|
|
||
|
|
|
|
|
Munnar is een van die Hill stations die bekend is om zijn eindeloze
theeplantages. Het gebied ligt hoog in de Zuid-Indiase bergen (1524
meter) en dat is
blijkbaar het ideale klimaat voor deze plantjes. Ze noemen het ook wel
het commerciele centrum van de 's werelds hoogste thee plantages.
S'nachts koelt het flink af hier, soms wel tot het vriespunt.
Deze keer kunnen we geen geschikt L.P. hotelletje vinden, want we vinden ze allemaal te duur voor wat ze te bieden hebben. Op straat worden we aangesproken door een man die een cottage in de aanbieding heeft voor maar 400 rupees. Nou, dat is niet duur, dus we gaan even kijken. Ergens wat hoger in de bergen liggen een paar gebouwtjes die de eigenaar heeft omgebouwd tot appartementen. Onze kamer is 6 meter lang. Voor indiase begrippen kunnen er 6 man in. Het heeft geen douche, en het toilet is zo'n sta ding. Lekker primitief dus. |
||
|
|
|
|
|
Rust en uitzicht
Maar de rust en het uitzicht maakt veel goed. Afgezien van 1 avond herrie door de beiden buren is het de avonden daarna relatief rustig.. Op zo'n moment hoor je helemaal niets. Ook geen honden. S'morgens komt de huis-hulp koffie en thee brengen en zitten we relaxed voor de ingang even bij te komen. In de verre verte hoor je getoeter van de weg af komen. Als op een gegeven moment iedereen weg is daalt de rust op de berg terug......Ook gerrit onze kraai is er weer.
|
|
|
| Morgen maar eens weer een tourtje boeken. Bij het informatie centrum van de staat boeken we een uitstapje met een prive bus voor 10 personen. We gaan de theeplantages, diverse specerijen farms en een groot National Park bekijken : Het Chinnar Wildlife Sancturary | ||
|
|
|
|
|
tea - plantation |
19.1.2004 - Dagje Siteseeing around Munnar
Zijn naam is Rajesh, beroep : chauffeur van een 10 persoons mercedes benz (hier dan in tata -uitvoering) en hij tourt de hele dag rond het gebied om toeristen de omgeving te laten zien. Al binnen 10 minuten stoppen we voor de hoogste berg van Zuid-India: De Anamudi ( 2695 meter). Dan rijden we op ons gemakkie langs thee en kruiden plantages... De theevelden zijn eindeloos. Hier en daar werken er mensen op de velden.
|
|
|
|
|
|
Indisch waterballet
Een van de eerste bezoeken die we aan doen wordt de op een na grootste waterval van Kerala. Na 10 minuten wandelen naar boven komen we op het drukst bezochte gedeelte, en na wat springwerk over het water via stenen krijgen we een goed zicht. Het lijkt wel of deze Indiers voor het eerst van hun leven een waterval zien en ze spelen als kinderen in het koude water. De vrouwen met al hun kleren aan en de mannen in hemd en ondergoed. Iedereen rilt van de kou, maar het is een prachtig schouwspel. En iedereen vermaakt zich, de Indiers, en wij... (Op het droge) |
indisch waterballet |
|
De busbemanning
In onze bus zitten 2 fransen, 2 engelsen en 1 indische familie (en wij dan). De europeanen zijn allemaal backpackers. De Indische man is erg arrogant. Hij stelt heel veel vragen aan Rajesh, en commandeert zijn vrouw om de 4 minuten. Als de lunch aanbreekt probeert hij de dienst uit te maken door verwarring te zaaien in welk restaurant we gaan eten. Waarschijnlijk heeft meneer een hoge positie, want ze praten ook nog eens engels tegen elkaar. Met zijn kind omgaan kan hij helemaal niet, hij schud ze op een gegeven moment heen en weer zodat ze nog harder gaat huilen. We laten hem lekker zitten in het kleine restaurantje en gaan zelf op zoek naar iets lekkers. We vinden een bakkerijtje met heerlijk verse broodjes ei. Die sukkel moest het doen met een slap wittig soort deegkoekje.. (vies hoor). In de middag bezoeken we het Chinnar wildlife sanctuary. Dit is een verassing want in de gids stond dat dit moeilijk individueel bereikbaar was en niet echt op toeristen ingesteld..
|
|
|
|
|
|
Chinnar wildlife sanctuary
Het is gelukkig een oase van rust hier. Vanwege zijn ligging is het niet verziekt met 1000 Indiers.. We blijken de enigste groep te zijn. Bij de ingang hangen er 10 gidsen rond de receptie. We gaan er met 2 op pad. Na 15 minuten lopen langs een rivier en onder de beschutting van de bomen komen we aan bij een meertje. Wauw. Hier liggen 2 krokodillen te zonnen... En er komen in de verte aan de overkant 2 mensen aan. "Tribal people" zegt de gids. "Is dat niet gevaarlijk voor hun", zeg ik. "Yes, it is"... oef... Het gaat goed, want de kroko's vluchten zelf al het water in.
|
zoek de croco's |
|
Verderop komen we uit de beschutting van de bomen en lopen een soort savanne in. Man, wat is het hier heet. We zien een groepje olifanten in de verte. Als toetje komen we bij de Wachttoren. Na een pittige klim zie ik boven nog een aantal herten rond dartelen. Overdag is deze toren permanent bezet met een wachter. Deze jongeman controleert en onderzoekt of er geen bosbranden ontstaan. De arrogante Indische man is met zijn gezin bij de receptie achtergebleven. Volgens ons heeft tie niet eens de moeite genomen om te vragen wat deze excursie eigenlijk inhield. Net goed..... Hij heeft 2,5 uur op ons moeten wachten. |
|
|
|
|
|
murucan |
20.04.2004 - Wil je Ananas ?
Vandaag doen we Niets. Lekker de gehele dag lezen, luieren en s'middags naar de bazar. Hier kopen we een hele ananas voor 10 rupees, laten die klaarmaken en gaan op een stoepje zitten. Wel lachen, die Indiers in Kerala zijn totaal anders dan andere staten. Ze zijn nieuwsgierig maar vallen je niet lastig. We kunnen ongestoord mensen kijken en genieten van onze Ananas. Hier komen we ook een riskhaw rijder tegen die ons voor 300 rupees een siteseeing tour wil geven.
|
|
|
21.04.2004 - Tea valley tour
Zo komt het dat we om 10 uur keurig worden opgewacht door Murucan met zijn Rikshaw. Murucan is een beetje bescheiden jongeman van 27, beetje klein van stuk. Hij neemt ons mee voor een dagtochtje naar de Matupetty Dam, Echo point, Kundala dam en als laatste Top Station. We stoppen waar we willen, maken veel foto's en Murucan verteld zoveel als zijn beste engels aankan. Op het eindpunt in Topstation krijgen we een fantastisch panorama te zien. Terug op de parkeerplaats komen we die Denen weer tegen. Het is dus niet zo moeilijk om een rikshaw rijder te vinden die je voor een leuk prijsje een dagje rond rijdt. Iedereen wil wel geld verdienen, dus ze doen hun uiterste best. We lopen wat rond bij de Mattupetty dam en al snel komen er jonge meiden op ons afrennen en proberen hun engels een beetje uit. De meiden zijn hier voor een dagje uit met een schoolbus. Ze zijn erg nieuwsgierig maar moeten weer snel met de bus mee en worden geroepen door hun leraar. Wij lopen wat om het meer en genieten van het uitzicht. Een groot meer, omringt door bergen en veel groen in de omtrek. Er scheuren 3 speedboten op het water en maken flinke scherpe bochten. Na een kilometer lopen zien we de riskhaw al op ons wachten.
|
||
|
|
|
|
|
Mooie uitzichten
We zien nog wat uitzichtpunten voor we naar echopoint gaan. Dit is een wat bekender uitzichtpunt en dat hebben de bewoners uit de dichtbijzijnde dorpen ook begrepen. We kunnen weer van alles kopen zoals fruit en thee. De schoolmeiden spotten ons direct en al snel staan ze om ons heen om een foto te maken. We gaan weer met onze prive-chauffeur mee op zoek naar de Kundala dam.
|
|
|
|
Hier zien we geen speedboten maar roeiboten, waterfietsen en een romantische boot waar je met 2 personen op een bed kan liggen en de boot wordt door een man voortgeduwd met een lange stok. Een indische vrouw gekleed in een mintgroene kleding stapt in een waterfiets. Ze lijkt een beetje nerveus. Haar man heeft z'n fotocamera in z'n handen en stapt ook de boot in. Hij wil nog snel een foto van nhun tweeën laten maken en staat op en valt zowat doordat hij zijn evenwicht verliest. Met een zelfde kleur mintgroene boot en bomen op de achtergrond zal het een aparte foto worden. We rijden weer door over het asfalt. Er wordt aan de weg gewerkt door heel wat mannen en vrouwen. Rotsen liggen half op de weg en worden door vrouwen in kleine stukjes geslagen. Als ze genoeg hebben dragen ze het op hun hoofd op een schaal naar de mannen. Die leggen de steentjes op het slechte gedeelte van het wegdek, waarna er een soort teer overheen wordt gegoten. Alles zit onder die zwarte troep, het is vuil werk. Werken op een theeplantage We rijden langs theeplantages. Hier zijn ook vol op mensen aan het werk. Ze plukken de bovenste blaadjes van de plant die later één dag gedroogd kunnen worden. De vrouwen werken 8 uur per dag waar ze 80 rupees (1,60 euro) voor krijgen. Ze moeten dan wel 40 kilo theeblaadjes geplukt hebben. Het is goed te zien dat ze dit werk al jaren doen, hun handen choppen vliegensvlug de blaadjes van de struiken. We komen aan op ons eindpunt wat Topstation genoemd word. Vanuit hier hebben we een prachtig uitzicht vanaf de bergen een mooi diep dal in. Als we terugkomen zien we een Toyota staan. Al snel zien we Christina en Anders lopen. Ze herkennen ons meteen. We praten wat en ze nodigen ons uit voor een lift naar Kodaikanal voor de volgende morgen. We hadden een uur geleden besloten om juist de andere kant op te gaan naar Ooty, maar we pakken deze kans aan doordat we deze Denen zoveel te vertellen hebben. Als we terug rijden met de Riskhaw blijven we super enthousiast. Weer nieuw avontuur tegemoet gaan. Dat hadden we nog niet verteld.... Hoe zit dat met die Denen ??? |
||
|
