Rob en Jacky gaan samen met Robert en Cynthia op een 14 daagse vakantie naar Zweden. Eerst 6 dagen trekking dwars door midden Zweden op kaart en kompas, zonder paden of wegen, daarna 5 dagen met de Canadese Kano varen over meren en rivieren. Koken op een kampvuur.  Een verslag van 12 dagen in de wildernis, zonder gsm, internet en mensen...

Vroeg op om snel naar het vliegveld te gaan. Het is de bedoeling dat we vandaag 3 x in het vliegtuig zitten.  Van Ams naar Copenhagen, Van Copenhagen naar Stockholm, en dan naar Ostersund, een klein vliegveld in de provincie Jamtland. Bij de laatste overstap gaan het bijna mis. We komen vrij laat aan. De bagage laat lang op zich wachten en we moeten zeer hard rennen om onze binnenlandse vlucht te halen. Helemaal naar Terminal 4, snel...bagage afgeven en door de douane. Net op het nippertje mogen we nog aan boord. Ik ben bang dat onze rugzakken het niet hebben gehaald. Even na 1700 uur landen we op Ostersund aiport ( 1 strip). Dennis, onze contactpersoon in dit gebied staat ons al op te wachten. Helaas geen bagage! Dus we gaan met Dennis naar het dorpje Laxviken ( met 81 inwoners). We overnachten in een prachtig pensionnetje aan de rand van het meer. Dennis regelt een fantastische maaltijd voor ons.  Daarna maken we nog een proefvaart met de Canadees op het water. Het water is rimpelloos, de weersvooruitzichten zijn alleen niet zo best. Onderweg in de auto zagen we al dat het landschap erg nat is. Overal zijn riviertjes en beekjes en dan blijkt dat een groot gedeelte van onze route door moerasgedeelte gaat.

We zullen zien.

note: We vliegen met de SAS, die brengen onze bagage nog dezelfde avond per taxi naar het pension. Prettig geregeld met die jongens.

Dennis komt om 0745uur  aan om een ontbijtje voor ons te maken. Het laatste ontbijtje uit de beschaving voor de komende 11 dagen. Hierna zullen we leven op muesli en brinta met melkpoeder. Smiddags' een noodle soepje met een energie reep  en savonds .....  Aardappelpuree met niks..... Cous Cous met niks......  Rijst met niks en soms een pasta met niks.. want als je maar even te veel water in de pan doet loopt de vulling uit de pasta en heb je een pasta soep.

"Your not so stupid" 

Ongeveer  half 10 - 1000 uur brengt Dennis ons weg naar het beginpunt van de track: Net buiten het dorpje Alasen. Het scheelt weer 11 km lopen. Buiten de auto regent het pijpenstelen . In de auto vraagt hij ons of we onze rugzakken waterdicht hebben verpakt. "ja" zeggen we.  "Oh, youre not so stupid after all" , antwroord hij. We stappen uit en beginnen met het volgen van een karrespoor. Al snel houd dit op en moeten we een kompas doorsteek maken van  320 Graden.  2 uur later passseren we een blokhut aan de rand van een meer. Dit blijkt bruikbaar te zijn voor lunch. Het is een trekkers hut, je kunt hier met 10 personen bivakkeren. 

Rond 1500 uur komen we aan op de lokatie waar we kamp 1 hebben gepland. Het blijkt nét voorbij het laatste winterkamp van Robert en Cynthia ....zie wintertocht op taigatrails. Alles is hier nat en het gehele bos is een groot moeras. Kamp 1 is gekozen aan een meer. Water is tijdens onze tocht ook weer heel belangrijk. Drinken, koken, eten.. alles draait om water. We maken snel een vuurtje, pan op het vuur zodat wij intussen tijd hebben om bivak op te zetten. Gelukkkig klaart het nog even op en zitten we een uurtje in het zonnetje. Vanuit onze mooie kamplaats hebben we een goed zicht op een bever die aan de overkant van het meer heen en weer zwemt. We houden het niet lang vol. 2000 uur liggen we in de slaapzak en kan het gevecht met de muggen beginnen.

Slecht geslapen. 1000x aangevallen door muskieten. Het ontbijtje bestaat uit water, melkpoeder en brinta. We beginnen vandaag met 1 uur door een sompig moeras te klauteren, daarna 1 uur verhard op een pad.  Dat is direct het laatste pad.. Daarna weer 1.5 uur een dwarsdoorsteek door moerasgebied  en bosachtig terrein met blokken en gaten.  Bivak 2 is uitgekozen aan de uitloop van een rivier naar een groot meer. Mooie plek.

 Dag 3 - Saai slaapplekje 

Dit bivak aan het Stor- Foskvattnet meer is geslaagd. Ik heb geslapen van 10 uur s'avonds tot 9uur smorgens. Niet zo veel last van de muskieten. Er staat hier wat wind. Mijn slaapplekje was ook een beetje saai.  aan de rand van het meer. met een fantastisch uitzicht.

We willen tijdig in bivak 4 zijn om wat te wassen en te rusten. Track 4 staat op de planning als een van de kortere tracks

Wil je dit ook eens mee maken ??

Je kunt dit pakket ook boeken bij : www.taigatrails.com 

Het grappige van dit jaargetijde op deze breedte graad is dat het bijna niet donker word. Ik word s'nachts meerdere malen wakker. Een keertje om 1 uur, de lucht is dan kraakhelder en er schijnt een half maantje. Vanaf 2 uur snachts wordt het alweer lichter. En vanaf 4.15 komt de zon al op. Het is niet een geweldige plek dus we proberen bijtijds op pad te gaan.

Mijn ontbijt bestaat uit 50 gram melkpoeder, 50 gram brinta,  2 schepjes suiker en 2 schepjes muesli. Gooi dit allemaal in een mok, 1/2 liter warm water erbij en je hebt een powerontbijtje waarmee je er weer even tegenkunt.  Robert neemt dit soms 2 keer. ( dus 1 liter met die zooi)

Aha.. tijd voor een doorsteekje dzw dwars door de rivier. Ik spring met Kleding en rugzak en al zo het water in. Oei, dit stukje is toch iets dieper dan ik dacht. Het water komt tot mijn middel.  Dan maar een stukje verderop proberen. Dit is nog nog maar een kleintje. We lezen op de kaart dat we over 2 dagen een zwemoversteek hebben. 

1.5 uur verder zoeken we een droog plekje om kamp te kunnen maken. Het weer wordt steeds beter. Veel zon en veel wind. Dat houd de muskieten weg. Tijdens het avondeten (couscous met niks, nou ja een paar noten dan) besluiten we om de route iets te veranderen. Robert ( ja, hij weer)  heeft 6 km (hemelsbreed!) verderop een hut gezien. Dat kost wel een paar river crossings, maar met het oog op toekomstige tochten de moeite waard om te onderzoeken.

Ophangen van voedselzakken

Half 9 s'avonds gaan we de voedselzakken ophangen. Dit doen we elke avond en moet minstens 100 meter buiten het kamp gebeuren. We leven hier in de wildernis van Zweden. In deze gebieden leven wolven, beren, elanden, bevers en nog veel meer dieren. De meeste dieren ruiken voedsel op grote afstanden. Zelfs de bekers en tandpasta verdwijnen in de voedselzak. We hebben ieder 10 meter touw bij ons. We zoeken buiten het kamp een hoge boom, slingeren het touw eroverheen en hangen de zakken minstens 6 meter hoog op. Buiten het bereik van beren en elanden (denken we). 

Robert probeert nog wat te vissen. Hij krijgt ook 2 kleintjes aan de haak die hij maar weer terug gooit. Vissen in de rivieren gaat nog wel. In de grotere meren is Robert al 2 blinkertjes kwijt geraakt aan de rotsen die in het water liggen. Hij houd het daarna voor gezien.  De zon schijnt nog aardig maar wij duiken de kooi in. Vandaag is het donderdag. Ben benieuwd hoe het met Jacky is gegaan. Ze zou vandaag van Amsterdam naar Valsjobyn reizen. Valsjobyn is het einddoel van de trekking. We gaan vandaar verder met 2 grote canadese kano's. 

Koud vannacht zeg. Aangezien ik in mijn "zomer"slaapzakje lig (een ... 300,  Robert en Cynthia liggen in een 800) heb ik s'nachts maar wat extra shirts aangetrokken. Vanmorgen vroeg zat de rijp nog aan de tent. Het is gelukkig heel helder, stralend weer dus al tijdens het ontbijt stijgt de temperatuur naar een prettig niveau

Dit is een bijzondere oversteek. Met je rugzak nog op de schouders voel je dat de rugzak wil drijven, je moet dus goed oppassen zelf niet met je hoofd onder water gedrukt te worden. We passeren de rivier alledrie drijfnat tot aan de schouders.

"Ach als je er bent, ben je alle moeite achter je weer vergeten"

De hut ligt pal aan de overkant. Jammer voor ons want hij zit op slot. Dan maar even lunchen hier voordat we besluiten nog 2 km verder te trekken naar een volgend meer. Dat maakt de laatste trekking dag morgen weer wat aangemamer.  
We naderen het meer. Robert maakt een kruispeiling op basis van een berg verderop. In de verte zien we de eerste huizen (das toch 2km) Nee, dit is niet het goede meer. (Zweden kent 1000den meren)  We moeten nog 1.5 km op 220 graden, stukje Zuidwest dus. Ja hoor, dwars over een berg. Eenmaal aangekomen gaan we kamp maken. Dat gaat meestal als volgt.  Eerst zoeken we geschikte slaapplekken aan het water. Dat is best een kunst omdat vrijwel alles hier zompig moerasland is en natuurlijk niet vlak. Als die plek is gevonden zoeken we een locatie voor een kampvuur.  Stenen halen we uit het water. Dan gaan we hout zoeken en zagen. Cynthia maakt meestal het vuur aan met behulp van een vuursteentje.  We gebruiken geen aanstekers. We zoeken tondel om het vuur aan te krijgen.  

Tondel, ook wel tonder genoemd, is de benaming voor een licht ontvlambaar materiaal, wat dient voor het maken van vuur. Tondel kan bestaan uit: Lisdoddepluis, Tondelzwam, verkoold linnen, verkoold katoen, en alle materialen die goed droog zijn en licht ontvlambaar. Wij gebruiken berkebast.. In de prehistorie werd vuur als volgt gemaakt. Met behulp van vuursteen en een , of door middel van wrijving met hout op hout, maakte men vonken of gloeiend hout, de tondel nam het gloeien over en hield dit beter in stand. bron: wikipedia

Pas als de pan met 5 liter water op het vuur staat gaat een ieder zijn bivak opzetten. Robert en Cynthia hebben  ieder een tarp van 3x2 meter. Zelf loop ik met alleen een klein buitententje van 950 gram. Mijn wandelstokken gebruik ik als tentstokken.  Bivak staat, dus gaan we ons wassen in de rivier/meer.  We hebben geen zwembroeken bij ons. Alles is puur natuur. Er is hier toch niemand ( Al 5 dagen geen mens gezien). Na het wassen droge kleren aan. Een waslijntje maken, dan kunnen de sokkenen t-shirts drogen. De schoenen worden in de zon gezet.  Remember, we lopen al 5 dagen met natte schoenen door dit gebied heen.  Water kookt... eindelijk tijd voor een cappucinno'tje of hot chocolate, bakkie thee met een hardkoekje leverpastei of pindakaas (zgn "bigmac"). Uurtje lekker zitten, en dan gaan we het avondeten maken.

Whats for dinner

Je kunt het niet echt koken noemen, maar ik scheur een zakje aardappelpuree  open, gooi dit in mijn beker ( 1/2 liter), wat kokend water erbij, dan nog wat notenmix, wat rozijnen en klaar is mijn avondeten. Hardstikke voedzaam, vol met energie. Na 2 van die zakjes heb je wel genoeg hoor.  

Als de zon langzaam steeds verder wegzakt verdwijnen de muggen ook. In de verte zien en horen we een paartje zeemeeuwen heen en weer vliegen. Cynthia pakt de verrekijker en het blijkt een gezinnetje te zijn. Er zitten 2 jonkies op een piepklein eilandje te gillen om eten.  Kun je je voorstellen dat dit het enigste geluid is in de hele omgeving. De wind is gaan liggen. Het is werkelijk doodstil. Geen wind, geen vogels niets. het beloofd weer een koude nacht te worden. Mijn sokken zijn weer droog dus die trek ik vannacht maar aan. Met mijn voedselvoorraad gaat het prima. Alle dinners zijn op. Ik heb nog voor 1 cappo, 2 zakjes thee en 2 enegrie reepjes en 2 ontbijtjes en 1 soepje voor de lunch. Ik hoop dat Jacky in Valsjobyn met nieuwe voorraden op ons wacht.

Lange dag. In één keer door naar Valsjobyn.  Zeker het laatste stuk, heuvel op, heuvel af. Ik val nog een keer en schijn Robert aan te kijken met een blik "Laat me met rust". Cynthia ruikt het Fishcamp waar we nu op koersen en stapt onverstoord rechtuit, de kompaskoers volgend.  Je hebt hier geen keus, het bos is zo dicht begroeid dat je geen grotere referentie punten zoals bergen in de verte ziet. Je moet precies koers volgen...

Hehe, eindelijk komen we weer bij de beschaving. Links van ons zien we een winkeltje. Eerst maar eens een ijsje halen. Dat hebben we wel verdiend. Jacky is gelukkig aanwezig op de camping. Ik ben heel blij haar weer te zien. Ook de Kano's zijn afgeleverd. Na een lekkere douche besluiten we de nacht in de cabin door te brengen waar Jacky al 2 dagen in geslapen heeft. Even bijkomen voordat we weer oppad gaan. Ze verkopen hier zelfs Bier!. Vanavond gaan we aan de pasta met chips en bier. We verblijven zoals je ziet in een cabin van 4 bij 5 met 4 bedden en een waterkoker. Men spreekt geen wordt engels hier. Wel lekker slapen in een lekker confortabel bedje. Morgen gaan we op pad met de Kano's 

Zeer vast geslapen. Het kampvuur hoeft niet aan deze morgen. Er is immers een waterkoker in de Stuga. We maken ook geen haast. Vandaag staat ongeveer 10 km varen op het programma. Ontbijten dus in het zonnetje.

Het is een heel bekijks als we met de kano's starten aan de waterkant van de camping. Een Nederlandse familie met een jong meisje van 9 jaar maakt nog wat foto's van ons. Zij zijn de afgelopen weken door Scandinavie getrokken en hebben in Lapland nog een 5 daagse trektocht gemaakt. Ja en het meisje draagt gewoon haar eigen rugzak. Dat noem ik nog eens stoer.
Om de hoek bij de Camping ligt direct een grote waterval. Daar varen we eerst heen. natuurlijk voor wat mooie foto's.

Verse broodjes in de Wildernis?

Het peddelen is wat wennen. Jacky gaat eerst voorin, zodat ik met me met het sturen kan bezighouden. Wij hebben de grote gele bak van over de 5 meter. Als je met mooi weer en windstilte zo over het meer peddelt kunnen we genieten van de zinderende stilte. We koersen op een eiland af. ( Eigenlijk 3 eilandjes van 3x een voetbalveld). Mooie kampplek. Hout zagen, bivak maken etc. Vanavond eten we vers gebakken broodjes met worst. Robert heeft van stenen een oven gebouwd waar de gebakken broodjes in afgebakken worden.  We zijn getuige van een bloedmooie zonsondergang. Dat belooft weer mooi weer.

Vanaf het eiland Tonson koersen we richting een nauwe doorgang richting het gehucht Hotagen. Men had ons al verteld dat we hier niet over water doorkunnen varen. Er loopt een brug over het water. Dit is de autoweg 340, de enigste weg in de buurt. Direct onder de brug begint een stroomversnelling. We  gaan eerst de kant op om op ons gemak te situatie te onderzoeken. Nou, die valt wel mee dus stappen we weer in de kano's. We gaan er doorheen.

Jacky en ik  gaan als eersten. Dat gaat maar net goed. We kapzeisen bijna, Jacky krijgt de volle laag water over haar heen. Robert en Cynthia doen het op het oog wat beter. Eenmaal dichterbij blijkt dat zij ook veel water hebben gemaakt. Eerst maar even hozen.
Wat nou stroomversnelling, Wat nou lopen.. Ze begrijpen er niets van in Zweden. 10 minuten verder slikken we die woorden maar weer in.

Over een afstand van 700 meter maakt het water een verval van 5 meter. Dit is met recht onbevaarbaar. We moeten er omheen lopen. Ik zou dat stukje met de kayak nog niet durven. Dit bedoelen ze dus met klunen. Na het inspannende gesleep met de kano's gaan we lunchen.  Dan varen we naar Hotagen. Misschien kunnen we hier nog een biertje kopen. Helaas, het gehucht bestaat uit een kerk en 6 huizen. Geen bier dus. We varen naar de overkant. Ook hier vinden we een leuk eilandje om te bivakkeren. Vanavond eten we rijst met satésaus. Er staat een pittig windje op dit eiland. We zetten de tentstokken extra vast. Er zijn hier eerder mensen geweest. Ze hebben een kampvuurtje, vuurpotje en bankjes van bomen gemaakt. Meestal zijn dit vissers.  Het is July, en toch zie je hier geen avontuurlijke vakantie gangers rondvaren. Het gebied is ideaal om op je gemakkie rond te varen. We vinden een klein perfect stukje gras om bivak op te zetten.

Wederom waanzinnig lekker geslapen. Het is hier ook zo rustig. De wind heeft de halve nacht tegen ons tentje gebeukt, maar hij heeft het gehouden.
In de kano's op weg naar het zuiden. In een van de baaien ziet Robert op de kaart een puntje. Dat moet weer een hutje zijn. Daar gaan we heen.
(Alweer ??)

Bivakplekje in de zon

Het is een schiereilandje van 1/2 voetbalveld met uitzicht op Noord en Zuid, alle kanten van het grote meer dus. Om je heen allemaal vergezichten, water en bergen. De wind is gaan liggen, het is muisstil. Puur genieten dus. Jacky en ik gaan rond 2100 uur naar bed. Robert en Cynthia zitten nog rond het kampvuur te filosoferen, lekker dromen. Robert vangt zelfs nog een visje (stekelbaarsje van 20 cms) die ze samen schoonmaken en grillen boven het kampvuur. Ze maken ons maar niet wakker. Samen genieten ze van de ondergaande zon. Bloedrood moet die zijn geweest. Pas om half 1 duiken ze de slaapzak in. Robert en Cynthia kunnen hier geen genoeg van krijgen. 

Tegenvaller. We hebben flinke tegenwind. Volgens ons plannetje varen we eerst 7 km tegen de wind in, dan 2 km met zijwind, dan 3 km met de wind mee voordat we volgens de kaart een smalle rivier/doorgang kunnen tegenkomen. Het plan is om die doorgang door te varen naar een ander groot meer en daar weer een eilandje te pakken om te bivakkeren.  Eenmaal bij dit riviertje blijkt dat dit niet kan. Het is een smalle rivier en stroomt naar ons toe. Bij bestudering van de kaart is de lengte over 1000 meter met  15 meter verval...  Oei das te veel van het goede. Dat betekend dat verderop nog veel meer watervallen zijn. We maken iets verderop aan deze monding een kamp op een piepklein en smal eilandje. Vanavond pasta -soep. Vanaf hier is het nog hemelsbreed 20 km naar Laxsviken, ons eindpunt waar Dennis zijn basis heeft.

Aan zonsondergangen geen gebrek vandaag.

De dag gaat voor mijn gevoel snel voorbij.  Heerlijk stukje varen, eilandje of hoekje zoeken en kampje maken.

Dan varen we recht in een storm. Je ziet eerst de hemel dichttrekken, dan wordt het een stuk donkerder. Ineens gaat het waaien en stormen ..... even stil en dan komt de regen met bakken naar beneden.  Gelukkig zijn we binnen 10 minuten aan de kant, en nog een mooi plekje ook.

Op dag 12 varen we nog 10 km richting Laxviken. Daar worden we weer fantastich onthaalt door Dennis. Lekker Douchen, beetje kleding wassen, biertje drinken en lekker eten.

Morgen richting het vliegveld.. op weg naar huis.

Robert blijft nog een paar dagen... even nog wat op onderzoek gaan. We willen met TaigaTrails natuurlijk een leuke reis aanbieden.

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 

• Ons Dagboek , Het Fotoalbum, Hoe gaat nu met ons?
• De Voorbereidingen, Sitemap, Sponsors & media, 

Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Outdoor kleding sinds  1976...