|
|
||
|
|
|
|
|
Vandaag van Songpang naar Shengdu. Een rit van 380 kilometer van
3000 meter naar 750 meter boven zee niveau.
Tijdens zo 'n busrit schiet er van alles door je hoofd. Bijvoorbeeld het aloude cliche van arm en rijk. Daar gaat tie weer denk je dan. De locale bewoners zien toeristen altijd als goudmijntjes. Maar ook hier zie ik de een man die om een yuan smeekt voor zijn dochter bij het stoplicht waar minstens 5 dikke Pajero's staan te wachten. Het is overal het zelfde. Ook constateren we langzaam dat China hevig aan verandering toe is. Hans, onze reisleider is hier een jaar niet geweest. Dat komt mede door de Sars. Wij zijn de eerste groep westerlingen die door dit gebied trekken. En dat merk je. Ik had al eerder gemeld dat we overal worden aangestaard.
|
||
|
|
|
|
| Die veranderingen in China kun je op 1 manier verworden. China is een grote Bouwput. We zijn in dorpjes geweest waar ze vorig jaar nog met paard en wagen doorheen liepen. Nu is de helft van de oude huisjes gesloopt en ligt het dorp onder de modder (langmusi) omdat ze daar met de verbindings snelweg bezig zijn. Naast het aanleggen van snelwegen zie je ook in elk dorp of stad waar we doorheen reizen overal bouwputten van nieuwe woningen en of grotere gebouwen. Echt overal wordt gebouwd. |
|
|
|
De weg naar Shengdu is saai en lang. Het eerste uur gaat nog wel.
Daarna wordt het landschap eentonig. In het verleden hebben de
mensen alle bomen weggekapt. ( een ecologisch drama noemt hans dit).
Inmiddels overtuigd van de negatieve gevolgen proberen de autoriteiten
hier en daar nieuwe aanplant te realiseren. Dat heeft ook weer tot
gevolg dat hout heel duur is geworden. Hout was de traditionele
bouwmateriaal voor de huizen in dit gebied. Dus zie je ontzettend veel
half afgebouwde huizen, want de mensen hebben geen geld om hout te
kopen. Veel bewoners gaan over op steen.
|
||
|
|
|
|
|
|
Ik heb eens gelezen in een boek van Paul Theroux dat China door de Culturele Revolutie zo'n 10-15 jaar achterloopt op bijvoorbeeld Japan. Het lijkt wel of ze de periode willen inhalen met al dat gebouw langs de weg en in de steden. Zelfs tot s'avonds laat zie je ze in de stad in de woontorens nog aan de slag. Begrijp me goed. Het Tibetaanse en Chinese volk zijn heel erg aardig en nieuwsgierig over ons. Zodra we een beetje contact Proberen te maken staan er direct een aantal mensen nieuwsgierig om je heen. Ook in zo'n grote stad als Chengdu met tussen de 4 en 6 miljoen inwoners.
|
|
|
|
|
Wie is hier Bureaucratisch ?Vooral de Chinezen zijn erg bureaucratisch. Een voorbeeld: We hebben 2x geslapen in chinese hotels. Bij een van die hotels kregen we "ontbijtbonnen". Zodra je dus s'morgens in de eetzaal verschijnt gebeurt er dus niets. Er loopt genoeg personeel rond, maar dat negeert je gewoon. Totdat je zelf maar eens iemand aanklampt en de bonnen laat zien. Dan komt er ineens een eenvoudig ontbijt uit de keuken. Een ander voorbeeld. Op de hotelkamer staat een telefoon. Bij de hotelpapieren zit een papiertje waaruit je moet concluderen dat je met dit apparaat internationaal kunt bellen. Maar dat lukt niet. Ook al staan we beneden bij de receptie met een wordenboek, de point it gids en gebarentaal, de receptioniste zegt dat het niet kan. Later blijkt dat de Computer die dit moet registreren kapot is. Ik heb daar flink stampij gemaakt, maar dat moet ik natuurlijk afleren. Wij nederlanders denken dan; Waarom laat je die telefoon met die gebruiksaanwijzing dan in de kamer liggen? Zo gaat dat nu eenmaal bij die Chinezen. Het laatste stuk richting Chengdu is over een afstand van 35 kilometer op een Express highway met ongeveer 110 kilometer per uur. Dat schiet lekker op. Eenmaal in de stad de gebruikelijke files a la Peking. Het duurt dan ook nog een uurtje voordat we bij het hotel zijn. Wederom een zeer sjiek hotel met afdelings dames. Snel gaan we de miljoenen stad in. Op zoek naar winkeltjes met outdoorspullen.Even lekker winkelen. Dat hebben we alweer geen 14 dagen gedaan.
|
|
|
|
|
Achtergrond informatie :
|
|
|
Morgen : Vrije dag Chengdu
|
