|
|
| Na een lange wachttijd en relatief korte vlucht zijn we in India aangekomen. Klik op Nepal als je de voorgaande verhalen wilt lezen. |
|
|
|
|
|
Maandag 17.11.2003 - Delhi, India
De eerste ochtend in India voelt spannend aan. Vanaf half 8 is het drukker geworden in de straat. We horen auto's , scooters en geroezemoes van mensen en getimmer aan de overkant. We genieten van een heerlijke warme douche. Rond 11 uur worden we getrakteerd op een Indiaase ontbijt door het hulpje van Pavit. Pavit is de jongeman waar we een dag of 3 mee om zullen gaan. We verblijven in het huis van Mr Sony. Een zakenrelatie van Rene, mijn(collega). Rene heeft dit als verassing voor ons geregeld. Het wordt een pittig ontbijt, een soort pannenkoek met groente erin en boter erop. (Parantha with butter). En om de tong weer af te blussen een straffe curd (yoghurt). Verder zit er nog wat Ginger Pickle bij, maar dit is door de Nederlandse smaakpupillen niet te aanvaarden, zo pittig. Zeer leuk om dit een keertje mee te maken bij iemand thuis in India.
|
the streets of Delhi |
|
|
S'middags gaan we op zoek naar een hotel waar we de volgende nacht kunnen
doorbrengen. We verwachten niets van de hotelkamertjes in India, en al
snel krijgen we gelijk. Er staat een bed in, en een klein hokje waar
een toilet en douche in staat, meer niet. Gelukkig hebben ze een
dakterras om heerlijk te kunnen relaxen, want in dit hotelkamertje
zitten we zo opgesloten. Net een gevangenis.
We gaan snel de omgeving verkennen. Winkeltjes die haast op elkaar geplakt zijn zoveel. Kleine hokjes volgepropt met verschillende koopwaren die tot ver buiten zijn uitgestald. Tussen de stalletjes een slapende man op een fiets riskshaw, 4 wielige karren met pinda's of fruit voor de verkoop en een langslopende koe door het drukke verkeer in de lange maar nauwe straat de "Main Bazaar". De baklucht komt je tegemoet van het voedsel wat in het vet drijft op een bakplaat op een kar. De straat is vies. Soms voel ik ( jacky) mijn schoenen plakken. Een jongen van een jaar of 12 schuift aan mij voorbij. Zijn benen schuiven over het asfalt. Met 1 arm duwt hij zich voort, zijn andere arm heeft hij niet meer. Hij bedelt om in leven te blijven. Ineens een luid hondengejank. Het beessie is midden op straat door een brommerriskhaw aangereden. Niemand die er naar omkijkt en het getoeter van de taxi's en motoren lijkt er boven uit te willen komen. Overal waar je kijkt zijn mensen, waarvan de helft aan verkoop en geld denkt en zoveel mogelijk mensen daarvoor willen aanspreken. Als we deze straat uitlopen komen we uit op het treinstation. We kijken uitgebreid rond. Het is een drukte van jewelste, buiten staat het vol met taxi's en binnen flinke lange rijen voor de loketten. Buitenlanders worden met een bordje naar de trap verwezen en we gaan op onderzoek uit voor treininformatie. Geraffineerde misleiding Onderaan de trap worden we tegengehouden door 2 heren die ons vertellen dat het toeristenbureau gesloten is wegens verbouwing, maar dat het tijdelijk om de hoek is gevestigd. Zij willen ons graag de weg wijzen, maar we trappen er niet in en lopen naar ons doel toe waar de deur al voor ons open staat. Die gasten hadden ons naar een commercieel bureau willen lokken waar ze dan weer commissie opstrijken. Je zou er zo instinken. Het treinen moet in hier in India heel ingewikkeld zijn en het gaat vooral om een kwestie van geduld. Verder besluiten we het vandaag rustig te houden. Een nieuw land ontdekken met zoveel indrukken. We moeten het even door laten dringen. S'avonds eten we Chinees. Door de kijken wat een goed eettentje is letten we op de mensen die er zitten. We nemen plaats aan een tafel met veel europeanen in de buurt. Dit moet vast een heel goed restaurantje zijn. Rob, na het eten...... Op het dakterras van hotel Anoop nemen we een cappo'tje en gaan eens bekijken waar we allemaal heen willen. De fried rice met springroll is prima bevallen in een van de vele restaurantjes in deze straat. Onze kamer lijkt op een cel. Op alle kamers zit er op de buiten kant een grote verschuifbare grendel waar een groot hangslot op kan. (wel nodig hier). Als je naar je kamer gaat is het net of je een celdeur open doet. We proberen in slaap te komen met op de achtergrond het geluid van koerende duiven en koeiegeluiden beneden in de straat.
|
||
|
|
|
|
 indiagate... |
Dinsdag 18.11.2003
Smorgens kijken we rond op Connaught place. Jammer dat het hele plein overhoop ligt door de metro werkzaamheden. Ss'middags nog even op de koffie bij Pavit. Na 1 uurtje gaan we terug naar het centrum. Eerst maar even naar het hotel. We zijn van plan een ander hotelletje te nemen omdat de afgelopen nacht zoveel herrie was. In dezelfde straat, 100 meter verderop vinden we een hotel met bijna dezelfde kamer. Alleen deze kamer "oogt" wat minder claustrofobisch.... en is iets goedkoper.. 250 rupees. Verhuizen is snel gedaan. We luchen op het dakterras. |
|
|
|
|
|
Daarna gaan we per motor riksja naar de INDIAN GATE....even een paar fototjes..... en vandaar naar de Pragati Maidan. (de indiase beurs). Dit is een enorm complex. Ongeveer 5x de RAI... met heel veel paviljoens. Als we zo eens rond lopen kun je deze beurs nog het beste beschrijven als een Vakantiebeurs, een Huishoudbeurs en een Internationale Scheepvaart handelsbeurs ineen. We zien paviljoens met provincies, industrien, lokale textiel, etenswaren, modeshows en zelfs een lasershow met moderne dance muziek. Daarnaast zien we mensen, enorme hoeveelheden mensen. We snuffelen hier pakweg 3 uur rond. Corrupt ... of behulpzaam? Zelfs als de paviljoens dicht gaan, gaat het buiten op het terrein gewoon nog even door. Om half 8 begint er in een theater een mode show. We kunnen niet zomaar naar binnen en moeten ergens verder op een kaartje kopen. Maar waar dan??? Onderweg naar hal 1 proberen we het loket te vinden.. worden we aangehouden door de beveilingsbeambte die ons net deze richting op heeft gestuurd. Hij komt naast ons lopen en in eens drukt hij mij 2 kaartjes in mijn handen. Gelukkig begrijp ik direct wat de bedoeling is en stop hem stiekum het toegangsgeld in zijn handen. ... We zijn snel weer terug bij het theater en net op tijd voor het begin van de show.. Zo gaat dat blijkbaar hier .... We eten laat nog een snack in het restaurant van ons nieuwe hotelletje. We wilden vroeg gaan slapen maar het word toch nog 1 uur snachts.... Door al het napraten en opschrijven in de computer van onze reisverhalen.
|
|
|
|
|
|
woensdag 18.11.2003 We hebben geen wekker gezet en hebben het idee om een beetje uit te slapen. Dat heen en weer ge-ren en telkens je rugzak inpakken is niet bepaald rustgevend. Zo zitten we pas om half 12 boven op het dak in het restaurant aan onze brunch. Wel lekker in het zonnetje. De nacht is vergleken met gisteren, vrij rustig geweest.
|
|
|
|
Vandaag gaan we naar het Red fort. Dit is een enorm fort, dat door de kleur van de rode stenen nog indrukwekkender lijkt. Sjah Jahan ( dezelfde van de Taj Mahal) liet dit ford bouwen in 1640. Zijn zoon heeft er later een grote muur omheen laten zetten. Binnenin zien we een aantal gebouwen die vroeger rijkelijk versierd waren met edelstenen en goud, maar dat is er allemaal afgejat. Binnen is het een oase van rust. Buiten het terrein steken we de straat over en bezoeken de wijk "Chandi Chowk". Een onmetelijke bazaar vol met allerlei winkeltjes en kleine straatjes. We dwalen hier uren rond. Dit is het echte Delhi..... 5 uur nemen we een taxi naar ons hotel om de rugzakken op te halen. We gaan weer naar het huis van mr Sony. We blijven vanavond hier nog een nachtje slapen. De gastvrijheid van Pavit is enorm. Ook al heeft hij het overdag druk met zijn werk en kan hij niet met ons mee om Delhi te verkennen. S'avonds praat hij honderduit en verteld ons van alles. Pavit zou nog liever zien dat we hier wat langer blijven, maar hij begrijpt dat we Delhi zelf gaan onderzoeken. Hij nodigt ons uit om zoveel mogelijk vragen te stellen waar hij mee kan helpen. We bestellen een pizzatje..... Na het eten snel naar bed, en nog effe filmpje kijken.
|
||
|
|
|
|
Jama Mashid moskee |
Donderdag 20.11.2003 Half 8 gaat de wekker. We drinken 9 uur een bakkie thee met Pavit en zijn neven. Daarna mogen we een stukje met hem meerijden. Halverwege onze bestemming moeten we uit de auto, waarna hij naar het kantorengebied rijdt. We zijn op ons zelf en pakken een fietsriksja naar het Station New Delhi. Daar gaan we naar het ons bekende hotel. Deze keer nemen we een iets luxere kamer (met bankje en teevee) en installeren ons op het dakterras voor een lekker ontbijtje. Hier komen we Serena (Jongedame uit Engeland) weer tegen en praten gezellig een uurtje weg. We spreken af vanavond lekker samen te gaan eten. Voor vanmiddag hebben wij wederom de volksbuurt rond het rode ford op de agenda staan, gevolgd door de grootste moslim moskee van India : Jama Mashjid. Gek hoor, dat wij als niet moslim zo'n heiligdom mogen betreden. Gebouwd in 1650 door Sjah Jahan, bestaat het terrein uit een ruime binnenplaats met veel galerijen. Schoenen uit natuurlijk. We hebben er een aantal mooie foto's van binnende moslims kunnen maken. Heel mooi. |
|
|
Nieuwe Toeristen ? Na alle verhalen gelezen te hebben dachten we dat men in India, met name in Delhi wel aan toeristen gewend is geraakt. Toch krijgen we hier het "China" gevoel. Schoolmeisjes die giechelend naar ons zwaaien. Jongens die zeggen "Hello, welcome in India, gevolgd door Where u cume frum, u lijk it heer? Ze maken foto's van ons, met name van Jacky. Ongegeneerd staren hoort er blijkbaar ook bij, ook weer voornamelijk naar Jacky. Een dag later doet ze maar een extra truitje aan en een zonnenbril op. Dan is de aandacht wat minder. We vinden sommige indiers schijnheilig. Zoveel gelovige stromingen waar dit en dat niet mag. Wij moeten als westerlingen respect hebben voor al die stromingen en ze allemaal nog kennen ook. Hindoes, Moslims, De Shiks etc.... Andersom is dat minder. Het gebeurde meerdere malen dat ze bij Jacky vrijpostig en handstastelijk werden. Niet Opvallend, maar snieky... En dat maakt de meeste toch erg achterbaks.. Het zal er wel bijhoren.. Flink terugknijpen helpt meestal wel.. Als we een tip mogen geven voor nieuwe toeristen... Ga voorbereid naar dit land toe, en lees zoveel mogelijk reisverhalen! Wij zijn hier niet meer zo geschokt, doordat wij vanuit Nepal komen, en veel gelezen hebben...
|
||
|
|
|
|
|
No,No en nog eens No? Nog een tip om volhardende verkopertjes het lijf te geven te gaan: Na 2-3 keer "No" zeggen moet je vragen of ze engels spreken..... Dan begrijpen ze de val waarin ze getrapt zijn....( deze werkt echt). Een andere goede manier is Totaal negeren......Voor ons als westerlingen voelt dit onwijs arrogant. Maar doe je dit niet ... ben je de lul.. Rechts zie je een Fiets-school-Rikshaw... hier kunnen zo 10 kinderen in. Die worden dan van school naar huis gebracht.... |
|
|
|
Achtergrond informatie Delhi:
|
