30.09.2003 - Onze ervaringen china

Up
30.09.2003 - Onze ervaringen china
27-30.09.2003 - Met de bus naar Nepal
26.09.2003 - dagje gyantse
22.09.2003 - 4 dagen trekking
18.09.2003 - 4 dagen lhasa
17.09.2003 - op naar lhasa
16.09.2003 - Een dagje Shengdu
15.09.2003 - richting shengdu
14.09.2003 - een dagje songpang
13.09.2003 - Een helse rit naar Songpang
12.09.2003 - 200 kilometer terreinrijden
11.09.2003 - De Geelkap orde
10.09.2003 - Op naar tibet
09.09.2003 - op naar Lanzhou
07.09.2003 - de baobabgroep
07.09.2003 - 2 dagen peking
06.09.2003 - vliegen naar Peking
05.09.2003 - Het Afscheid van Rotterdam
china-tibet-baobab
Tip: tibet-potala paleis
tip : Lhasa in het kort
Tip: chinese muur



Onze ervaringen in China /Tibet. 

Na ongeveer een maandje reizen een apart overzicht van opmerkelijke zaken. Omdat nu eenmaal niet alles in het reisverhaal past

Beijing

Taxi's zijn meestal rode auto's. Van de straat goedkoper dan bestellen via het hotel. Op het achterraam zit altijd een blauwe sticker met de prijs, de luxe waar voor je betaald. 1,20 of 1,60 Yuan. Ze beginnen altijd met 10 yuan. Let erop dat ze de meter aanzetten.

Als je iets wilt bezoeken, laat het dan in het Chinees op een papiertje zetten. De oudere chauffeurs kennen echt geen engels.

Beijing ligt altijd in de mist. Het moet wel flink waaien als er een heldere lucht komt.

Toeteren in het verkeer is heer normaal, maar je ziet nergens aggressie. Ze claxonneren alleen maar om te laten merken dat ze eraan komen. Automobilisten zijn hier goede chauffeurs, maar doen alles wat in Nederland niet gewaardeerd word; laat remmen, plakken, links en rechts inhalen.

eten met stokjes

Alles en iedereen eet hier met stokjes. Nu probeerden wij dit netjes met die stokjes te doen.... De chinezen gebruiken de stokjes als een sjofel.... ze schuiven alles naar binnen, rochelend, spugend en boerend.

koopmannetjes

In Beijing keken we erg uit dat we niet door koopmannetjes werden aangesproken. Als je een blik op hun richt  raak je ze niet meer kwijt. Op het plein van de Hemelse vrede begon er ook een jonge man tegen ons aan te kletsen. Wij negeerden die man, en al snel verdween hij. Wij natuurlijk blij dat we er niet in zijn getrapt. Twee stappen verder komen er 2 nette meiden naar ons toegelopen en vragen beleefd in hun engels hoe het met ons gaat en waar we vandaan komen. Met enige schaamte tegenover de eerste man (die alleen maar zijn engels met ons wilde oefenen ipv waar verkopen) vertellen wij ons verhaal.

Nu moet ik (jacky) toegeven dat we na 3 keer dezelfde vragen gehoord te hebben, die engels sprekenden ook wel weer even zat waren. 

Het was wel erg handig om de Chinese tekens op te laten schrijven van de bezienswaardigheden die we nog wilden zien. Dan begrijpen de taxi-chauffeurs tenminste ook waar ze ons naar toe moeten brengen. 

de goede richting ?

De eerste dag in Beijing wilden we naar het grote Plein van de Hemelse Vrede. Bij de receptie van het hotel had Rob gevraagd of 1 van de dames de chinese vertaling van het "plein"op wilde schrijven. Vol goede moed met het papiertje de straat op om een taxi aan te houden. Met een blij gezicht brengt de chauffeur ons naar de bestemming. We stappen uit, betalen en kijken om ons heen...... Geen plein..... Dan maar een stukje lopen. We zaten helemaal niet in de buurt!  Het bleek De Drumtower en Beltower te zijn. De receptie had iets verstaan van "een groot meer".  Na wat navraag aan andere taxichauffeurs komen we er achter dat Engels spreken hier geen zin heeft... Jac ziet al snel een jongen met "Amsterdam" op zijn t-shirt.  Gelukkig is zijn engels super. De jongen red ons uit de brand  en zet wat tekens op papier. Of deze tekens ons leiden naar het plein is nog maar de vraag, maar de eerstvolgende taxi-chauffeur gaat met een smile op zijn gezicht op weg. En ja hoor, binnen 10 minuten stappen we uit op het Plein.

In China valt het me op dat er overal garageboxen zijn. Niet om een auto in te zetten, maar om hun koopwaar aan de man te brengen. Wel 10 boxen naast elkaar waar elke familie zijn eigen handeltje heeft.

warenhuizen

De warenhuizen die we tegenkomen zien er heel apart uit. Er is niet 1 eigenaar, maar allerlei families hebben een stukje grond. Op elke etage van een warenhuis verkopen ze dezelfde producten. Er is dus best wel cuncurrentie onderling. Al is daar soms ook weinig van te merken als we de kooplieden zien zitten met hun hoofd op een wollige trui aan het slapen achter hun stalletje.

De fietsen in china hebben geen versnellingen en geen snelbinders. Wel bellen... Alles wordt hier vastgezet met touwtjes. Het liefst  word de fiets zo breed en zo hoog mogelijk volgebouwd met koopwaar en andere rommel. De fietser is amper meer te zien.

contrast arm/rijk

Er is zeer veel contrast tussen arm en rijk hier. Met de bus richting Chengdu zien we dorpjes met kapotte ramen, rotte huizen en wegen. En mensen met kleding die tot de draad wordt opgedragen. De aankomst in Chengdu lijkt nog erger dan Beijing. Het is een lichtstad met overal reclameborden, bewegende lampjes en ook weer bedelaars.

In China/Tibet beginnen hotels met de eerste verdieping op de begane grond. Iedere keer veel het weer mee als we onze backpacks naar de 3de verdieping wilden verkassen

In China rijden de auto's, fietsen, fietsriksjas, taxi's, bussen en trucks aan de rechterkant van de weg.

Door het koelere klimaat hebben we geen last gehad van muggen. Dit zegt voor Jac heel wat.

Waszak

De eerste keer dat we kleding wegbrachten om te laten wassen, was in Shigatse. We kwamen op 27 stuks. Toen we onze waszak vol hadden brachten we het weg. Bij het hotel waar we die nacht zouden slapen. Toen we die avond na het eten onze waszak onbeheerd zagen liggen hebben we onze spullen na enige woorden die niet begrepen werden maar zelf weggebracht. Bij de Laundry service aangekomen werd al onze kleding keurig geteld en alles werd genoteerd. We wilden onze was niet gestreken hebben en uiteindelijk kwam de prijs op 100 yuan. De volgende dag konden we het schone goed alweer ophalen. Ons schone en frisse assortiment was blijkbaar zo opgefrist de volgende dag dat de dame achterde balie het nodig vond om 33 Yuan bovenop de prijs te gooien, terwijl we gisteren al hadden betaald. Na heel wat stennis zijn we zonder extra betalen weg gelopen. (met de was).

Bedelende monnikken.

Monnikken bedelen niet. Ze worden onderhouden door het klooster en hun familie. In Lhasa is er heel wat monnikken kleding te koop. De bedelaars kopen die kleding 1 keer en gaan in de straten zingen om geld te kunnen vangen voor eten. Wij hadden al snel een naar voor deze mensen;  Bedelende kleppen ( zonnekleppen) met clownspakken.

Waar is de wc?

In Langmusie hebben we heerlijk gegeten met de hele groep in een restaurantje. Door het vele drinken moest ik ( jacky) al snel wat kwijt. Toen ik naar het toilet vroeg werd ik naar buiten gestuurd. Je voelt het alsof het personeel een grapje maakt. Uiteindelijk zaten we met 3 vrouwen  op een rij gehurkt aan de kant van de weg. We kregen nog een beetje licht bijgeschenen toen er een truck met felle koplampen op ons afreed.

In Lhasa zijn we een aantal keren met de fietsriksja mee gegaan. Na 5 minuten hard trappen zonder versnellingen stond de man zijn rug in het zweet en kregen we medelijden met hem. Het liefst wilden we eraf springen om te helpen duwen.

In Tibet willen kinderen heel graag met lege cola/water flesjes spelen

 



      

2.10.2003.

Eindelijk is het dan zover. China-Tibet hebben we verlaten voor Nepal. De groep gaat naar huis en officieel worden we wereldreizigers

We kunnen nu weer naar een gewoon toilet gaan zoeken. Je weet wel: van die wc's die we in nederland ook hebben. Geen gaten meer in de vloer waar je je behoefte mag doen en andermans behoeftes zie liggen doordat dit misschien eens per dag wordt schoongemaakt.

We hebben het lekkere eten achter ons gelaten van momo's, rijst  en dumplings en het taaiere en vettere Yak vlees.
In Kathmandu laten we ons eerst verwennen met een malse Biefstuk met frietjes in een sjiek restaurant. We hebben werkelijk zitten smullen. 

Het vliegeren van China is hier opgehouden en de spelletjes die buiten worden gespeeld door de oudere garde, dat hebben we hier nog niet meegemaakt. Maar we zijn nog maar 2 dagen in Nepal...

We mogen weer in elk restaurant eten, zonder dat we door de politie weggestuurd kunnen worden.

We verlaten de Chinese Yuan voor de Nepalese Rupee. Mogen we weer wennen aan andere briefjes en muntjes. Misschien zijn de mensen hier wat eerlijker met geld zodat we in plaats van 10 euro geen 10 cent terug krijgen..

 

 


De site van Rob en jacky - gek op reizen.. 
Copyright © 2003 - 2008 [rugzakreis.nl]....  - laatste wijziging : 24 augustus, 2008 .

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 





Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Click here for the Buff Sitemultifunctionele
sjaaltjes

notarissen


Outdoor kleding sinds  1976...