
|
|
|
26.03.2004 wakker worden in Hanoi
Met recht noemen ze het een wereldstad. Gelukkig hebben we een kamer
aan de achterkant van het hotel. Dat scheelt een hoop herrie.. Ja, want
vanaf 5 uur s'morgens is het niet meer stil in Hanoi. Brommertjes rijden
heen en weer. Sommigen vol beladen met handelswaar. 1 man en vrouw samen
op de brommer. De brommer is ook nog eens volgepakt met plastic tassen met
slippers.Voor, tussen en achter de vrouw. De man kan amper nog
sturen. Iemand bied mij een sigaret aan, en vlak daarna komt een
schoenenpoetser vragen of tie mijn schoenen mag poetsen. Alles en
iedereen toetert. Ik sta nu zo'n 10 minuten voor de ingang van ons
youth-hotel. En de mensen menigte blijft maar heen en weer
rijden. Er komt een jonge dame van de receptie op mij af. "You
want internet ? " vraagt ze. "free for our guests at he main
building".. Oh ja, we zitten in een dependance. Om de hoek is
het hoofdgebouw. Daar zit ook een reisbureautje in waar ze van alles voor
je kunnen regelen. Daar gaan we straks eens even kijken.
|
|

huizen in hanoi
|
Alles gebeurd op straat
Alle mensen lopen hier ook op straat, maar eigenlijk is er nergens plek
om te lopen... Loop je op de stoep moet je uitkijken voor vonkjes van
electrische zagen of omdat iemand op straat aan het lassen is, loop je op
de weg wordt je haast aangereden door van alles op wielen. Heel grappig
gezicht, alleen al om op straat te kijken naar alles wat beweegt. Zelfs de
dingen die niet bewegen zijn interressant! De huizen zijn meestal, maar
zeker niet altijd, mooi geverft met mooi gecombineerde kleuren. Maar elk
huis is anders van vorm en met andere kleuren, waardoor het er nog super
rommelig uitziet!
Wat nu welzijnscommissie. Ze bouwen maar raak. Vrijwel alle huizen zijn
trouwens niet breder dan 3 meter!. Dat heeft te maken met de onroerendgoed
belasting. De Vietnamezen zijn vriendelijk en nieuwsgierig. Vaak
moeten ze lachen als we op de fiets voorbij komen. Op straat kopen
we 2 stokbroodjes van 5 cent per stuk. Beetje paté erop en smullen
maar. Een vriendelijke vietnamees legt ons in gebarentaal uit dat we
niet meer dan 5 cent moeten betalen voor zo'n broodje. Waarop wij
schaterend antwoorden dat ze gisteren probeerden 1 dollar te
vragen...
|
|
|
|
Hanoi bestaat uit wijken, en zoals bij veel grote oude steden, zijn de
straten genoemd naar de ambacht van die wijk; kopermetaalstraat,
garagewijk, lampjes, snuisterijen en om de hoek in bij ons hotel in het
oude gedeelte de markt. Dat is ook leuk. Er zijn speciale
parkeerplaatsen voor de duizenden brommertjes ingericht. Hier en daar een
enkele auto. Op de markt kun je van alles krijgen. Van babykleding tot
gedroogde vis... (wat een verschil) ...
|
|
|
Road Rules , In
de L.P. lezen we het volgende
- If you don't want to wind
up like bug on a windshield, you need to pay close attention to
a few pedestrian survival rules.
- Crossing the streets in
Saigon and Hanoi is an art. Move slowly and deliberately, never
be indecisive or hesitant, unless you see a bus coming.. then
the above does not aply... RUN!
- Road rules: basically,
there aren't any. The biggest vehicle wins....
|
|
|
|
|

Duizenden mensen in de rij voor
"oom Ho"
|
|
Fietsen
We hebben dus fietsen gehuurd vandaag (27.03.2004). Na de markt fietsen
we het oude kwartier door, maken veel foto's en gaan op zoek naar een
motor verhuurder. Nee, niet zo'n scooter ding, maar een wat zwaardere
waarmee we de bergen in willen. Er is maar 1 adres in Hanoi en die
verhuurt Russissche Minks... hierover later meer. Uiteraard moeten hier in
de stad nog de nodige DVD'tjes worden ingeslagen met de laatste films. Dan
fietsen we via allerlei smalle straatjes en steegjes over de spoorbrug (Long Bien bridge) heen en weer. Uiteraard een rondje rond het Hoan Kiem
Lake. Vanavond gaan we lekker pizza eten.

de brug over de "Red River
"
|
28.03.2004 - Op siteseeing naar het Mausoleum
We huren weer een fietsje en gaan door het drukke verkeer op zoek naar
het Mausoleum . Dit is het graf van de overleden president
Ho Chi Minh. Het is tussen 1973 en 1975 met Russische hulp gebouwd, op de
plaats waar Ho Chi Minh Op 2 september 1945 de
onafhankelijkheidsverklaring voorlas.
Het 21 meter hoge mausoleum is kollossale marmeren grijzen kubus. Je
moet je tas en camera afgeven. Op een bord staat dat bezoekers zich
waardig moeten gedragen, bijvoorbeeld "geen handen in de
zakken". Het graf is nu een soort bedevaartsoord dat dagelijks
bezoekers uit alle delen van het land trekt. Het is toeristische attractie
en een van de geliefdste bestemmingen voor schoolreisjes. Ik lees in de
gids dat Ho dit zelf allemaal nooit heeft gewild, want hij wilde
gecremeerd worden! Vaak staan er duizenden mensen in de rij om een glimp
van de in 1969 overleden leider op te vangen. Buitenlanders krijgen
overigens voorrang. Een erewacht begeleidt de bezoekers vanaf het begin
van het plein naar de ingang van het mausoleum. We zijn niet in het graf
zelf geweest. Daar waren de lange rijen wachtenden te groot voor. Op het complex kun je wel op je gemakkie rondlopen.
|
Achtergrond informatie :
-
Mausoleum en Museum : 4000 dong per persoon
-
3 dagen Halong Bay... usd 45 per persoon.
-
Guesthouse in the old Quarter : Tieng Hung Hotel, usd
7/ per nacht
voor een hele mooie kamer, douche, toilet en sat. tvee
Je kunt om de hoek in het hoofdgebouw ontbijten voor usd 1,--
-
|
|
|