
|
|
|
11.3.2004 - dag 1 trekking
We hebben om 8.15 uur afgesproken met Achan bij het bus station.
Wij zijn er al voor 8ten en zien hem ook rond lopen. Hij moest nog even
een boodschap doen en is binnen 15 minuten terug met zijn rugzakje en wat
proviand. We stappen in een samlaaw....en ziten ruim een uurtje in
achter in de laadbak van de taxi. Lekker stoffig. Na 10 minuten houd
de verharde weg op en rijden we in één grote stofbak. De chinezen zijn
hier, net als in Tibet, ook bezig met het aanleggen van een weg. Grote
blauwe vrachtauto's rijden af en aan met grind uit de rivier
beneden. Af en toe komt er een tankwagen met water voorbij om de
wegen nat te houden. Dat mag ook wel. Elke keer als hier een auto voorbij
komt zie je 3 minuten niets meer.
|
|

akha op de markt.....
|
Hilltribe markt
We gaan eerst naar de markt van Pak na Moi. We hebben geluk, want deze
markt, speciaal voor de hilltribes, is hier maar 1 keer per 10
dagen. We kijken hier rustig een uurtje rond. Ik dacht dat het
niet bestond, maar deze markt is authentiek. Speciaal voor de lokale
bevolking en de bergdorpjes. Veel Akha's lopen hier rond. Jammer dat ze zo
schuw zijn. Als ik maar aanstalten maak om uberhaubt het tasje met het
fototoestel open te maken rennen ze alle kanten uit. We zien geen
toeristen. Aangezien we blijkbaar geen haast hebben hebben we hier ook
lunch. Achan, onze gids is leraar. Daarnaast komt hij al een aantal
jaren in de bergdorpjes. Ze kennen hem blijkbaar, want tijdens de lunch
"regelt" hij een aantal akha meisjes die bij ons komen
zittten. Uiteraard betalen wij indirect de lunch voor de dames.
Later blijkt dit vaker voor te komen. Eerst zijn de dames heel
schuchter maar na een 10tal minuten mogen we wat foto's maken.
Om 12 uur (hoe verzin je het) gaan we op pad. Het is dan al superheet.
Ineens worden we ingehaald door dezelfde Akha meisjes. Blijkbaar gaan we
naar hun dorp. 2 uur later, na diverse stops (onze gids rookt nogal veel)
komen we bij het eerste hill tribe dorpje, Pak Kha, een Akha dorp.
De volwassenen en kinderen zijn verschrikkelijk verlegen en bij de eerste
toenadering rennen alle kinderen weg. Het contact onderweg was leuk, maar
nu willen ze niet eens meer met je praten. In een van de hutjes leggen we
de rugzakken tijdelijk neer. Uiteindelijk maakt jacky
"contact" met een van de meisjes. Op zich heel bijzonder, want ze
krijgt een setje oorbellen. Van die oorbellen in Akha stijl. Wij zouden ze
alleen gebruiken tijdens Carnaval. Hier lopen de meisjes er dagelijks
mee.
|
|
|
|

opiumvelden
|
|
Nog even door de opium velden
Dan wordt het tijd voor het volgende dorp. We gaan op weg naar de Kmu
tribe. Een uurtje of anderhalf lopen hier vandaan. Ik moet indertussen
goed opletten want Achan is nogal wazig en verandert vaak zijn verhaal.
Ook valt het ons op dat hij maar liefts aan 3 verschillende soorten
medicijnen zit. Hij vergeet constant zijn pet, zijn sigaretten of iets
anders.
We komen langs een opium veld. Een van de laatste velden. Volgend jaar
is alles verboden. Hier maken ze nog opium voor eigen gebruik. In dit
bolletje maken ze snijwondjes, waaruit wit sap komt. De volgende morgen is
het hard en schrapen ze dit eraf. Op een bolletje kunnen ze 3 x
schrapen.
|
Ontvangst door dronken chief
Dit volgende dorp is een terleurstelling. Bij aankomst ziet
het er pittoresk uit. We zien de leraar op een scooter wegrijden en lopen
naar een van de huisjes waar we door de man des huizes ontvangen worden.
Hij zit echter al de hele middag aan de Lao-Lao (lokale zelf gestookte
sterke drank) en is ladderzat. Hier gaan we weer eten. De tribe-man
probeert ons ondertussen dronken te voeren. Na het eten vraagt Achan 5000
Kip (0,50 cent) aan mij. Ik zeg "ik doe dit een keer, daarna
zoek je het maar uit". We moeten namelijk 5000 kip extra
betalen voor de 2 slokjes Lao-Lao. Dat gaat lekker. Ik vraag aan Achan of
we hier slapen en bedenk dat we hier niet op zitten te wachten. Er komt
geen antwoord. Achan luistert namelijk niet naar onze vragen.
"Neem nog een slokje" gebaart de man. Ik vraag Achan of we
verder kunnen gaan, want ik irriteer me hevig aan dit opdringerige gedrag.
Dit is niet de manier waarop ik een trekking wil maken.
We dachten dat jullie Chinezen waren
10 minuten later lopen we de berg af naar beneden richting de weg. Daar
nemen we een saamlaaw ( ik noem het maar een bestelbuslaadkleptaxi)
richting het dorp waar we zullen slapen, Lat Sang. Bij aankomst gaan
we eerst een biertje drinken, daarna lopen we in het donker naar het
water. Hier kunnen we ons wassen. Nou ja, wassen. In het donker
staan er pakweg 6 Laos mannetjes naar Jackie te kijken. Ze hebben zeker
nog nooit een vrouw gezien. Bij het huisje van de hoofdman in het
dorp wordt er eerst niet open gedaan. We zijn niet aangekondigd en de
mensen denken dat we Chinezen zijn. Nou ja, zo gaat dat zeker hier. Ze
hebben er de hele avond lol om.
We gaan wéér eten. Ik "regel" 2 biertjes voor bij het eten,
voor mij eentje en voor achan eentje. Ik ben tenslotte geen krent. Een
jochie gaat ze halen. Ik besluit dat hij bij terugkomst het wisselgeld mag
houden. Echter hij geeft het niet eens meer..... Dan blijkt
dat "mijn" biertje betekent "ons biertje". Waar ze
vandaan komen weet ik niet, maar de huiskamer zit vol met mannen die
allemaal een glaasje van "mijn" biertje krijgen. Ok, gaat
dat zó hier. Dan bedenken we aardig te zijn. Op de markt hebben we een 1
kilo pinda's gekocht met de gedachte ze te presenteren op dit soort
avondjes. We hebben er niet bij stil gestaan dat ze hier ongebakken
verkocht worden. Blunder!
Hebben jullie ook een maan ?
Als spelletje vragen we de mensen om ons vragen te stellen. Dat levert
leuke vragen op zoals : Hebben jullie ook een maan, Hoeveel ossen
kost het om naar Nederland te vliegen, en Hoe laat is het in Nederland
nu? Als we om 9 uur naar bed gaan zegt een vrouw. "Waarom
gaan jullie nu al naar bed, het is immers nog middag in Nederland ".
Alles draait om de eenvoud.
|
|
|
|
12 maart 2004 - Dag 2 - trekking
Ik moet zeggen "we hebben lekker geslapen". Ondanks het feit
dat de mannen op de begane grond tot diep in de nacht aan de Lao-Lao zaten
en druk zaten te praten, terwijl de eerste haan het lef had om om 4 uur
zijn bek open te doen. Het ontbijt bestaat uit sticky rice, visjes,
wat groenten en curry. Dit gerecht eten we 3 dagen, 2 x per dag.
Onze gids heeft het tot 1 uur uitgehouden, onder invloed van die
Lao-Lao. Ik krijg er een vreemd gevoel bij, eerst mijn bier
opzuipen, maar niets teruggeven. Daarnaast verdenk ik de gids van
alcoholisme.. Die gedachte wordt nog versterkt als we later in de
ochtend wederom naar een lokale markt lopen.
|
|
Je ziet duidelijk
dat de voorste ook de stoerste is... |
Ontbijt met bier
Weer gaan we eten. Weer
nodigt Achan een 3-tal dames uit om mee te eten, waarschijnlijk betaald
door ons. Ik wist niet hoe dat gaat hier, maar ze zitten om pakweg 10 uur
s'morgens al aan het bier. Ook de meisjes. Ze zijn net 17 jaar. Het is
weer pas na 12.00 uur als we eindelijk op pad gaan. Even een stukje met de
laadklepbustaxi en dan weer de bergen in. Een pittige klim van 3 uur volgt
naar het eerste dorpje Nambon, een Taidam Lompan tribe dorpje. Je bent
toch niet verbaasd als ik zeg dat we hier eten ? "Smaakt het".
vraag ik aan onze gids. "Niet zo", antwoord hij. "Ik had
gevraagd om een groente soep, maar die hebben ze niet gemaakt",
klaagt hij er achteraan. In dit dorp wordt ons duidelijk
dat de kinderen vroeg geslachtsrijp zijn. Bij de familie waar we nu zitten
is er een soort "babyboom". Een stelletje heeft net een kindje
gehad. Ze zijn getrouwd en zijn beiden 17! Maar dat is vrij normaal
hier.
Steeple chase over beekjes en rijstvelden
Weer op pad blijkt dat we niet naar het geplande dorpje kunnen, omdat
ze daar geen water hebben. Dan maar naar een ander dorp "La Hang
Noi". Dit is wel de grootste teleurstelling tot nu toe. We
wandelen lekker 2 uur 200 meter omhoog, gevolgd door 100 meter omlaag,
moeten tot 15 x toe door de rivier waden. Zien ossen, weilanden, droge
rijstvelden en veel vers omgekapt land. Bomen en struiken zijn
omgezaagt om dit vervolgens over een paar weken plat te branden. Dit
levert dan weer nieuwe landbouw grond op, bijvoorbeeld voor aardappelen.
Ze vergeten dat over een jaar of 2 landverschuivingen een zooitje van dit
berggebied maken. De wandeling was mooi. De aankomst in het dorp
diep triest. Het is pas voor de 2de keer dat er touristen in dit dorp
komen dus we denken het erg origineel aan te treffen. Nee hoor, in
het huis van de hoofdman hebben zich veel dorpsgenoten verzameld. Ze
zitten allemaal op een rijtje naar de teevee te kijken. Een belangrijke
kickbox wedstrijd tussen Thailand en Singapore. Ze zien niet eens dat er
touristen in het dorp zijn aangekomen. De kinderen zien het wel. Ook hier
rennen ze weg als je naar ze zwaait. We laten het maar even zo en gaan na
een wasbeurt lekker achter het huis in het zonnetje zitten en een boekje
lezen. Die wasbeurt is ook al een verhaal apart. Bij de rivier
waar men een dammetje heeft gemaakt staan alle vrouwen in een doek klaar
om zich te wassen. Onder die doek zit verder niets, ze worden erg nerveus
als wij bij de wasplaats aankomen. Al gauw krioelt het van de mensen
die alleen maar naar ons kijken, hoe wij ons wassen. Nou ja
zeg.
|
|
|
|
In vrijwel alle
dorpen het dagelijkse beeld.....
hangjongeren..
|
|
Vanavond geen vis aub
Als we gaan eten (alweer?) is het huis leeg, en de teevee uit. Jammer
dat we weer plakrijst met vis eten. Ik zei vanmorgen nog tegen onze
gids.""Vanavond wat anders hoor". Maar ja hij luistert niet
hé. Na het eten zitten we een poosje in de "woonkamer" om
ons heen te kijken, af en toe vraagt de hoofdbewoner ons iets maar voor de
rest houd iedereen zijn mond. Plots wordt de teevee maar weer
aangezet. Wij besluiten naar buiten te glippen. Aan de
waterkant vinden we een kampvuurtje met een 3 tal jongens. Met behulp van
een stuk bamboo kijken ze uit over de rivier en zoeken naar kikkers,
begrijpen we later. Heerlijk, saampjes aan het kampvuur en boven ons
talloze sterren.
|
Bier stoken en stoer praten
Na een uurtje keren we maar weer terug naar het huis. De vrouwen en
kinderen zijn nu verdwenen en er zitten 10 mannen in de
"woonkamer". Voor hun staat een grote ton. Er steken 2 rietjes
uit. Al snel is het ons duidelijk, ze drinken hier zelfgestookt lao bier.
Onze gids zit er ook tussen. Bij nader inzien hebben ze allemaal flinke
dikke ogen van het zuipen. Uiteraard wordt er met de nodige druk bij ons
op aangedrongen ook een slokje te nemen. Wij bedanken vriendelijk en gaan
maar naar boven, lekker slapen. Hoe het metde gids is afgelopen weet ik
niet. We vinden hem de volgende morgen beneden, rokend aan een
sigaret.
|
|
|
|
Dag 3 - 13 maart 2004
Bij dit ontbijt begint het feest weer. Moet je nagaan. Om half 8
zit je aan de sticky rice met kleine visjes en een glaasje Lao-Lao. Het
begint al vroeg hier. Buiten spelen we nog even met de kinderen en
ons digitale fototoestel. Vandaag zijn ze al een stuk minder
verlegen en komen steeds dichterbij. Bij het verlaten van het dorp staan
er 20 kinderen bij de ingang naar ons te zwaaien. Ja, nu durven ze wel....
|
|
|
Niet wéér eten graag...
We blijken het zelfde pad terug te lopen. Dat betekent dat we in 3 uur
op de weg kunnen zijn waar we een taxi terug naar het begin kunnen nemen.
Nee hoor, we blijken weer een bezoek te brengen aan het dorp van gisteren.
Na een beetje doorvragen wil Achan ook weer eten. Anmehoela, zeggen we in
koor, het is 11 uur, we willen doorlopen. Toch waagt hij het een bezoek te
brengen aan dit dorp, zij het bij een andere familie. De man des huizes
blijkt ook al "kachel" van de lao-lao. Uiteraard mogen we
meedrinken. Oo het moment dat hij die glaasjes waarin hij de drankjes
inschonk bedacht Jacky "Wat is dat nu weer, moet ik hier uit
drinken... wat een gore dingen zijn dit zeg". Het is glas maar
je kunt er niet doorheen kijken. Het lijkt alsof ze 3 weken op de
vuilnisbelt hebben gelegen tussen de varkens. De heer des huizes doet er
wat water in en probeert ze met zijn vette vieze klauwen ook nog eens
viezer te maken. Nee, wij passeren beleeft. Uit beleeftheid
blijven we zo'n 40 minuten zittten. Tot ik er genoeg van krijg en zeg :
"Hé, ga je met ons mee, we gaan weer verder". Verschrikt
kijkt hij op "Ja maar, we moeten wachten op de Kool". Op dat
moment wordt ik giftig. "Kijk mij eens goed in mijn ogen vriend, we
hebben je net gezegt niet te willen eten. Het is 11 uur. En nu doe je het
toch". "Als je niet gauw meegaat, gaan we zelf op
pad". Binnen 5 minuten staan we buiten en volgt het laatste
gedeelte van de trekking. Toch nog 2 uur ploeteren in de volle zon.
50 meter omlaag, dan 150 meter omhoog en dan 180 meter weer afzakken. Het
lijkt niet veel, maar is heel pittig. De temperatuur loopt op tot boven 35
graden. Elk stukje textiel aan ons lijf is doorweekt.
Laatste stukje in de bloedhitte
Achan stopt niet zo veel meer onderweg. Ik vermoed dat dit komt doordat
zijn sigaretten op zijn. Vanmorgen vertelde hij dat hij was
gestopt. Een uur later komt hij iemand tegen waar die een sigaretje
van bietst. We zijn blij dat we eindelijk weer de weg hebben
bereikt. Snel kopen we een cola'tje. Sorry hoor, om te jennen vragen we
aan achan wat tie wil drinken. "Doe maar een colatje" ... Geen
bier ? denken we zelf. Oh, voordat we in en bestelbuslaadkleptaxi
kunnen stappen moet er weer gegeten worden.. Een noodle soupje.
Toegegeven, dat gaat er nu wel in, zonder Lao-Lao deze keer.
S'avonds na een lekkere douche zitten we saampjes te genieten op de
kamer wordt er op de deur geklopt. "Er is bezoek voor je", zegt
een andere gast. Hé daar heb je onze gids weer. We verdenken hem ervan
dat tie speciaal is langs gekomen voor een gratis biertje. Ja dááág,
daar hebben we geen zin in. Het is jammer, maar hij heeft totaal
niet door dat het niet klikt met ons. Hij zegt zelf mij een rare
gozer te vinden omdat ik niet rook en drink.... Laat hem maar in die waan,
waarna ik hem beloof een briefje met aanbevelingen te maken voor de
volgende gast,.
|
Achtergrond informatie :
-
Achan Kamman, gids, vader en leraar ( en gek op
roken en alcohol)
in het dorpje de hangbrug over, 180 meter naar rechts.
prijs 15 dollar per dag per persoon. (inclusief veel eten,
overnachtingen enwater).
-
Als Gids is Achan geen slechte man, hij maakt veel
contact met de bevolking , weet heel veel, maar is ook erg
vergeetachtig, nerveus en drinkt. Hij spreekt ook redelijk goed
engels.
Je komt in diverse hilltribes en slaapt er 2 keer ..
|
|
|