11.03.2004 - Trekking in Laos

Up
20.03.2004 - Weekje in Vientiane ??
17.03.2004 - Tubing in Vang Vieng
14.03.2004 - Noi Vieng
11.03.2004 - Trekking in Laos
09.03.2004 - Muang Khua en Noi
05.03.2004 - Speedboot naar Luang Prabang



      

11.3.2004 - dag 1 trekking

We hebben om 8.15 uur afgesproken met Achan bij het bus station.  Wij zijn er al voor 8ten en zien hem ook rond lopen. Hij moest nog even een boodschap doen en is binnen 15 minuten terug met zijn rugzakje en wat proviand.  We stappen in een samlaaw....en ziten ruim een uurtje in achter in de laadbak van de taxi.  Lekker stoffig. Na 10 minuten houd de verharde weg op en rijden we in één grote stofbak. De chinezen zijn hier, net als in Tibet, ook bezig met het aanleggen van een weg. Grote blauwe vrachtauto's rijden af en aan met grind uit de rivier beneden.  Af en toe komt er een tankwagen met water voorbij om de wegen nat te houden. Dat mag ook wel. Elke keer als hier een auto voorbij komt zie je 3 minuten niets meer. 

 

 

 


akha op de markt.....

Hilltribe markt

We gaan eerst naar de markt van Pak na Moi. We hebben geluk, want deze markt, speciaal voor de hilltribes, is hier maar 1 keer per 10 dagen.  We kijken hier rustig een uurtje rond.  Ik dacht dat het niet bestond, maar deze markt is authentiek. Speciaal voor de lokale bevolking en de bergdorpjes. Veel Akha's lopen hier rond. Jammer dat ze zo schuw zijn. Als ik maar aanstalten maak om uberhaubt het tasje met het fototoestel open te maken rennen ze alle kanten uit.  We zien geen toeristen. Aangezien we blijkbaar geen haast hebben hebben we hier ook lunch.  Achan, onze gids is leraar. Daarnaast komt hij al een aantal jaren in de bergdorpjes. Ze kennen hem blijkbaar, want tijdens de lunch "regelt" hij een aantal akha meisjes die bij ons komen zittten.  Uiteraard betalen wij indirect de lunch voor de dames. Later blijkt dit vaker voor te komen.  Eerst zijn de dames heel schuchter maar na een 10tal minuten mogen we wat foto's maken. 

Om 12 uur (hoe verzin je het) gaan we op pad. Het is dan al superheet. Ineens worden we ingehaald door dezelfde Akha meisjes. Blijkbaar gaan we naar hun dorp. 2 uur later, na diverse stops (onze gids rookt nogal veel) komen we bij het eerste hill tribe dorpje, Pak Kha, een Akha dorp.  De volwassenen en kinderen zijn verschrikkelijk verlegen en bij de eerste toenadering rennen alle kinderen weg. Het contact onderweg was leuk, maar nu willen ze niet eens meer met je praten. In een van de hutjes leggen we de rugzakken tijdelijk neer.  Uiteindelijk maakt jacky "contact" met een van de meisjes. Op zich heel bijzonder, want ze krijgt een setje oorbellen. Van die oorbellen in Akha stijl. Wij zouden ze alleen gebruiken tijdens Carnaval. Hier lopen de meisjes er dagelijks mee. 

 



      

 

 


opiumvelden

 

Nog even door de opium velden 

Dan wordt het tijd voor het volgende dorp. We gaan op weg naar de Kmu tribe. Een uurtje of anderhalf lopen hier vandaan. Ik moet indertussen goed opletten want Achan is nogal wazig en verandert vaak zijn verhaal. Ook valt het ons op dat hij maar liefts aan 3 verschillende soorten medicijnen zit. Hij vergeet constant zijn pet, zijn sigaretten of iets anders.  

We komen langs een opium veld. Een van de laatste velden. Volgend jaar is alles verboden. Hier maken ze nog opium voor eigen gebruik. In dit bolletje maken ze snijwondjes, waaruit wit sap komt. De volgende morgen is het hard en schrapen ze dit eraf.  Op een bolletje kunnen ze 3 x schrapen.

Ontvangst door dronken chief 

Dit volgende dorp is een terleurstelling. Bij aankomst ziet het er pittoresk uit. We zien de leraar op een scooter wegrijden en lopen naar een van de huisjes waar we door de man des huizes ontvangen worden. Hij zit echter al de hele middag aan de Lao-Lao (lokale zelf gestookte sterke drank) en is ladderzat.  Hier gaan we weer eten. De tribe-man probeert ons ondertussen dronken te voeren. Na het eten vraagt Achan 5000 Kip (0,50 cent) aan mij.  Ik zeg "ik doe dit een keer, daarna zoek je het maar uit".  We moeten namelijk 5000 kip extra betalen voor de 2 slokjes Lao-Lao. Dat gaat lekker. Ik vraag aan Achan of we hier slapen en bedenk dat we hier niet op zitten te wachten. Er komt geen antwoord.  Achan luistert namelijk niet naar onze vragen. "Neem nog een slokje" gebaart de man. Ik vraag Achan of we verder kunnen gaan, want ik irriteer me hevig aan dit opdringerige gedrag. Dit is niet de manier waarop ik een trekking wil maken. 

We dachten dat jullie Chinezen waren

 10 minuten later lopen we de berg af naar beneden richting de weg. Daar nemen we een saamlaaw ( ik noem het maar een bestelbuslaadkleptaxi) richting het dorp waar we zullen slapen, Lat Sang.  Bij aankomst gaan we eerst een biertje drinken, daarna lopen we in het donker naar het water. Hier kunnen we ons wassen.  Nou ja, wassen. In het donker staan er pakweg 6 Laos mannetjes naar Jackie te kijken. Ze hebben zeker nog nooit een vrouw gezien.  Bij het huisje van de hoofdman in het dorp wordt er eerst niet open gedaan. We zijn niet aangekondigd en de mensen denken dat we Chinezen zijn. Nou ja, zo gaat dat zeker hier. Ze hebben er de hele avond lol om.

We gaan wéér eten. Ik "regel" 2 biertjes voor bij het eten, voor mij eentje en voor achan eentje. Ik ben tenslotte geen krent. Een jochie gaat ze halen. Ik besluit dat hij bij terugkomst het wisselgeld mag houden.  Echter hij geeft het niet eens meer.....  Dan blijkt dat "mijn" biertje betekent "ons biertje". Waar ze vandaan komen weet ik niet, maar de huiskamer zit vol met mannen die allemaal een glaasje van "mijn" biertje krijgen.  Ok, gaat dat zó hier. Dan bedenken we aardig te zijn. Op de markt hebben we een 1 kilo pinda's gekocht met de gedachte ze te presenteren op dit soort avondjes. We hebben er niet bij stil gestaan dat ze hier ongebakken verkocht worden. Blunder! 

Hebben jullie ook een maan ?

Als spelletje vragen we de mensen om ons vragen te stellen. Dat levert leuke vragen op zoals : Hebben jullie ook een maan,  Hoeveel ossen kost het om naar Nederland te vliegen, en Hoe laat is het in Nederland nu?  Als we om 9 uur naar bed gaan zegt een vrouw.  "Waarom gaan jullie nu al naar bed, het is immers nog middag in Nederland ". Alles draait om de eenvoud.

 



      

12 maart 2004 - Dag 2 - trekking 

Ik moet zeggen "we hebben lekker geslapen". Ondanks het feit dat de mannen op de begane grond tot diep in de nacht aan de Lao-Lao zaten en druk zaten te praten, terwijl de eerste haan het lef had om om 4 uur zijn bek open te doen.  Het ontbijt bestaat uit sticky rice, visjes, wat groenten en curry. Dit gerecht eten we 3 dagen, 2 x per dag.  Onze gids heeft het tot 1 uur uitgehouden, onder invloed van die Lao-Lao.  Ik krijg er een vreemd gevoel bij, eerst mijn bier opzuipen, maar niets teruggeven.  Daarnaast verdenk ik de gids van alcoholisme..  Die gedachte wordt nog versterkt als we later in de ochtend wederom naar een lokale markt lopen.

 

 

 

Je ziet duidelijk dat de voorste ook de stoerste is...

Ontbijt met bier 

 Weer gaan we eten. Weer nodigt Achan een 3-tal dames uit om mee te eten, waarschijnlijk betaald door ons. Ik wist niet hoe dat gaat hier, maar ze zitten om pakweg 10 uur s'morgens al aan het bier. Ook de meisjes. Ze zijn net 17 jaar. Het is weer pas na 12.00 uur als we eindelijk op pad gaan. Even een stukje met de laadklepbustaxi en dan weer de bergen in. Een pittige klim van 3 uur volgt naar het eerste dorpje Nambon, een Taidam Lompan tribe dorpje. Je bent toch niet verbaasd als ik zeg dat we hier eten ? "Smaakt het". vraag ik aan onze gids. "Niet zo", antwoord hij. "Ik had gevraagd om een groente soep, maar die hebben ze niet gemaakt", klaagt hij er achteraan.   In dit dorp wordt ons duidelijk dat de kinderen vroeg geslachtsrijp zijn. Bij de familie waar we nu zitten is er een soort "babyboom". Een stelletje heeft net een kindje gehad. Ze zijn getrouwd en zijn beiden 17! Maar dat is vrij normaal hier. 

Steeple chase over beekjes en rijstvelden

Weer op pad blijkt dat we niet naar het geplande dorpje kunnen, omdat ze daar geen water hebben. Dan maar naar een ander dorp "La Hang Noi". Dit is wel de grootste teleurstelling tot nu toe.  We wandelen lekker 2 uur 200 meter omhoog, gevolgd door 100 meter omlaag, moeten tot 15 x toe door de rivier waden. Zien ossen, weilanden, droge rijstvelden en veel vers omgekapt land.  Bomen en struiken zijn omgezaagt om dit vervolgens over een paar weken plat te branden. Dit levert dan weer nieuwe landbouw grond op, bijvoorbeeld voor aardappelen. Ze vergeten dat over een jaar of 2 landverschuivingen een zooitje van dit berggebied maken.  De wandeling was mooi. De aankomst in het dorp diep triest. Het is pas voor de 2de keer dat er touristen in dit dorp komen dus we denken het erg origineel aan te treffen. Nee hoor,  in het huis van de hoofdman hebben zich veel dorpsgenoten verzameld. Ze zitten allemaal op een rijtje naar de teevee te kijken. Een belangrijke kickbox wedstrijd tussen Thailand en Singapore. Ze zien niet eens dat er touristen in het dorp zijn aangekomen. De kinderen zien het wel. Ook hier rennen ze weg als je naar ze zwaait. We laten het maar even zo en gaan na een wasbeurt lekker achter het huis in het zonnetje zitten en een boekje lezen.  Die wasbeurt is ook al een verhaal apart.  Bij de rivier waar men een dammetje heeft gemaakt staan alle vrouwen in een doek klaar om zich te wassen. Onder die doek zit verder niets, ze worden erg nerveus als wij bij de wasplaats aankomen.  Al gauw krioelt het van de mensen die alleen maar naar ons kijken, hoe wij ons wassen.  Nou ja zeg.  



      

In vrijwel alle dorpen het dagelijkse beeld.....
hangjongeren..

Vanavond geen vis aub

Als we gaan eten (alweer?) is het huis leeg, en de teevee uit. Jammer dat we weer plakrijst met vis eten. Ik zei vanmorgen nog tegen onze gids.""Vanavond wat anders hoor". Maar ja hij luistert niet hé.  Na het eten zitten we een poosje in de "woonkamer" om ons heen te kijken, af en toe vraagt de hoofdbewoner ons iets maar voor de rest houd iedereen zijn mond. Plots wordt de teevee maar weer aangezet.  Wij besluiten naar buiten te glippen.  Aan de waterkant vinden we een kampvuurtje met een 3 tal jongens. Met behulp van een stuk bamboo kijken ze uit over de rivier en zoeken naar kikkers, begrijpen we later. Heerlijk, saampjes aan het kampvuur en boven ons talloze sterren. 

 

Bier stoken en stoer praten

Na een uurtje keren we maar weer terug naar het huis. De vrouwen en kinderen zijn nu verdwenen en er zitten 10 mannen in de "woonkamer". Voor hun staat een grote ton. Er steken 2 rietjes uit. Al snel is het ons duidelijk, ze drinken hier zelfgestookt lao bier. Onze gids zit er ook tussen. Bij nader inzien hebben ze allemaal flinke dikke ogen van het zuipen. Uiteraard wordt er met de nodige druk bij ons op aangedrongen ook een slokje te nemen. Wij bedanken vriendelijk en gaan maar naar boven, lekker slapen. Hoe het metde gids is afgelopen weet ik niet. We vinden hem de volgende morgen beneden, rokend aan een sigaret. 

 



      

Dag 3 - 13 maart 2004 

Bij dit ontbijt begint het feest weer.  Moet je nagaan. Om half 8 zit je aan de sticky rice met kleine visjes en een glaasje Lao-Lao. Het begint al vroeg hier.  Buiten spelen we nog even met de kinderen en ons digitale fototoestel.  Vandaag zijn ze al een stuk minder verlegen en komen steeds dichterbij. Bij het verlaten van het dorp staan er 20 kinderen bij de ingang naar ons te zwaaien. Ja, nu durven ze wel....

 

Niet wéér eten graag... 

We blijken het zelfde pad terug te lopen. Dat betekent dat we in 3 uur op de weg kunnen zijn waar we een taxi terug naar het begin kunnen nemen. Nee hoor, we blijken weer een bezoek te brengen aan het dorp van gisteren. Na een beetje doorvragen wil Achan ook weer eten. Anmehoela, zeggen we in koor, het is 11 uur, we willen doorlopen. Toch waagt hij het een bezoek te brengen aan dit dorp, zij het bij een andere familie. De man des huizes blijkt ook al "kachel" van de lao-lao. Uiteraard mogen we meedrinken. Oo het moment dat hij die glaasjes waarin hij de drankjes inschonk bedacht Jacky "Wat is dat nu weer, moet ik hier uit drinken... wat een gore dingen zijn dit zeg".  Het is glas maar je kunt er niet doorheen kijken. Het lijkt alsof ze 3 weken op de vuilnisbelt hebben gelegen tussen de varkens. De heer des huizes doet er wat water in en probeert ze met zijn vette vieze klauwen ook nog eens viezer te maken.  Nee, wij passeren beleeft.  Uit beleeftheid blijven we zo'n 40 minuten zittten. Tot ik er genoeg van krijg en zeg : "Hé, ga je met ons mee, we gaan weer verder".  Verschrikt kijkt hij op "Ja maar, we moeten wachten op de Kool". Op dat moment wordt ik giftig. "Kijk mij eens goed in mijn ogen vriend, we hebben je net gezegt niet te willen eten. Het is 11 uur. En nu doe je het toch". "Als je niet gauw meegaat, gaan we zelf op pad".  Binnen 5 minuten staan we buiten en volgt het laatste gedeelte van de trekking.  Toch nog 2 uur ploeteren in de volle zon. 50 meter omlaag, dan 150 meter omhoog en dan 180 meter weer afzakken. Het lijkt niet veel, maar is heel pittig. De temperatuur loopt op tot boven 35 graden. Elk stukje textiel aan ons lijf is doorweekt. 

Laatste stukje in de bloedhitte

Achan stopt niet zo veel meer onderweg. Ik vermoed dat dit komt doordat zijn sigaretten op zijn.  Vanmorgen vertelde hij dat hij was gestopt.  Een uur later komt hij iemand tegen waar die een sigaretje van bietst.  We zijn blij dat we eindelijk weer de weg hebben bereikt. Snel kopen we een cola'tje. Sorry hoor, om te jennen vragen we aan achan wat tie wil drinken. "Doe maar een colatje" ... Geen bier ? denken we zelf.  Oh, voordat we in en bestelbuslaadkleptaxi kunnen stappen moet er weer gegeten worden.. Een noodle soupje. Toegegeven, dat gaat er nu wel in, zonder Lao-Lao deze keer.

S'avonds na een lekkere douche zitten we saampjes te genieten op de kamer wordt er op de deur geklopt. "Er is bezoek voor je", zegt een andere gast. Hé daar heb je onze gids weer. We verdenken hem ervan dat tie speciaal is langs gekomen voor een gratis biertje. Ja dááág, daar hebben we geen zin in.  Het is jammer, maar hij heeft totaal niet door dat het niet klikt met ons.  Hij zegt zelf mij een rare gozer te vinden omdat ik niet rook en drink.... Laat hem maar in die waan, waarna ik hem beloof een briefje met aanbevelingen te maken voor de volgende gast,.

 

Achtergrond informatie :

  • Achan Kamman,  gids, vader en leraar ( en gek op roken en alcohol)
    in het dorpje de hangbrug over, 180 meter naar rechts.
    prijs 15 dollar per dag per persoon. (inclusief veel eten, overnachtingen enwater).

  • Als Gids is Achan geen slechte man, hij maakt veel contact met de bevolking , weet heel veel, maar is ook erg vergeetachtig, nerveus en drinkt. Hij spreekt ook redelijk goed engels. 
    Je komt in diverse hilltribes en slaapt er 2 keer ..

 

 

 

 


De site van Rob en jacky - gek op reizen.. 
Copyright © 2003 - 2008 [rugzakreis.nl]....  - laatste wijziging : 24 augustus, 2008 .

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 





Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Click here for the Buff Sitemultifunctionele
sjaaltjes

notarissen


Outdoor kleding sinds  1976...