Het water van de Mekong Rivier staat laag als we deze om 8.15 oversteken. Zo'n 4 meter lager als vroeger. Dat is nogal wat. Het wordt veroorzaakt doordat men 1000 km verderop, in China bezig is met een stuwdam.  Voor de natuur niet zo best, want de "breedingground" van de Giant catfish wordt hierdoor aangetast.  We zijn net uit het minibusje van het hotel gestapt en zitten nu in een veerpontje naar de overkant, let wel de overstap naar Laos.

8 pers. speedboten

 Aan de overkant wacht men ons op, om ons naar de pier van de speedboot te brengen. Het gaat allemaal te makkelijk, maar vooruit. Dat mag ook wel weer eens.

Gisteren zijn we per Ordi-bus vanuit Chiang Rai naar Chiang Chong gekomen. Het was maar een ritje van 2 uur, maar ik had het idee naar het einde van de wereld gereden te worden. Weer zo'n rammelbus van het India niveau echter de chauffeur gedroeg zich keurig netjes. Toch wel bijzonder hoor, dat je hier voor 42 bath ( net geen 1 euro ) in 2 uur een afstand van meer dan 100 kilometer kan bussen. De afgelopen nacht hebben we niet veel geslapen. Dat komt omdat er van 23.00 uur tot 3 uur snachts een Karaoke feestje aan de gang was aan de banken van de Mekong Rivier, in Laos dus... Enne, er even naar toelopen om er wat van te zeggen ging niet echt.  De speaker galmde tot diep in de nacht over de rivier. Toen het eindelijk rustig werd om 3 uur, begon een half uur later alweer de eerste haan te kraaien.. ARggggg...(!@#$%^&*()

Jacky in speedboat met volledige uitrusting 

Het is nog druk aan de "grens" aan de overkant in Laos. Snel krijgen we een nieuw stempel en lopen we, net als de vele anderen richting een verzamelpunt voor de boten. Verreweg de meesten gaan met de "slowboat". Die vaart in 2 dagen naar Luang Prabang, met een overnachting in Pak Beng. Wij doen luxe en hebben een speedboot geboekt. Bij het verzamelen wisselen we 500 bath. Ik krijg er 130.000 KIP voor ( De Laotiaanse munteenheid). Het is maar goed dat ik zo weinig heb gewisseld anders hadden we een extra rugzak nodig gehad.  Hier komt de uitdrukking dus vandaan. "Dit is geen kip waard".  Een colatje kost hier 5000 kip, zeg maar 39 eurocent. Iedereen loopt hier met grote pakketten geld te sjouwen. De chauffeurs worden hier ook in Kip betaald, Hij heeft dan direkt een hele stapel geld op zak. 

Dagelijkse boodschappen het beste in Kip
Dinner /lunch liever in Kip, anders in Thaise Bath
Hotels en excursies in Dollars
** Bij elke andere valuta betaal je altijd hogere koersen, we gaan maar eens voor 100 euro aan kip halen (nee, niet die levende!) en kijken hoe dat gaat.  

De standen : 12000 kip is 1 euro /  10000 kip is 1 dollar 

Scheuren over het water

De speedboot reis verloopt voorspoedig. We scheuren letterlijk met 70-80 kilometer per uur over het water.  We zijn toch wel blij met de helm en reddingsvest. Vanwege de snelheid slaat er een flinke wind op je ogen (lees lenzen). Af en toe stoppen we even om een boodschap weg te brengen, of voor de lunch. Het is waanzinnig gaaf om met die snelheid alles en iedereen voorbij te scheuren.  Soms passeren we een "slowboat", van de dag ervoor.....  We hebben trouwens geluk. Na een uurtje zijn er een aantal passagiers onderweg uitgestapt. We zitten nu met zijn 4-ren in de boot. Dat betekent lekker de ruimte, waar anders minstens 8 personen inzitten en met je knietjes op je schoot gedurende 6 uur is dat geen pretje.. Ik lees later dat het met deze lage waterstand zelfs wordt afgeraden en levensgevaarlijk is om nu met speedboten te varen. Het schijnt dat er regelmatig ongelukken gebeuren.... 

Bij aankomst zoeken we een brommer-taxi op en laten ons wegbrengen naar het Jaliya Guesthouse, waar we met de C&A tjes morgen hebben afgesproken.  

We worden s'morgens tijdens het ontbijt in een van de betere bakerys aangesproken door een jonge dame. "Hé, zijn jullie niet van internet ?" vraagt ze. Ze heet Netta Grispa. Ik ben even sprakeloos. Weer iemand die ons van internet herkent. Het blijkt dat deze jongedame regelmatig op onze site is geweest om qua voorbereidingen het een en ander op te zoeken. Zelf is Netta sinds januari van dit jaar op reis, zeker voor een jaar. We hebben lekker een uurtje zitten kletsen. Morgen gaat ze naar het Noorden, waar wij ook 3 dagen later naar toe zullen gaan. Het is de bedoeling de stad te verkennen, maar dat lukt dus niet. 

Engelse les ván Jacky 

Babbelen met de novices

Daarna gaan we op pad naar de meest bekende Tempel van Luang Prabang. de Wat Xieng Thong. Op onze weg daarnaar toe komen we jonge novices tegen.  Met 3 daarvan beginnen we een gesprek. Het is zaterdag en ze zijn vrij. Nu zitten ze in de schaduw onder de palmbomen diep gebukt in een leerboek.....engels.  Ze willen graag met ons hun engels oefenen. We mogen beiden aan 2 jonge gasten van 19 en 20 sommige zinnen die ze niet begrijpen uitleggen.  De jongen waar ik mee praat heet novice somkhid. Hij is aan zijn 2de jaar bezig en wil dolgraag engels beter leren spreken. Later, als we in de tempel zijn, staan er weer 2 jonge novices klaar om hun engels te oefenen.  In tegenstelling tot India of Thailand is dit leuk en ontroerend. Die jongens doen zo hun best, zijn geintresseerd en willen dolgraag met je praten. Als het lukt gaan we morgen vroeg op om de ronde mee te maken 

De sociaal verwachting is dat vrijwel iedere Lao Buddhist voor een korte tijd monnik wordt.  De meeste jongens besteden 3 maanden in het klooster. Meestal na hun schooltijd en vóór het huwelijk. Het is trouwens een vrijwillige keuze om hier te zijn. Tot je 20ste ben je een novice. Ze zijn gek met engels leren. Sommigen willen graag doorstuderen voor leraar of kunstenaar. Sommigen worden monnik. 

De gemiddelde Laot is trouwens gek op Karaoke. We hadden dit aan de grens al ondervonden. Nu merken we het weer. Het is 1600 uur. Tijd voor een biertje op de binnenplaats van ons guesthouse.  Verderop in de straat lijkt het alsof een speenvarken wordt gevild. Nee, het blijkt een jonge Laot die in zijn microfoon staat te gillen alsof tie denkt dat tie Michael Jackson is. Ik hoop niet dat ze vanavond ook gaan zingen. 

Ja hoor. We staan half 6 op om vanaf 6 uur, half 7 de monniken te zien op hun almronde.  Half 7 horen we het geluid van trommels. Blijkbaar het teken dat ze hun ronde gaan maken. De monniken gaan eten halen met hun almen, zeg maar, ronde stalen kommen die met een katoenen koord om hun nek hangen.  Elke keer als ze langs de mensen komen worden de dekseltjes vlug van de sticky rice doosjes gehaald en iedere monnik krijgt een handje rijst in zijn alm pot. We lezen in de Lonely Planet dat ze nu alleen het droge eten  Het natte eten, bijvoorbeeld curry en groenten, wordt na de almronde naar het klooster gebracht. Ze lopen allemaal op blote voeten. 

De monniken verlaten het klooster al om zes uur, bij het eerste ochtendgloren. Ze zijn gehuld in twee gele of oranje gewaden, hebben hun bedelnap onder de arm en lopen met afgemeten pas. In de wat wonen 10 tot 50 monniken. Zij nemen iedere ochtend dezelfde weg. Al voordat de monniken de kloosterpoort uit komen, wachten de gelovigen - merendeels vrouwen - in kleine groepjes blootsvoets en geknield langs de straat. Uit volle schalen scheppen ze een lepel rijst in de bedelnap van iedere monnik. Dan bidden ze, maken een diepe buiging en danken voor het aannemen van hun gaven. De monniken schrijden zonder een woord te spreken in een lange rij verder, met onbewogen gezicht, op weg naar de volgende groep. Als de zon is opgegaan, keren ze terug naar het klooster. Ze mogen alleen eten wat ze hebben gekregen. Om 11 uur luidt de kloosterklok voor de enige maaltijd; 's middags wordt er gebeden en gestudeerd.

We huren een motor en rijden een van de attracties van Luang Prabang. de Tat Kuang Si watervallen. 32 kilometer buiten de stad, waarvan 28 kilometer op onverharde wegen. Langs dorpjes en bergen. Hier en daar staan de velden in brand, zoals we zovaak al hebben gezien. Iin onze ogen is het zonde. De Laot weet niet beter. Hij gaat het land klaarmaken voor het inzaaien. Aangekomen bij de watervallen lijkt het een soort Nat. park. Het water valt  in etappes naar beneden. Ergens bijna bovenaan kun je in een soort privepool lekker badderen.  Het is nu de droge tijd en relatief gezien valt er niet zoveel water. Toch is het een van de meest bijzondere die we gezien hebben.  Vooral omdat je zowel links als rechts helemaal naar boven kunt, en vanwege die privepool. Uiteraard gaan we daar even zwemmen.  

Zoals je ziet kun je hier ook prima douchen. Via een smal bergpaadje waar ook nog eens het water doorheen stroomt klouteren we naar boven tot we bij dit speciale plekje aankomen 

Beneden loopt een tijger rond. Dit beessie is hier 5 jaar geleden neer gezet toen ze van een stoper werdt afgepakt. We zien ook 3 beren (binnen een hek...). We blijven hier wel 3 uur. Vlinders en libellen vliegen rond.  Het is een prachtige site om foto's te maken en lekker te lezen. Ja hoor, als we terug lopen naar beneden om wat te gaan eten komen we Caroline en Arthur weer tegen!

Lachen, we hebben weer vanalles bij te kletsen. We hadden al afgesproken in Laos, maar wisten niet precies wanneer ze deze kant op zouden komen.  Ze zijn er net, hebben direkt een motor gehuurd en naar de watervallen gereden. Nu zitten we tijdens de verlate lunch lekker te kletsen. 

Vanavond gaan we voor de verandering samen uit eten maar eerst scheuren we samen weer terug over de onverharde weg naar de stad.

Je gelooft het niet, maar morgen gaan we nog eens vroeg op omdat Arthur en Caroline ze nog niet hebben gezien. Aangezien we het heel leuk hebben met die twee zetten we de wekker weer om 5.00 uur. Bovendien zijn de monnikken toch wel heel bijzonder om mee te maken.. 

Deze keer gaan we met Arthur en Caroline. Als om half 7 de jongens weer hun ronde gaan maken is het licht stukken beter.  Weer komen we Somkhid en zijn vriend Homphoneor (nickname "George") tegen. We vragen hun of het goed is dat we later nog even langskomen. Ze knikken enthousiast en zijn zijn erg blij met dit bericht. Caroline en Arthur gaan naar de Busterminal en we nemen afscheid. Als we later schuifelend de tempel de Wath Khili naderen gebaard novice Somkhid ons verder te komen. We worden uitgenodigd om in hun kamertje te kijken en krijgen thee aangeboden. "Ik moet even eten, ga nog niet weg", zegt tie opeens. Nog geen 5 minuten later zijn ze weer terug. 

Bloemenvrouwtje ingang Museum

We vinden dit zo schitterend dat we wel een uur aan het kletsen zijn. Somkhid verteld trots dat hij besloten heeft te blijven in het klooster en binnenkort Monnik wordt. Aan zijn boeken en schriften te zien doet hij veel aan zijn engels. Zijn kamer deelde hij eerst met zijn broertje van 16. Maar die heeft nu met iemand anders een kamertje gekregen. In deze tempel wonen ze slechts met 7 novices en 1 monnik. de "old monk", zeg maar de baas hier is nu niet aanwezig. Hij zit in Amerika. Dat is ook de reden waarom we hier nu zo makkelijk zitten, want de oude baas houd er anders niet zo van. We maken 2 foto's van ze en bedenken dat we die gaan laten printen. S'middags vind ik al een fotozaakje die ze direct kan printen. Vanavond gaan we ze als verrassing langs brengen.

Frans ontbijtje

Na het gezellig onderonsje met de monniken gaan we ontbijten. Verderop in de straat zit een franse Bakery, genaamd Joma. Waanzinnig goed, zeggen diverse bronnen. En dat hebben we geweten.  Stokbroodjes gezond, een stuk quiche-taart en 2 grote koppen schuimende Cappucinno. De prijs mag er ook wezen, maar ach, het mag wel een keer want het is verschrikkelijk lekker.

Er staan ook een aantal tempels op de grote berg van Luang Prabang, ook wel de Phu Si genoemd. Een aantal fresco's zijn onlangs gerestaureerd en zien er heel mooi uit. Bovenop zijn er ook een aantal grotten waarin uiteraard Buddha's in zitten. Op de foto links zie je 2 monnikken zitten waarmee we in gesprek raken. De monnik links woont op deze berg in het klooster. Hij heeft hier voor gekozen omdat hij het leuk vind om met toeristen engels te praten. Hij laat ons de hele berg zien, compleet met de woonvertrekken en alle kleine hoekjes en gaatjes.. 

Ze moeten wel lachen als wij proberen Laotiaans tegen ze te praten.

Wat is dit toch leuk. We raken er weer helemaal enthousiast door. In India en Thailand hebben we dit gevoel niet gehad. Mensen die met je willen praten omdat ze in je geintresseerd zijn en niet iets van je nodig hebben.  Overal kom ze je in de stad tegen, de oranje gewaden. En verreweeg de meeste tijd zijn het de monnikken die nog het aardigst zijn.  De overige Laos volwassenen zijn niet allemaal even netjes en enthousiast. Sommigen in winkels of internet shops zelfs onbehouwen, en niet geintresseerd of kijken je niet eens aan. Tja, wat wil je. Luang Prabang staat op de Unesco werelderfgoed lijst. Toeristen genoeg hier. Zouden ze niet weten dat wij het onbeleefd vinden als iemand je niet aankijkt terwijl die tegen je spreekt?

Ik hoor wel verhalen dat je in het Noorden wel een beetje op je hoede moet zijn. Vele gebieden zijn nog wel erg authentiek, voor wat betreft bergvolkeren, maar er zijn ook mensen en druk bezochte stadjes die je gewoon 100 % staan te belazeren. Arthur en Caroline hebben dat al meegemaakt toen ze met een boot meewilden. Die was ineens 10x zo duur! 

Reizen

We hebben niet zó veel tijd in Laos, dus we gaan morgen weer reizen. Het idee is om per bus  naar het Noorden te gaan, richting Nong Khiaw. Daar willen we een slowboat nemen naar Muang Khua want daar kun je leuke trekkings regelen.

Volgend verslag lees je vanaf 9.03.2003 - Muang Khua 

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 

• Ons Dagboek , Het Fotoalbum, Hoe gaat nu met ons?
• De Voorbereidingen, Sitemap, Sponsors & media, 

Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Outdoor kleding sinds  1976...