
|
|
|
14.02.2004 - dagje Kanchanaburi We moeten voor ons doen weer een ongelofelijk vroeg op want we worden
opgehaald om 06.30 uur. Nog een geluk dat we wakker worden, want de
wekker gaat niet af. Die stond nog op India tijd. Als we dan eenmaal
buiten, zonder koffie /ontbijt, op de minibus staan te wachten, moeten we
om de 30 seconden de taxi-chauffeurs duidelijk maken dat we ze niet nodig
hebben. Na de pickup volgt nog een rondje door Khoa San om
andere gasten op te halen. Het blijkt dat we deze keer een familie fransen
in de auto hebben, 1 stel Nederlanders en 1 Canadees.
|
|

|
Kanchanaburi is vooral bekend om zijn brug over de rivier de Kwai en het
feit dat er duizenden mensen zijn omgekomen als gevolg van de dwangarbeid
tijdens de bouw van de beruchte Birma-Thailand spoorlijn in 1941 toen het
land door de Japanners werd bezet..
In de bus kunnen we nog even lekker bijslapen. De rit duurt pakweg 2,5
uur naar Kanchanaburi. Goede wegen en een scheurende chauffeur. Onderweg
valt het me op dat de omgeving hier op Californie (USA) gaat lijken.
Overal moderne en luxe pickup trucks, dubbeldeks bussen, en langs deze
highway vind je moderne pompstations en grote warenhuizen met amerikaanse
achtige voetbalvelden als parkeerplaatsen. De thaise economie draait
blijkbaar goed.
|
|
|
|
|
|
War Museum en cemetry
Volgens planning bezoeken we het War Cemetry. Hier liggen veel, heel
veel krijgsgevangenen van de 2de Wereldoorlog (6.982 mensen). Deze mensen hebben hier
onder barre omstandigheden aan de Birma - Thailand spoorlijn moeten werken.
De mensen werkten 24 uur in ploegendienst. We vinden veel Nederlandse
gedenktekens. Jongens van vaak 18 jaar zijn hier gestorven.
Tijdens de WOII zijn er in Thailand zijn er 61.700 mensen omgekomen.
28000 Nederlanders
30000 Britten
13000 Australiers
700 Amerikanen
|
|
|
|
Later bij een bezoek aan het museum ben je in de veronderstelling meer
informatie te vinden over deze gruwelijke periode (1943). De laatste
keer dat ik (rob) hier was (1994) dacht ik het nog te begrijpen. Nu zijn
de terreinen een doolhof. Ik heb het idee dat er 2 musea zijn
samengevoegd. Het stukje Jeath museum is ergens weggemoffeld in de de
parterre van 2 nieuwe gebouwen. Die nieuwe gebouwen geven de
geschiedenis weer tussen het vroegere Siam en Birma. Eeuwen geleden
hebben die landen ook flinke veldslagen geleverd tussen elkaar. Het
geheel is flink verwarrend. Op een van die verdiepingen is er nog
een 3rde museum (voornamelijk muntstukken), maar dat is alleen op zondag
open. Jeath staat voor Japan, Engeland, America, Australia, Thailand
en Holland.
Om de hoek van de straat ligt de publieks trekker van Kanchanaburi. The
Bridge over the River Kwai. Zoals te verwachten lopen er busladingen met
touristen op en rond de brug. Dat lijdt soms tot gevaarlijke
situaties.
Helaas is het echter niet meer de originele brug. De
eerste spoorbrug was van hout. En ik heb me laten vertellen dat de
originele ook een stukje verderop heeft gelegen. Hij werd gebouwd
door geallieerde krijgsgevangenen en Aziatische dwangarbeiders. In 1943
werd de houten burg voltooid. Drie maanden later werd hij echter vervangen
door een stalen brug. Vanaf 1944 werd de brug herhaaldelijk gebombardeerd
door de Amerikaanse luchtmacht. Na de oorlog is de stalen brug weer
opgebouwd.
Moet je voorstellen: Iedereen wil die brug op. Alleen het
gedeelte tussen de sporen is voorzien van planken. Daarbuiten kun je
alleen op de bielzen staan. Stap je verkeerd, dan val je tussen de planken
de rivier in. Het is een koddig gezicht om al die touristen, waarvan
sommigen in mantelpakjes en hoge hakken te zien stunten met de spoorrails.
En allemaal moeten ze op de foto.... Wist je dat het zwarte ijzeren
bruggedeelte uit Java komt. Het stuk waar nu zoveel touriten komen is nog
steeds ingebruik
|
|
|
|
|
Death Railway
Het is vandaag een excursiedag, dus gaan we ook met vele anderen een
stukje treinrijden. Zoals je rechts op de foto al ziet is dit een flink
commercieel stukje geworden. Uiteraard wil iedereen links zitten. Op het
stuk waar je de rivier passeerd gaat de trein even langzamer rijden om
iedereen foto's en film te laten maken. Aan de overkant liggen de floating
hotels. Als je een 2 daagse tour maakt kun je hier overnachten. De
rest van de treinreis voert ons door een woestijn-berg landschap. De rit
duurt een uur.
Het busje brengt ons daarna naar het "Kitty river restaurant"
voor een lunch van rijst met groenten en ei aan de waterkant.
|
|

|
De Dodenspoorlijn
(met dank aan www.traveljunkies.nl)
voor de korte uiteenzetting
De
dodenspoorlijn heeft een totale lengte van 415 kilometer en
loopt van Thailand (toen Siam) naar Birma en werd in 1942 en
1943 gebouwd. De Japanners besloten tot de aanleg van de
spoorverbinding om het door hen ver-overde gebied van
westelijk Azië te bevoorraden.
Dit had hun voorkeur boven
de lange tocht over zee. Het traject - vanaf Nong Pladuk in
Thailand via de vallei van de Khwae Noi-rivier naar Thanbyuzayat
in Birma - kon niet slechter zijn gekozen; er moest een weg
worden gebaand door oerwouden waar malaria voorkwam, bergachtig
terrein, harde rotsformaties en ondoordringbare wouden.De
Japanners dachten er, gezien het beperkte aantal
arbeids-krachten, vijf jaar over te doen. Dit bleek echter
onaanvaardbaar en er werd besloten 60.000 geallieerde
krijgs-gevangenen in te zetten. Later werden er nog eens 200.000
Aziatische arbeiders tewerkgesteld. Met de aanleg werd in juni
1942 aan weerskanten van het traject begonnen. Toen de spoorlijn
slechts 16 maanden later werd voltooid, werd het aantal
slachtoffers dat tijdens de aanleg om het leven kwam geschat op
16.000 krijgsgevangenen en 100.000 Aziaten. Momenteel worden er
echter nog steeds massagraven in de jungle gevonden De meeste
slachtoffers vielen als gevolg van de slechte omstandigheden en
de martelingen. Dysenterie, cholera en malaria waren vaak
dodelijk voor de toch al verzwakte mannen die gedwongen werden
twaalf tot achttien uur per dag te werken. In 1945 ontmantelden
de Britten 4 kilometer spoorlijn aan de grens en gaven de
resterende 300 kilometer twee jaar later aan Thailand. De Thaise
overheid ontmantelde het spoor vanaf Nam Tok in westelijke
richting en verbeterde het overgebleven traject. De lijn werd in
1958 heropend.
|
|
|
|
|
|
|
Bamboorafting
We hebben het druk vandaag. Na de lunch gaan we een half uurtje
op een bambooraft zitten. Het stelt eigenlijk niets voor. Je drijft 25
minuten stroomafwaarts, waarna je met een highspeed longtailboot weer
terug wordt gebracht. Dat ritje met die boot is nog
spectaculairder...
Oh ja, tussendoor nog even 20 minuten naar de watervallen. Beetje
indiase toestanden hier. Er spelen 100 kinderen in het weinige water wat
van de heuvel af stroomt. En rond om deze "attractie" de
gebruikelijke stalletjes die je van alles proberen te verkopen. Onze gids
doet vrolijk mee om ons van alles te laten proeven.
|
|
|
|
|
Elephant ride
Jacky wilde altijd al op zo'n groot beest zitten... Dus gaan we een
ritje op een olifant maken. We mogen plaats nemen in een rieten bankje wat
op de olifant is bevestigd. Zo hobbelen we 35 minuten door de
Jungle. Langer hoeft even niet, anders heb je direkt 4 dagen last
van je rug.. De Olie waar wij op zitten is een beetje eigenwijs en eet
tijdens het ritje lekker groen van de bomen. De jongen bij de kop heeft
soms een beetje moeite om Olie door te laten lopen... Maar ze kan wel heel
goed poseren voor de foto! hihi.
Uiteraard mag je die beesten ook voeren. Dan koop je voor 20 bath
8 banaantjes. Dit is best een grappig gezicht. Als die slurf van dat
beest je probeert vast te pakken... De ruwe huid van de olifant lijkt wel
nep zo dik dat het is. En de haren die erop groeien zijn zowat
sateprikkers, stug en grof.
|
|
|
Veel foto's deze keer. Maar goed.. Het was dan ook
een drukke dag.
|
Het eten in stalletjes in Bangkok :
Hebben we dit al eens verteld ? Nee, het eten in Bangkok
is fantastisch. In de drukkere wijken in de stad vind je overal
kleine eetstalletjes. Meestal bestaat zo'n stalletje uit een omgebouwde
babywagen met kooksetje en glazen vitrine voor de uitstalling van de
groentes. Voor 30 bath (60 cent) maken ze al een flinke kom
noodle-soup. Naast zo'n kar staat ook altijd een grill karretje.
Of neem een varkenssteak met een stukje brood en wat slafris voor 35
bath. Varkensspiezen, gehaktballetjes, kippenpootjes,
vischasliks..... je kunt er vanalles krijgen. Onze favoriet zijn de
varkenssatés. We hebben op de hoek van onze straat de absolute
bodemprijs van 3 bath per stokje ontdekt (6 cent voor 1 stokje). Als
je naar de touristenstraat Khao San Road gaat betaal je ineens 10
bath. Denk nu niet dat we zijn veranderd in krenterige backpackers,
maar het valt ineens zo op. Je hebt hier ook geen last van
winkelsluitings tijden. Alles gaat gewoon door als er vraag is. |
|
|