hele plein gelijk leeg.. Wij niet. we hebben een parasol van mac in bruikleen en zitten daar lekker onder te luisteren. En natuurlijk wat foto's maken.

Terug in de herberg nemen we nog wat te drinken en bereiden ons voor op de eerste trek morgen 15 km naar bourglinster. 700 uur op..

Zondag - day 1 - Luxemburg naar Bourglinster 16 km

pillendraaier (bladspriedkever)

Tjee minee, we staan nog vroeger op dan thuis.. Maar wel lekker op je eigen kamertje. Wakker worden met de raven buiten.. Beneden leveren we onze bonnetjes  in en kunnen lekker genieten van het ontbijt. In de keuken staan ze onze lunchpakketten te maken. We zijn benieuwd wat we straks mee krijgen.  Ontbijten in een jeugdherberg betekend vaak een buffet. Koffie, thee verse broodjes met kaas en chocolade pasta.. mmmm dat gaat er wel in.

Oke dan. Het is tijd om de tassen te pakken. De laatste overbodige spulletjes gooien we in de auto. Nu gaan we op pad. Het duurt even voordat we echt luxembourg uit zijn. We passeren een soort oude ingang met torens aan beide zijden van de weg. Hier moest eens de toegangs poort van het Noorden zijn geweest.  Het is even wennen om de juiste weg te vinden.. We verwachten route bordjes, net zoals in Belgie waar je vaak grote stukken van de GR's volgt.  We zien wel diverse bordjes maar we weten niet of ze onze richting uit gaan.

Anderhalf uur onderweg. Tijd voor een eerste stop. Eens even kijken wat er in ons lunchpakket zit. Dat is niet mis.  2 zeer grote sandwiches, 1 met kaas en 1 met salami. Daarnaast een wafel, een pakje sinasappelsap en een appel. Ik heb ook nog een hard broodje mee genomen. Oh ja we hebben ook nog de salades van de Big M... Daar beginnen we maar eens mee.

Als je op de kaart kijkt kun je zien dat je op diverse manieren naar de eindbestemming kunt lopen. Van de organisatie hebben we kaarten gehad waar de mooiste route is ingetekend.

Ineens springt er een eekhoorntje over het pad. Wij veranderen zelf in stokstaartjes.   leuk om te zien dat het beestje zich niks van ons aantrekt en gewoon verder weer in een boom klimt.

En dan het fotograferen. We hebben weer ons statief meegenomen. Dank zij onze nieuwe lensjes zijn we onderweg druk bezig. We zien een tor, en nog een, en een slak die een tor opeet. En we zien bloemetjes met vliegen daarop. Alles wordt uitvergroot.

Het is wennen aan de backpack. We zijn druk bezig om alle verstel mogelijkheden uit te proberen. Die brede heupband is heel erg lekker. Gelukkig zit de rugzak ook niet helemaal vol. Hoe moet dat strakkies met de WR gaan? vragen wij ons af.

Ook de schoenen (de life-line boots) moeten nog wennen. Na pak weg 3 uur proberen we hier ook wat met de veters uit. Je kunt de eerste 2 ringen strakker aan zetten zodat je bij afdalingen niet met je tenen tegen de voorkant op komt. Dat scheelt.. Verder hebben we deze keer geen pijnlijke voeten. We lopen met inleg - zooltjes.

Regelmatig houden we pauzes. Vaak zeggen we tijdens die pauzes helemaal niets. Nee, niet omdat we ruzie hebben of zo.  Nee, ken je dat. Intiem genieten van de stilte en vogels om je heen. We snuiven de geur van de bloemetjes om ons heen op. Dit is pas genieten. 

We komen eindelijk in Bourglinster aan. Je ziet hier geen mensen buiten. Het stadje dankt zijn bekendheid vanwege het slot boven aan de berg. De herberg is pas om 1700 u open dus gaan we eerst naar het slot kijken. We lezen dat de eerste vesting al in 1200 nc. was gebouwd. Daarna hebben de Fransen het in 1600 plat gegooid. In 1966 heeft de Luxembourgse regering het eigendom over genomen. Sindsdien is het gerestaureerd. Er zitten ondermeer een bar en een sjiek restaurant in. Je kunt op de binnenplaats komen en je kunt er omheen lopen. Leuk hoor. 
Na het slot moeten we nog een uurtje wachten. We gaan beneden op een bankje in de zon zitten. Na 10 minuten vallen we bijna in slaap. 

Als de herberg om 1700 open is wacht ons een verrassing. We krijgen een eigen kamer voor 6 personen helemaal voor ons alleen. Wat een geluk zeg. Kunnen we elk uur een ander bed uitproberen. Snel douchen want over een 1 uurtje staat onze maaltijd klaar. Lekker hoor. Het is een soort macaroni met chili concarne mix.. met een lekkere salade erbij en fruit en koffie toe. We worden maar verwend.

Na het eten kunnen we nog een uurtje lekker rustig buiten van het laatste waterige zonnetje genieten.  Wat een rust..Het is een mooie dag geweest vandaag. Lekker weer. Geen regen. Lekkere temperatuur.

Morgen de tocht der tochten 30 km naar Echternach.
Om 6 uur op. 7 uur ontbijt en daarna snel opweg. Het zal mij benieuwen.

Maandag - day 2 - Bourglinster naar Echternach 30 km

600 uur gaat de wekker.... brr alleen de gedachte al aan vandaag. Nou ja we zien wel. Snel wassen, tas inpakken en naar beneden. Daar kan ik al direct een lekker bakkie koffie pakken. Het leuke van een herberg is dat ze voor trekkers (wij dus) een kleine zelfverzorgings keuken hebben. Hier kan je  altijd je eigen ontbijtje maken en water koken. Wij hebben zelfs de gehele week vol pension. Binnen een kwartier is ook de waard beneden en gaat voor ons het ontbijt klaar zetten. 

Er komen ook 4 jongens naar beneden, allemaal in witte overals. We denken dat ze schilders, behangers en  tapijtleggers zijn die hier de hele week in de buurt klussen.  2 mensen zijn volgens ons al om 6 uur weggegaan. De kopjes staan er nog.

Strak om half 8 staan we buiten. Eerste bestemming Junglinster, waar we binnen een uurtje zijn. Daarna plat over het land, door de bossen omhoog en omlaag. We lopen enige tijd door een donker bos. De paden voelen zacht aan van alle dennennaalden die erop gevallen zijn. Na pakweg 2 uur lopen wordt het eens tijd voor een pauze vinden we. Volgens de kaart schieten we lekker op. We schatten bij 9-10 km gelopen te hebben. Niet slecht. Onze heupen doen nog zeer van gisteren. Weer proberen we van alles uit op onze rugzakken. Deze keer  probeer ik mijn gewone riem boven de banden van de pack uit. Dat werkt.

Ergens halverwege beginnen we onze voeten goed te voelen. Ik constateer zelfs een eerste blaar! Nu moet ik toegeven. Dat rugzaklopen valt nog niet mee. Wat een afstand. Toch zien we weer op de kaart dat we lekker vorderen.

We lopen wel uren achtereen zonder mensen tegen te komen. Als we toevallig door een dorpje komen begroeten alleen de honden ons. Uiteindelijk is het eind in zicht en bereiken we om ongeveer 16.15 uur ons einddoel: Echternach. Uiteraard is het hostel nog dicht. Dus wederom wachten we tot 1700. We hebben geen fut en zin meer om nog even rond te lopen. Dat doen we na het eten wel. Het hostel stamt al uit de tijd van 1954. Het is een groot gebouw met 3 verdiepingen. Op elke verdieping een aantal dormitories (slaapzalen van 8-10 personen). De waard begroet ons hartelijk. Vanavond zal ook hij voor ons koken.  Het is rustig in de herberg. Nu zijn we nog met zijn tweeen, straks verwacht hij een grote groep italianen.

Wat eten we vanavond ? Een grote kom soep met een stukje brood. Daarna rijst met doperwten en peentjes voorzien van kipfilet met een champignon sausje. Voor ons geen 4 sterren hotel hoor. Dit smaakt prima. Omdat we nog heel even hebben moeten wachten krijg ik het biertje gratis. Net voor het eten kwam ineens die groep binnen. Volgens ons zijn het er wel tussen 30 en 40 personen. Gelukkig slapen de meesten op de andere vleugel van het gebouw. Na het eten gaan we nog even de beentjes strekken in het dorp. Er is een hoofdstraat met winkeltjes en eettentjes. We trakteren onszelf op een supergrote cappucino.  Dat komt omdat deze waard het koffie apparaat niet aan wilde zetten. Dat is alleen voor het ontbijt zegt tie. (nou ja, in het vorige hostel stond hetzelfde apparaat de hele avond aan!) Maar mij hoor je niet zeuren hoor.  We lopen na die superbak nog even door het stadje hier en daar wat foto's maken.

Terug op de kamer wacht ons een verrassing. Eerder zagen we 3 backpackers uit de bus stappen. We moesten er nog om lachen. He daar, wij hebben dat stuk gelopen hoor. Bleek dat ze op onze zelfde kamer zaten. Vanmorgen waren ze hier vertrokken maar op de eindbestemming waren de hotels vol, zijn ze maar met de bus teruggekomen om hier weer te overnachten. Why not..

Tijd om te slapen. De italianen en de backpackers zijn de stad in. Als ze terugkomen zal het wel weer lawaai zijn. Zo gaat het altijd. Morgen een rustige dag - 15 km

Dinsdag - day 3 - Echternach naar Beaufort  15 km

En zoals verwacht de italianen maakten inderdaad herrie toen ze eenmaal thuis kwamen. Gelukkig was een waarschuwing wel genoeg om er verder geen last van te hebben. Ik heb alle lichten in de gang maar uitgedaan. De eerst volgende denkt dan in ieder geval dat deze gang niet gebruikt wordt.

Later kwamen de drie hollanders thuis. Weer licht aan. Een van de drie ging later ook nog eens effe lekker snurken. Maakt jacky me nog wakker ook. Dacht ze dat ik dat was. Kon ik dus ook niet meer slapen. Lekker hoor.

Tijdens het ontbijt nog even een praatje gemaakt met de manager. huttenwird noem ik het maar. Hij doet dit werk al 8 jaar. Binnenkort gaat de huidige manager met pensioen en wordt hij de baas verteld hij stoer. We hebben bolletjes als ontbijt. Als hij onze blijde gezichten ziet vraagt hij of we er alvast nog eentje bij willen. Natuurlijk... We zitten net lekker saampjes te ontbijten als de italianen binnenkomen. Weg rust. Maar goed, dit is nu eenmaal een jeugdherberg.  Nog even een luchpakketje klaar maken en weg zijn we weer. De track van vandaag begint met een klim naar boven. Lekker om de spieren los te maken.  We besluiten het rustig aan te doen vandaag en veel pauzes te nemen. Na pakweg 2 uur voelen we onze voeten al. We hebben verder geen last van onze heupen en rugzak meer. Wel onze voeten..Oei Oei. Het lijkt wel of die blaren dikker worden. Alle compeetjes zijn op.

Het lopen word zwaar. Niet zozeer omdat we moe zijn, maar omdat de onderkant van de voeten steeds meer pijn doen. Ik vraag me vaak af of ik dit bij mijn andere bergschoenen ook zou hebben. Wat opvalt is dat jacky en ik precies op de zelfde plekken blijkbaar zoveel wrijving hebben dat de huid helemaal kapot is gegaan. Aan de bovenkant van de voet om precies te zijn.  Mijn hele pleister staat bol van het vocht.

Aan de route ligt het niet.  

In het begin van de track lopen we al over een mooi stuk tussen de rotsen door. Ze noemen het daar het Labyrinth. Duizenden  jaren geleden is een groot stuk rots los gekomen van de berg. Daar loopt nu het wandelpad doorheen. In dit gedeelte zie je muizen, Vleermuizen en nog veel meer. Trappetjes op en af richting Berdorf. Berdorf is ook bekend onder klimmers want er is hier een groot klimgebied. We zijn er niet langs gekomen deze keer. Deze regio heet hier niet voor niets Klein Zwitserland. We komen uit het bos en onmiddelijk zien we een moederhert en haar kleintje over het landschap huppelen richting een maisveld. Zodra ze in het maisveld zijn komt ze af en toe door het gehuppel boven het veld uit. Dit is een grappig gezicht. Vrijwel direkt hobbelen ze weer terug het bos in. Dat is leuk.  He fijn, eindelijk naderen we Berdorf. We zoeken een plekkie uit om lekker te kunnen lunchen. Op de trappen van de ingang van de Kerk. Ik was in de veronderstelling dat Berdorf ook wel touristisch was, maar daar heb ik mij in vergist. Er rijd een bus doorheen maar dat is ook alles.. Even de schoenen uit. voeten inspectie.

Na de lunch nog maar zo'n 8 kilometer houden we ons voor.We komen in een pracht gebied met bossen en aan weerskanten hoge rotsen. Er loopt ook een riviertje doorheen. Dit levert mooie plaatjes op. Dit is wel een heel mysterieus stukje natuur. Voor ons gevoel komt er geen einde aan. We stoppen wel 2-3 keer om onze voetjes wat rust te gunnen. Op weg naar de eindbestemming komen we regelmatig weer mensen tegen. Ook de sjieke dagjes mensen met lakschoentjes komen langs. Hoe kan dat nou denken we. En ja hoor verderop komen we erachter. Daar is een grote parkeerplaats.  Je kunt hier starten voor kortere wandelingen. prima toch.

Puffend bereiken we het stadje. Omdat we zo vroeg zijn bezoeken we eerst het kasteel.  De burcht van Beaufort, bellus fortis, mooie burcht. Hiermee wordt de burcht nog steeds aangeduid. En toegegeven. Het is een mooie trekpleister. Na onderzoek blijkt dat de eerste bouw al rond 1200 nc moet hebben plaatsgevonden.Sommige denken zelfs in de 9e eeuw. In de 12 eeuw had je nog Leenheren, ridders en kloosters. Die leenheren waren adelijke families. Toen speelden ze al stratego en Monopoly.  Sommige gebieden werden steeds groter. Generaties families hebben op het slot gewoond. Je kon vroeger ridder worden of in het klooster gaan. Tot aan 1593 werd de regio geterroriseerd door de heren van Befort.  Eerst het stelsel dat alle grond toebehoorde aan de leenheer. Dit werd vervolgens verpacht aan de boeren. Later raakte dit in verval. Ging het economisch slechter en gingen sommige burchten de andere kant op. Ze werden roofridders. Pas in 1639 werd ene gouverneur Jean Baron de Beck heer en meester van de Burcht. Het slot werd verbouwd. Er kwamen gebouwen bij. Dit duurde echter maar een paar jaar. Daarna raakte het slot in verval

In 1928 begon men de ruine te restaureren. In 1932 kwam het open voor publiek. En in 1981 kwam het in handen van de Staat. Pas in 1988 kwam de burcht en slot onder de monumenten zorg.

We hebben hier toch wel zo'n 2 uur rondgehobbeld. Waanzinnig mooi.

Op weg naar het hostel dachten we deze keer lekker op tijd zijn. Gaat dit hostel pas om 1800 uur open. Ook goed. Buiten zat een fransman van 63 jaar. Hij loopt de GR 5. En dat doet hij al zo'n 2 weken achter elkaar. Petje af hoor. Ook deze keer is het rustig in het hostel. Er is een groepje van 7  jongeren met 3 begleiders. Zij zijn in training als begleider. Verder is er niemand. De fransman zien we niet meer. Eten is weer voortreffelijk. Soeppie en daarna pasta met salade en vlees. Prima

Daarna kwam de wird nog een praatje maken. Zij doet dit werk al zo'n 12 jaar. Samen met haar man. Aparte baan hoor. Nooit zomaar een dagje vrij.

Ik ben zelf nog een stukje wezen wandelen. Jacky is heel erg moe. En ze maakt zich zorgen om haar 2 grote blaren. Ze staan bol en bij een voet doet haar hele voet zeer. Ik ben benieuwd hoe dat morgen moet gaan.

Woensdag - day 4 - Beaufort naar La Rochette 12 km

Mooi niet,  het zijn er in totaal zon 65 geworden. dat zal ik even uitleggen. Bij het ontbijt blijkt dat het nog niet goed gaat met de voeten van jacky. Teva's kan ze aan, maar geen bergschoenen. Lopen gaat dus nog niet zo best. Ik besluit om het anders te doen. De etappe van vandaag is er eentje die voornamenlijk door open velden gaat. We gaan eerst maar eens naar luxemburg. Qua lopen een dagje rust. We vragen aan de waard hoe we het beste met het openbaar vervoer naar lux kunnen. Ze bied ons een lift aan naar het volgende dorp waar er een bus richting ettelbruck. In ettelbruck nemen we de trein naar lux.  Vanaf het Gare naar het hostel is ongeveer een half uurtje lopen. Als we bij het hostel aankomen kunnen we gelijk lunchen. We hadden bij een bakkertje nog verse broodjes gehaald. Daarnaast hadden we ook een lunchpakketje gemaakt. Ik heb de salami met knoflook hier ook ontdekt. Als we halverwege in de trein de rugzak open doen ruikt de hele trein naar de salami. 

Binnen in het hostel vragen we naar de beste weg om naar Larochette te reizen. Dat blijkt een busverbinding te zijn. Oef, weer naar het station dus. Nu had ik net vlak bij het hostel om de hoek een busverbinding gezien. Gelukkig 4 minuten later laten we ons als echte backpackers vervoeren naar het station. En dat allemaal op dezelfde dagkaart. Wat kan reizen toch leuk zijn. Op het station zijn er wel 4 maatschappijen, elk met hun eigen bestemmingen en tijden. Gelukkig voor ons hebben we snel de juiste halte te pakken. Onze bus richting Diekirch komt al over 20 min.  Het is een luxe touringcar met radio, airco enz. We zitten lekker voorin zodat we alles kunnen zien. De rit duurt ongeveer 1 uur en 10 min. 

In Larochette bezoeken we eerst het bekende Kasteel van Larochette. Hier ook weer een burcht die stamt uit de middeleeuwen. In de hoogtij van het slot (einde van de 14de  eeuw) woonden er wel 5 heerschappelijke families. Dit kasteel is gebouwd op een bergkam van zandsteen, 150 meter boven het dal van de Witte Ernz, een riviertje dat in de Sure uitstroomt. Het rijk heeft het kasteen in 1979 overgenomen. Sindsdien zijn er tal van restauraties gedaan. Ook tijdens ons bezoek zijn ze bezig met een muur te restaureren. Het is een waanzinnig kasteel. Op veel plekken hangen tekeningen zodat je je kan inbeelden hoe het leven van de edelen moet zijn geweest. Veel foto's gemaakt.

Nu gaan we op zoek naar ons hostel van vanavond. Na pakweg 10 minuten lopen vinden we het grote gebouw. We blijken na een persoon de enigen te zijn. In de eetzaal ontmoeten we een belgische dame die in haar eentje op pad is. We raken in gesprek. Ze blijkt ook een week de herberg trekking te doen. Dezelfde als ons maar dan andersom. Ze is niet erg zeker van zichzelf. Ze verteld dat ze een paar keer verkeerd gelopen is en dan toch wel lichterlijk aan het panikeren was. Ze is heel vriendelijk. 

Het hostel is supermooi. We krijgen een luxe kamer met een 2 persoons bed, en eigen wastafel. De douches zitten op de zelfde verdieping. Alles is gloednieuw. Zelfs tapijt op de gangen. Men kan hier wel 85 personen hebben. Morgen krijgen ze dat ook. Wat een verschil met vandaag, 3 gasten. Na het eten zitten we dan ook nog lekker in de tuin met de vogels te praten. Die hebben maar veel te vertellen, zeg de Belgische dame. Ik maak hier nog een rondje door de tuin en ga wat expirimenteren met de foto-lensjes, iets wat nooit verveeld. Als de schemer invalt trekken we ons terug op de kamer. Blarentijd. Jacky is geschrokken van de uitspraak van de Belgische dame. Die zegt dat jacky wel eens ontsteking in de voet kan hebben. Nog dezelfde avond gaan resoluut alle pleisters eraf en wordt alles nog eens doorgeprikt en ontsmet. Hopen dat na een nachtje rust alles weer beter gaat. We zullen het morgen zien. Morgen immers een lange etappe. trusten

Donderdag - day 5 - La Rochette naar Hollenfels  28 km

7 uur opstaan. 8 uur ontbijten. Het opstaan valt niet mee vandaag. Het zonnetje komt s'morgens onze kamer binnen. Zo hebben we het nooit  gehad. We hebben vannacht het raam open gelaten. Als gevolg daarvan worden we deze ochtend begroet door alle vogels in de buurt. Samen met het zonnetje voelt het heerlijk. De kamer is waanzinning. We hebben heerlijk geslapen. Logisch, er was bijna niemand in het Hostel. Later dringt het tot ons door waarom we zo rustig wakker worden. Het is hemelvaartsdag en al het openbare leven ligt hier stil. Als we eindelijk op pad gaan zien en horen we buiten bijna niemand. Geen auto's, geen bussen en de winkeltjes zijn dicht.  Dus ook de bakker. Grrr. Dat wordt strakkies weer brood met salami... 

Op weg naar het eerste bos worden we 1 keertje ingehaald door een jogger. Daarna hebben we niemand meer gezien voor zo'n 3 uren. Behalve gerrit.... Gerrit is onze kraai. We hebben het idee dat hij ons al de hele week volgt.  Ook als we eindigen in een andere stad of dorp weet hij ons te vinden. S'morgens tijdens de eerste track hoor je hem aan de rand van het bos. "Zijn jullie er eindelijk?" lijkt hij ons toe te schreeuwen. 

Het gaat best wel lekker vinden we zelf. 

Het is een groot verschil met gisteren. Met de vertrouwde meindle-schoenen gaat het super! Als na een paar uren merken we dat onze voeten erg warm worden in die volle zon, iets waar we met die kisten echt geen last van hadden... En uiteindelijk is het onder onze voeten net zo gevoelig geworden.

Na een tijdje langs de bosrand te hebben gelopen gaan we het bos weer in. We horen wat geritsel, snel kijken we omhoog in de hoop dat we wilde dieren op kunnen sporen. Een hert verstopt zich snel achter een boom en wat struiken. We staan gelijk stil, en genieten van het moment. Het hert kan haar gedult niet bewaren en komt snel weer in zicht. We kijken weer ons ogen uit, wat een bijzonder moment is dit weer! Het lijkt of dat het hert een signaal door wil geven aan haar vriendjes, of dat ze pijn in haar poot heeft, daar zijn we nog niet uit, maar wat maakt ze een kabaal. Bij elk stapje wat wij zetten geeft ze weer een signaal, ze heeft goede ogen... Na 10 minuten lopen we verder, het beessie horen we nog in de verte...

Na nog een uurtje in het bos komen we aan in Mersch. Lunchtime. Op het station kopen we nog wat drinken. Er staat een trein klaar richting luxemburg, maar we kunnen de verleiding weerstaan. Wij gaan verder. Even verderop gaan we lunchen bij een chauteau met aan de voorkant een vijvertje. Hier besluiten we een lekkere lange pauze te nemen. Voetjes in het water. tsssss.

Volgens de kaart is het niet ver meer. Van mersch naar de eindbestemming. half door het bos en half over een N-weg. Het valt ons later op hoe hard we daar liepen. Nog een lange weg naar boven tot aan het kasteel van Hollenfelsh. Boven blijkt het hostel naast het kasteel te zitten. We zijn te moe om er echt van te genieten. Eerst maar eens douchen, een biertje en dan eten. Nee hoor. Voor de 5de keer krijgen we rijst met vlees en salade. Het smaakt wel hoor daar niet van. Maar een beetje variatie kan geen kwaad.

Ik denk dat het hostel vol zit. Het eerste wat de eigenaar vroeg of we gereserveerd hadden. Nu niet bepaald een vriendelijke aankomst dus. Maar goed, het is een bedrijf en hij zit blijkbaar volgeboekt. En hij spreekt geen engels of duits. Dat wordt lachen. Gelukkig is er een collega ter plaatse die wel een beetje engels spreek. Het gaat hier wel een beetje gaotisch. Even wennen, we zijn hier niet de enigen. 

Er is een groepje nederlandse fietsers en we zien een groepje kinderen met begeleiders... En die maken een herrie. Gelukkig hebben hebben ze wel bier en we kregen een koffie gratis. Die koffie drinken we nog even op op het terras van het chateau met een heerlijk uitzicht en vogel geluiden.

Onze kamer is wat een goedkope hostel kamer zou moeten zijn. Een stapelbed en 1 tafel. Meer hebben we normaal niet nodig. We gaan er maar gauw naar toe want we zijn eigenlijk wel versleten na zo'n dag als vandaag. 29 km gelopen.

Morgen de laatste dag 27  km naar het eindstation Luxembourg...

Donderdag - day 6 - Hollenfels naar luxemburg 26 km

Goed geslapen vandaag. Ook het inslapen viel eigenlijk wel mee. De kinderen waren tot aan donker aan het buitenspelen. Af en toe hoor je ze op de gang rondhollen. Tja dat hoort bij een herberg.

We gaan om 8 uur ontbijten. Dat wordt lachen. Tijdens het ontbijt zie je wie werkelijk hier geslapen hebben. Het verrast ons. Het groepje kids hadden we al gezien. De 5 hollandse wegnichten ook. sorry... fietsers ook. Die gasten fietsen toch wel zon 100 tot 125 km per dag. Omhoog en omlaag. Daarnaast zien we nog andere gasten. Ook de bloemetjes jurken ontbreken hier niet. Tegenwoordig kan iedereen hier overnachten. Het scheelt wel als je lid bent van de organisatie. In kosten dan. We zagen een keertje een totale rekening. Z'n overnachting kost je ongeveer het volgende :

1x overnachting op een dormitory 
    euro 13.60 per persoon (inclusief ontbijt)
1x diner  euro 7.10 (meestal rijst of macaroni)
1x lunch euro 3.80 (meestal een appel,
    koekje,sapje en zoveel brood als je op kan)

De eigenaar is een japanner. 

Er zit wederom een verassing in ons lunchpakket. Een half stokbroodje. MMM lekker. We gaan wederom op pad. De laatste track van 26 km. Eerst weer een stuk naar beneden op asfalt. We doen het rustig aan want op zulke wegen gaan ongemerkt je knieen aan gort. Er volgt een stuk omhoog in de volle zon. Gelukkig is het pas 900 uur. Toch zweten we als otters. T-shirts zijn doorweekt. Dit is heel erg afzien. Vandaag zou het volgens de radio 29 graden worden. En dat is te merken Onze eerste stop is al na 1 uur. Normaal stoppen we pas na 2.5 uur. Gelukkig komen we snel weer het bos tegen. Hier is het wat beter.  Gerrit zien en horen we niet meer. Dit komt doordat in dit gebied een buizerd rondzwerft. Ook zien we in dit bos 2 x een hert. We noemen dit bos het " Teken en brandnetelbos". Er zitten hier zoveel teken. Elke 25 meter moet ik ze eraf halen. Ze moeten vooral mij hebben. Ineens moeten we door een lang stuk met alleen maar brandnetels. En ze groeien allemaal over het pad. Een andere weg is er niet. Brr en die brandnetels moeten allemaal jacky hebben. We nemen weer een pauze. De hitte doet ons vermoeien. We zijn blij als we eindelijk het eerste dorpje bereiken. Als we beneden komen zien we een restaurantje. En we ruiken een frituur. We willen patat! Als we gaan zitten bestellen we een cola'tje.  Dat duurt echter meer dan 10  minuten. Eigenwijs als we zijn gaan we maar weer verder. Het is een restaurant waar alleen maar elite komt. Dure autos, nette kleding. Ze kijken ons aan of we van een andere planeet komen. Verderop zien we een bushalte. Bij aankomst in dit stadje hebben we samen besloten dat het welletjes geweest is. We hebben meer dan 100 km gelopen in die dagen. De hitte van vandaag maakt ons erg moe. We voelen onze botten, spieren. In het bushokje eten we het stokbroodje op. 20 minuten later zitten we in de bus naar luxemburg. 

Het is gedaan. 

Tevreden stappen we uit bij het bustation. Scheelt weer een stukje lopen. We lopen richting het plein naar de Big M. Daar gaan we eten en nemen een cappucino. Hier zitten we ruim 1.5 uur! te genieten van alle mensen, het lekkere weer en de terrasjes.

Tijd om eens naar het hostel te gaan.  Wat leuk, we hebben dezelfde kamer. En das maar goed ook want alles zit ook hier vol. Eerst gaan we eens lekker douchen. Dan beneden een biertje pakken en even de foto's bekijken.  We geven aan dat we graag willen eten. Zegt die barman. sorry dat kan niet we hebben geen keuken. Waarop ik zeg "dat kan echt wel".... Uiteindelijk bied hij ons een pizza met een drankje aan. Daar zeggen we na een week rijst en macaroni geen nee tegen.

S'avonds gaan we nog even de stad in. Gezellig hoor. Met een avondtemperatuur van 25c zitten alle terassen en restaurants vol. Winkeliers doen goede zaken. 

We komen 22.15 pas weer aan in het hostel. Nog een afzakkertje halen en dan naar bed. Morgen gaan we lux nog verkennen en dan naar huis.

Zaterdag - day 7 - Luxemburg city 

Tja, eerst maar eens een uurtje later opgestaan dan normaal. We ontbijten pas om half 9. Het is druk beneden. Alle tafels zijn bezet. Omdat we vaak zo vroeg weggaan zien we dit niet. Nu zit je in een city hostel. Na het ontbijt gooien we alle spullen in de auto en gaan de stad in. De kamer moet om 1000 uur leeg zijn. Ha, weer krijgen we een lunchpakketje mee. 

We beginnen om maar eens een stuk van de oude verdedigingsmuren te bezoeken. Langzaam lopen we van het ene mooie uitzicht naar het andere. We komen in het centrum. Het is zaterdag dus het is heel erg druk. En warm. Wederom gaan we lekker op het terras van een cappo'tje genieten van de big M. (nog steeds het goedkoopst als het om cappo's gaat, en daar gaat het ons als backpackers om.)  Zo genietend zitten we weer een uurtje lekker de krant te lezen. Er is veel te zien en te doen in de city Lux. Toch besluiten we om vanmiddag huiswaarts te gaan. Na 7 dagen alleen in de natuur vinden we 1 middagje city wel genoeg.  Op weg naar de auto bezoeken we nog de Kazematten. Daarna gaan we zigzaggen over landweggetjes naar huis. Pas in Namen via Bastogne nemen we de highway back home.

De kazematten

De kazematten boden niet alleen een schuilplaats aan duizenden soldaten mét hun paarden, maar huisvestten ook ateliers, bakkerijen, slage rijen enz. In 1867 moest de vesting ontruimd en afgebroken worden omdat Luxemburg tot neutraal gebied was ver- klaard Tijdens de afbraak, die 16 jaar duurde, verdwenen ook de gebouwen die boven op de Bock stonden.

Het was echter onmogelijk de kazematten op te blazen zonder schade voor bepaalde gedeelten van de stad aan te richten. Men beperkte zich tot het sluiten van de voornaamste ingangen. Overgebleven zijn nog 17 km kazematten, verdeeld over verschillende verdiepingen. Eindeloze trappen zijn tot 40 meter diep in de rotsen uitgehakt. Moet je voorstellen dat deze kazematten in de 2 laatste wereldoorlogen als schuilkelders werden gebruikt en 35000 mensen een veilig onderkomen bood. 

Meer info : www.luxembourg-city.lu, vandaaruit vele links naar de omliggende gebieden