|
|
|
|
|
2.03.2004 - laatste stukje Noord Thailand
Gisteren hadden we al een airco bus gereserveerd voor vandaag. En dat is maar goed ook. Bij aankomst op het busstation van Chiang Mai lijkt het wel of iedereen hier weg wil. Het is wel iets duurder als een ordi bus, maar wat maakt het uit. We gaan naar Chiang Rai. Er was een tip op ons gastenboek om het Baan Bua guesthoust te bezoeken. En het blijkt direkt een goede tip. We hebben de laatste kamer. Er zijn 10 kamers op de begane grond rondom een binnenplaatsje die voorzien is van een heerlijk tuintje met bomen. Je kunt er zo te zien heerlijk rustig een boekje lezen...... De engelse eigenaar doet daarnaast ook nog zaken met het bureautje Nine Travels ... 10 minuten om de hoek van de straat.
|
|
|
| Er moeten deze middag nogal wat zaakjes geregeld worden. Bij Nine travels boeken we een dagtocht voor morgen. We gaan een rondje North Thailand maken. 2 hilltribe villages, een monkey cave, het drielandenpunt, Mae Sai en Chiang Sean. Verder boeken we alvast een hotelletje op de grens van Thailand (Chiang khong ) en Laos en we boeken de speedboot voor 5 maart van Huay Xai naar Luang Prabang. 5 of 6 maart doen we een nieuwe poging om de C&Atjes te zien. We boeken een snelle boot dus dat zal best gaan lukken. Oh ja, ook nog wat dollars inslaan voor de zekerheid. | ||
Daytours Golden Triangle
|
||
| De Noordgrens en de Gouden
Driehoek
De Mekongrivier roept beelden van een andere tijd en
een andere wereld op. De vierduizend kilometer lange rivier stroomt door
zes landen voor ze in de Zuid-Chinese Zee uitmondt. De Mekong vormt voor
een groot deel de grens tussen Thailand en Laos, die na lange tijd open is
gegaan voor de handel en het toerisme. |
|
|
|
|
hilltribe ? |
3.3.2004 excursie Golden Triangle
Ja hoor, er komt een jeep aanrijden. En wij maar denken dat we vandaag met een minibus met 8 anderen zouden vertrekken. Echt niet. We hebben een auto met prive chauffeur. Je zou het niet zeggen maar Hui (onze gids en chauffeur) is 36, getrouwd en heeft een zoon van 9. Hij is boeddhist en liefhebber van geschiedenis. Onderweg verteld hij ons best veel van de omgeving, steden en de hill tribes. Die hilltribes zijn overigens wel even anders dan we eerder in het westen hebben gezien. Hier in het Noorden bezoeken we de Akha's en Mien. Bij het eerste dorp, de Mien, gaat het niet meer om de groepen zelf maar om de stalletjes. Hui verteld ons dat de meesten overdag hier staan en s'avonds op de nightbazaar van Chiang Rai. De meesten beginnen met hun naaiwerkje als een busje of jeep komt aanrijden. Na 2 minuten stoppen ze weer en wijzen naar hun kraampje. |
|
|
|
|
|
Het kan nog erger
Bij de Akha's is het nog erger. Hier willen ze voor elke foto al 10 bath hebben (20cent!). Dit geintje doen we 2x waarbij we dan wel direct 6 foto's in een sessie maken. Kleine kinderen van 5-6 jaar lopen constant voor je voeten met een handgeknoopt kettingkje: "buy 10 bath", is het enigste wat ze kunnen zeggen. Zo erg hebben we het nog niet mee gemaakt. Als je met je telelens op iemand in de verte richt, gaan ze achter een boom staan. Nee, bij de Longnecks moest je tenminste toegangsgeld betalen. Wel veel, maar de mensen weten dat en zijn verder niet meer opdringerig maar geintresseerd in jouw! Je hebt hun immers toch al gespekt met geld. Niet dat we nog het echte volk verwacht hadden, maar dit is nog erger dan een willekeurige koninginnedag in Kethel in bij de oranje vereniging in Schiedam! Geef ze eens ongelijk. Elke 15 minuten stopt er wel een minibusje met 10 personen. Klik, Klik stappen ze rond, kijken niet naar de handelswaar en verdwijnen weer. Dan zou ik ook toch lichterlijk commercieel gaan denken. Monkey cave
Dan gaan we richting de Thai-Birmeese grens en stoppen nog even bij een tempel in de bergen. Via een trappenstelsel van pakweg 200 trappen bevindt zich in een diep in een grot een grote zaal. Hier heeft men een boeddha beeld neer gezet. "Waarom zijn er op dit soort plekken nou juist van die beelden", vraag ik aan onze gids. "Omdat ze een oase van rust zijn, hoog in de bergen of diep in een grot is het de perfecte plaats om te mediteren", antwoord Hui. Tja, daar zit wat in. De aapjes beneden de trap vinden het best. Elke keer als er "bezoek"komt krijgen ze volop te eten van de toeristen.
|
|
|
|
|
|
De grens bij Mae Sae Lunch in Mae Sae aan de grens met Myanmar heeft voor ons gevoel toch wel iets bijzonders. De grens tussen beiden landen wordt gevormd door de Mea nam Sai rivier, een voorloper van de bekende Mekong rivier. Aan de overkant bij Myanmar klinkt westerse popmuziek. Dit is zondermeer een touristische Trekpleister. We eten aan het water. Aan de overkant ligt een ander land. Terwijl de rivier hier maar net 10 meter breed is, spelen de kinderen van de ene naar de andere kant alsof voor hun hier geen grenzen bestaan. Veel tentjes met het gebruikelijke prullaria. Na een uurtje neemt Hui ons mee naar een Jade/edelsteen fabriek. De eigenaar verteld ons van alles over deze edelsteen. Neemt ons mee naar de werkvloer en uiteraard de showroom. "Nice present for your mother", zegt hij en rekent ons even de europrijs voor. Helaas hebben wij niets met sieraden. Teleurgesteld druipt hij af. Geen handel deze keer voor hem. |
most northern point in thailand |
|
|
|
|
|
3 landen punt Natuurlijk moeten we even naar de 'Golden Triangle', zeg maar het commerciele 3-landenpunt, Sop Ruak. Onze gids zegt dat hier in 8 jaar erg veel is veranderd. Toen hij net begon koste deze reis 2 dagen, omdat hier nog geen wegen waren. Nu rijden de bussen af en aan. Hier is ook het Opium museum gevestigd. Een klein, maar informatief museum wat een goed beeld geeft over de geschiedenis van de diverse hilltribes en de teelt van de poppys, de opium plant. Op de top van dit 3 landen punt stond er een belangrijke tempel. Volgens Hui wel 800 jaar oud. Hier waren wij in de gelegenheid om hét ritueel van de stokjes uit te voeren. Schoenen uit, je pakt de koker met bamboostokjes. Elk stokje heeft een nummer. Je schut net zo lang tot er een stokje uit valt en leest het nummer af. In de hoek van de tempel staat een kast met genummerde lades. In elk van die lades zit een voorspelling. "Wanneer en hoe vaak doe je dit ?", vraag ik aan Hui. "Eigenlijk wanneer ik voel dat het nodig is, bijvoorbeeld wanneer ik mij niet zo fijn voel" , antwoord hij. Nu, wij deden het ook een keertje, en dit is de uitslag :
|
| Rob
cijfer 22 |
Jacky
cijfer 20 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Boom van Buddha
In Chiang Sean rijden we naar de Wat Chedi Luang. Hier is een hele lange tijd geleden een stekkie van een hele belangrijke boom geplant. Dit stekkie was van origine dé boom waaronder Budhha verlichting bereikte. Vandaar dat deze dochterboom óók vereerd wordt. Om de boom waren als eerbetoon door de stadmonnikken oranje doeken gehangen. Binnen in de tempel staan er volop Boedhha's en is er voldoende ruimte om rustig te mediteren. Met een uurtje rijden brengt Hui ons weer naar Chiang Rai. |
|
|
|
|
|
Dinner in Chiang Rai
S'avonds in Chiang Rai gaan we voor de gein nog eens eten in de Nightbazaar. Natuurlijk zit om 19.00 uur het zelfde orkestje te spelen, gaan van sommige winkeltjes dezelfde tijd de rolluiken weer omhoog en zien we, net als gisteren de zelfde mensen hun verkoopwaar uitstallen en klaar maken voor de verkoop. Dit is de nightbazaar. Plotseling schiet het me te binnen. Wat een geluk hebben wij dat we morgen iets anders doen. Deze mensen doen 365 dagen niets anders. Het lijkt er bijna op dat we verderop de zelfde mensen zien als vanmiddag in de "toeristische hilltribes" alleen zijn nu de prijzen een beetje aangepast.
|
|
|
|
Net als in Chiang Mai heb je hier van die foodplaza waar je voor weinig kunt eten, en shoppen. Het is hier wel op kleinere schaal en toch leuk. Shit, morgen moeten we alweer een doos naar Nederland sturen omdat we teveel gekocht hebben. Maar ja, normaal gaan we op zaterdag de stad in en kopen ook wat we leuk vinden. Hier is het nu eenmaal wat goedkoper. Morgen gaan we per bus naar Chiang Khong, de grensovergang met Laos.
|
||
|
