
|
|
|
9.03.2004 - Op naar Nong Khiaw
(jacky aan het woord)
Na 4 dagen Luang Prabang reizen we eindelijk verder. We willen naar het
noorden naar Mhuang Khua. Dit advies hebben we gekregen van Caroline en
Arthur. We willen daar een trekking regelen. Vroeg staan we naast ons bed
om te kunnen genieten van een hard gebakken stokbrood "gezond".
Het is kwart voor 7 als we al etend de monnikken hun almronde zien
lopen. Zijn we 2 dagen om half 6 opgestaan om tien minuten te lopen
en dan de monniken te zien. Blijkt dat we een uur langer hadden kunnnen
slapen om voor óns guesthouse te kijken. (Laat Caroline en Arthur dat
maar niet horen, hihi )
|
|
jumbo...12
personen |
Bestelbuslaadkleptaxi
Al snel laten we ons door een Tuc-Tuc naar het busstation brengen. Als
we een kaartje kopen weet de verkoper nog niet of hij een bus (lees truck)
of jumbo (lees bestelbuslaadkleptaxi) inzet. Na een half uurtje heeft de
man een besluit genomen, het wordt de Jumbo. In de kleine truck staan 2
banken waar naar onze mening aan iedere kant 5 man op kan. Onze backpacks
gaan op het dak. Het middenpad van de truck staat vol met grote manden
groenten, die halen de beenruimte weg. Aan de achterkant zit een ijzeren
opstap. Een van bamboe gemaakte mand gevuld met een levend varken wordt op
deze opstap gebonden. We moeten hier om lachen en een paar Laotianen
lachen met ons mee. Om 9.00 maakt de Jumbo eindelijk aanstalten om te
vertrekken. Met z'n 12ven veroveren we snel een plekje acher in de truck.
Het past allemaal maar net. Onder de bankjes staan tassen en een grote
lelijke zak met gaten erin. Plots voel ik wat aan mijn benen, er komt een
varkensneus uit de kapotte zak zetten. Na wat geknor wordt eindelijk de
motor gestart. 5 meter verder bij de kaartjes verkoper komt de Jumbo weer
tot stilstand. Wij moeten onze tickets inleveren en de chauffeur haalt
ermee zijn geld op bij het loket. Als we een benzinepomp tegenkomen
stoppen we weer. Niet om te tanken. Na 5 minuten komen er 2 mensen aan op
een motor die ook nog met deze truck mee willen. Hun bagage gaat op het
dak en 2 kippen in een mandje worden bovenop de varkensmand gebonden. Het
volgende bezine station gaat de chauffeur eindelijk tanken.
|
|
|
|
|
|
Met de slowboat naar Mong Khua
Om 12.00 uur komen we aan in Nong khiaw. De boot naar het volgende dorp
vertrekt om half 2 of 2 uur wordt hier aan het loket verteld. Op een
vlonder aan het water vermaken we ons met een boekje en wat eten. Al snel
volgen de andere europeese reizigers het plan op en zitten we met 7 man
aan tafel. Er word heel wat af gepraat over landen, plaatsjes en prijzen.
Half 2 wordt de boot volgeladen. Tassen voorin en achterin en verder wordt
de boot volgestouwd met mensen.
|
We gaan de rivier op. Een jongen achterin begint met een beker water uit
de boot te scheppen, dat is een goed teken. Vrij snel valt de jongen in
slaap, wij vrezen voor water op onze tassen en maken hem snel weer
wakker. We varen door de groene natuur, bergen en rotsen. Mensen
zijn volop aan het werk langs en in het water. De netten woren
gespannen om vis te vangen. Kinderen van 12-14 jaar lopen met een doek
over hun schouders zodat hun kleine broertje of zusje op hun rug blijven
hangen. Na een uurt varen tegen de stroming in komen we aan in Muang Ngoi
Neua.
|
|
|
|
Chillen in je hangmat
Vanaf het water zien we bamboohutjes, een strandje en een hele groep
mensen. Alle passagiers gaan hun eigen gang en we worden ontvangen door
een vriendelijke man. Hij bied ons een simpel bamboohutje aan voor 1,5
dollar per nacht. We zijn gelijk verliefd. We luieren de rest van de
dag op ons balkon, met hangmat. Het dorpje zelf heeft vanaf 18 uur
electriciteit tot 22 uur, en tijdens het eten horen we de generatoren
loeien. We proberen bamboesoep, eten patat, sla en een springroll. We
delen de kamer met een gekko, maar hebben hier verder geen last van.
|
|
 |
10.03.2003 - per boot naar Muang Khua
Op ons balkonnetje wordt een knapperig stokbrood en
scrambelled eggs geserveerd. Voor ons lijkt de tijd stil te staan, maar
het leven gaat verder. 2 vrouwen met een kind op hun rug. Ze
vullen hun gieters met water uit de rivier. met beide handen vol lopen
ze naar hun groente tuin om de grond nat te sproeien. 3 mannen met
geweren en 7 honden gaan met een klein wankelend bootje naar de overkant
van de rivier. Daar aangekomen lijken de honden direct te weten wat ze
moeten doen. Ze springen van de boot op het strand en rennen achter
elkaar aan de bossen in. De eigenaar van de bungalow komt een kijkje
nemen, we komen hier zeker nog terug.
Die boot met geen hoofd moet je hebben
Als alle backpacks zijn ingepakt vertrekken we. We
willen naar Muang Khua, zo'n 3,5 uur varen, stroomopvaarts naar
het Noorden. Met de tickets in handen vragen we "Welke boot moeten
wij hebben ?" de kaartjes verkoper wijst onverschillig naar de
rivier en zegt "Die, die kleine". "Welke van de 14 boten
?", probeer ik nog eens. "Die boot met geen hoofd"
antwoord de man. Glimlachend lopen we op de grote boot zonder dak
af.....
|
|
|
|
|
|
Op de boot zijn we de enige, maar al snel komt de stuurman aan met een
tros bananen, een dicht rieten mandje met een koordje eraan en een
schaaltje. Hij rijkt ons een banaantje aan en neemt plaats achter het
stuur. Zijn vrouw is een mooie dame en als ze met een stok de boot van de
kant heeft geduwt gaat ze achter haar man zitten en ze bied ons een klomp
plakrijst aan, wat wij vriendelijk afwijzen. Samen eten ze rijst met een
groentensausje terwijl de boot door tuft. Het is best fris, dus de jassen
moeten aan.
|
Bij elke versnelling van het water heeft de boot moeite om vooruit te
komen. Hij lijkt wel een heuvel op te moeten. Na 2 uur varen stoppen we
even in een dorpje. Ook hier wordt hard gewerkt. De kinderen zijn een
beetje bang van ons. En rennen snel weg als we te dichtbij komen met een
foto toestel.
Bij het volgende dorp wat we tegen komen willen een man en een monnik
ook een lift en later komen er nog 2 monniken bij. De laotianen beginnen
plots zenuwachtig te praten en 1 wijst er in het water. We kijken snel,
maar zien niets. De vrouw pakt een rood prullenbakje op en haalt em 1 x
door het water. Als de prullenbak weer in de boot komt zien we een vis van
25 cm om zijn leven spartelen. De man voor me gebruikt daarna de
prullenbak en haalt een kleiner visje uit het water, ruikt eraan en gooit
em weer terug. De laatste vis was niet zo moeilijk te vangen, die was al
rottend, maar bij de eerste vis stonden we even raar te kijken. Ruim voor
de boot swemt een 1 meter lange fel gekleurde slang en gaat er nu snel
vandoor. Hij glijd sierlijk door het water. Waarschijnlijk heeft hij het
rode gevaarte van het prullebakje gezien.
|
|
|
|
Aankomst Mhuang Khuaw
Bij aankomst in Mhuang Khuaw horen we grote trucks, spelende kinderen,
een veerpont en zien we een hoop leven. We stappen uit de boot op zoek
naar een guesthouse. De stuurman denkt aan zijn maaltijd en maakt zijn vis
schoon. Volgens de LP moeten we naar Nam OU guesthouse, wat we snel
vinden. We nemen een kijkje. Door de lang onstabiele houten trap
zien we het terras een beetje schudden. Eindelijk merkt de eigenaar ons
op, en gelukkig hij heeft nog een kamer voor ons vrij.
|
|
|

overzicht vanaf ons guesthouse op de
Nam ou en zijn bedrijvigheid ...
|
|
|
|
|
|
Mhuang Kuan en Achan de gids
Op de muur hangt een geschreven briefje van den gids, Achan
genaamd, die trekkings maakt naar Hilltribes. Als we hier de eigenaar naar
vragen zegt hij: "Achen is leraar en heeft geen tijd voor een
trekking, maar mijn zoon loopt ook trekkings". Als zijn zoon
eindelijk na een uur komt opdraven wordt het voor ons al snel duidelijk
dat een trekking met hem niets wordt. Zijn engels is belabberd waardoor we
niet begrijpen wat we gaan doen en wat we kunnen verwachten van de komende
3 dagen met hem. Na een half uur geven we het op en gaan we op zoek naar
Achan.
|
We lopen door het dorp wat eigenlik niet veel voorsteld. Grote blauwe
Chinese trucks rijden af en aan door het dorp om een asfaltweg te maken.
De stofwolken van de trucks dwalen het dorp rond. We moeten het water
oversteken door middel van een hangbrug die 30 meter boven het water
hangt. Hij is gemaakt van 4 staalkabels en loszittende houten planken. Een
12 jarig kind op de fiets gaat ons voor en sjeest met een enorm kabaal
naar de overkant. De 50 metr lange brug gaat heen en weer en we grijpen
meteen naar de leuning. Bij de overkant aangekomen gaat het dorp gewoon
verder. De kinderen zoeken een schuilplaats achter moeders rug of een boom
als ze ons zien aankomen. We vragen de weg aan een moeder met kind die
maar al te graag op de foto willen. Haar dochtertje denkt daar echter
anders over en kruipt weer weg. De moeder wijst de weg richting Achan's
huis. Achan blijkt gewoon thuis te zijn met zijn familie en we worden
hartelijk ontvangen. We bespreken hoe de komende 3 dagen gaan lopen
want we vertrekken morgen al. Hij komt erg verlegen over maar zijn engels
is goed te verstaan. Rob verteld hem nog dat we 2 of uiterlijk 3 dorpjes
willen zien, maar niet meer. Hij reageert niet echt, maar we denken dat
hij het wel heeft begrepen. Verder doen we vandaag nog wat inkopen en
zetten onze zo ligt mogelijke tas alvast klaar. De rest van de spullen
laten we achter in het guesthouse en we genieten nog even van een warme
douche.
De komende dagen zullen we ons met rivierwater moeten wassen....
|
|
|
|
Op het terras kijken we het water over. Een rijtje houten huizen op palen
staan aan de overkant van de rivier. 2 huizen lijken in het water te zijn
gevallen, maar er staan al nieuwe huisjes op die plekken.
Ze laten het maar gewoon in het water liggen.
Morgen : trekking in Laos
|
|
|
|
Achtergrond informatie :
-
Busticket van Luang prabang naar Nong kiaw : 1,6
dollar pp
-
Boatticket naar Nong kiaw naar Noi : 1 dollar pp
-
Mhuang Noi Neua : Guesthouse Sai lom,
bamboohutje met balkon 1,5 dollar, prima keuken, reuze aardige
gastheer.
bij de boatlanding bovenaan rechts de eerste huisjes.
-
boatticket Noi naar Mhuang khuang : 5 dollar pp bij
volle boot.
-
Mhuang Khuang : Guesthouse Nam OU..
mixed emotions : kamer met bad en powershower 4 dollar
Maar de eigenaar is zo lui als een varken, zijn dochters onvriendelijk
en contact arm. Als ze bij een bestelling iets verkeerd hebben
gedaan, zeggen ze simpelweg "no speak" en lopen weg...
Bovendien zijn we hier ook nog ziek geworden van de pork. Volgens de
LP was dit het beste restaurant van het dorp.....
Het kamertje is schoon en goed, het restaurant met terras bied een
leuk overzicht over de rivier en het dorpsleven.
|
|
|