We mogen nog een formulier invullen of we geen SARS hebben, hier zijn ze
er echt serieus nog mee bezig, en maar goed ook. We worden opgevangen door
de reisbegeleiding van Baobab. 3 man die ons begeleiden naar ons Hotel. Bij
het geld wisselen komt er gelijk een taxichauffeur naar ons toe gelopen.
Wij slaan het hartelijk af en de man verlaat ons gelukkig snel. Als we
richting uitgang lopen komt iemand tegen ons zeggen dat we even verderop
op hem moeten wachten. Eigenlijk gingen we er bind op af dat dit de gids
was. Maar die gids lijkt ook een beetje op die taxichauffeur! 5 seconden
later realiseerde we ons dat we er elk moment in hadden kunnen stinken als
die chauffeur ons een plekje had toegewezen! We liggen helemaal in een
scheur van het lachen en weten dat we goed zitten. (ken
je die nederlandse televisie reclame: Hotel calagata en ze gaan er met je
koffer vandoor...)

Als we buiten komen horen we gelijk het leven van Peking. Overal
toeterende auto's en roekeloos rijdende mensen. In 3 kwartier rijdend naar
het hotel zien we 4 verschillende botsingen van auto's tegen elkaar. En
eigenlijk staan we er niet raar van op te kijken. Auto's, fietsen en vooral
veel mensen daar staat Peking om bekend met zijn 13milj. inwoners tellende
stad. Door de invloed van de gobywoestijn en de verontreiniging vaan de
vele auto's ligt Peking 360 dagen van de 365 in de mist (de Beijing Fog). Heel af en toe
laat het zonnetje zich zien, maar verder is het een wit wolkendek.
Het hotel ziet er zeer sjiek uit. Tot 1 oktober zijn we nog met een
groepsreis, maar daarna zullen we simpelere en goedkope kamertjes opzoeken
in onze reis.
De Chinezen lijken super aardig over te komen. Ze kijken je aan en lachen
vriendelijk. Het is alleen zo jammer dat we dat gekke taaltje niet kunnen
verstaan, volgens mij worden we finaal uitgelachen... hihi
De eerste dag in de grote stad doen we de boodschapjes en gaan even
internetten. We moeten tenslotte kijken of de site en het gastenboek goed
werkt. (goeie smoes he...)
Bij het oversteken van de kruispunten begrijpen we de stoplichten niet
helemaal.We kijken wat rond en al snel merken we dat echt iedereen wel
roekeloos rijd of doet, van fietser tot auto. Bij het groene stoplicht wil
het niet zeggen dat we als enige naar de overkant van de straat mogen
lopen. Als we niet oppassen staan we tussen de rijdende auto's dus we
stappen steeds flink door.
Fietsen schuifelen voorbij met achterop een laadbak vol met afval of
spullen die ze willen gaan verkopen. Zo veel rommel dat het niet eens in
een auto zou passen!
Later in het internet cafe worden we bijna aangevallen door enge mannetjes met comp spelletjes...
Dit komt doordat wij de enigste zijn die aan de hotmail zitten. De rest
van de 50 computers in de zaal worden in beslag genomen door gamende,
rokende en haargeverfde jongeren. Zeker een trend hier ... Op
naar de volgende dag ....
|