
|
|
|
Van Hanoi naar Saigon
Noord Vietnam op de motor is ons zo bevallen, dat we bij terugkomst in
Hanoi opnieuw een motor hebben gehuurd, nu voor 2 weken. We gaan ermee van
Noord naar Zuid rijden. Ja, echt waar .... Van Hanoi naar Saigon,
zo'n 1700 kilometer lang. Deze motor heeft 2 extra dragers, voor onze
rugzakken. We zien dat 2 monteurs er de gehele dag mee bezig zijn. Nieuwe
banden, kabels en vanalles word uitelkaar gehaald en schoongemaakt.
De eigenaar heeft een broer die in Ho Chi Minh woont. Voor 50 dollar komt
hij de motor ophalen en zet hem op de trein terug naar Hanoi. Dat geeft
ons mooi de gelegenheid om er op ons gemakkie naar toe te rijden.
Een ander alternatief, de backpackers bus zien wij niet zo zitten.
|
10.04.2004 - Hanoi -> Vinh
Vroeg op en snel proberen de stad uit te komen. Jacky gaat om half 8 de
straat op om broodjes en verse melk te halen. Dat is het mooie aan Hanoi.
In het oude centrum vind je smorgens op elke hoek van de straat broodjes
verkopers. Je weet wel, van die kleine knapperige stokbroodjes. Zeker onze
favoriet. Gisteren hebben we in de buurt van het postkantoor, bij
een koeriersbedrijf 2 grote, sterke plastic zakken gebietst waar onze
rugzakken droog in kunnen worden vervoerd.
|
|

|
Na een half uurtje door de stad ontdekken we de Highway nr 1. De centrale
snelweg die helemaal van noord naar Zuid Vietnam loopt. Al snel rijden we
vol gas ( 70 km!) richting Vinh, ons doel vandaag. Zo'n 300 km. Vinh
is niet zo bijster intressant. We vinden nog een redelijk hotel. Eten is
behelpen. Met behulp van ons menutje in de LP nemen we maar weer een soort
noodle soupje.
11.04.2004 Vinh -> Dong Hoi.
Hier hebben we een hele dag voor uitgetrokken want er moeten veel
kilometers worden gemaakt. Het plan is om naar de Phong Nha Cave te
rijden, 30 km van Dong Hoi. Er is ook een guesthouse op het terrein
aanwezig. Dat is mooi want dan kunnen we morgen vroeg op om een tourtje
caving te boeken terwijl onze spullen dan relatief veilig op de kamer
kunnen blijven. Na 5 uur s'middags is dit terrein uitgestorven. De
busladingen touristen zijn verdwenen en de lokale restaurantjes vechten
bijna om de enige overgebleven touristen (wij dus). We nemen een menutje
van 1.5 euro per persoon. We hebben geen idee wat we eten. Na vertaling
van een aantal gerechten blijkt het te gaan om : rijst, kip, vis, ei en
wat groene bonen... en ook iets wat lijkt op lever, maar dan die taaie
versie. Vis is leuk, maar we hebben het toch niet op al die
graatjes...
|
|
|
|
|
|
12.04.2004 - de Vietcong Grotten
Dit moet de grootste cave van Vietnam zijn. Vermoedelijk 250 miljoen
jaren gelden ontstaan. De Phong Nha Cave. Ze bestaat uit een
"nat" en "droog" gedeelte. Beiden moet je bezoeken met
een motorboot. S'morgens om 7 uur, als het park opengaat staan we als een
van de eersten aan de kassa. We delen de boot met 3 Vietnamezen. Weer wat
geld uitgespaard. Als eerste varen we naar het droge gedeelte. Snel een
paar trappen op. Man, wat is dat heavy in de vroege morgen. Inmiddels half
8 en we zweten nu al als otters.
Phong Nha Cave
|
|
In 1990 heeft
een Britse expeditie de grotten voor een groot gedeelte (35 km!)
onderzocht en in kaart gebracht.Ze ontdekten dat de eerste grote hal
van 8 kilometer lang is en maar liefst aansluiting heeft tot 14
andere grote grotten. In de moesson tijd kun je hier niet eens in
vanwege de hoge waterstand |
|
Hospitaal en wapenopslag plaats
De zalen in het droge gedeelte zijn enorm. Het verhaal gaat dat de
grotten gebruikt zijn als hospitaal en wapenopslagplaats tijdens de
Vietnam-American War. Touristisch is het zeker. Busladingen Vietnamezen
komen aanzetten. We tellen snel 30-40 boten die heen en weer varen. Na een
uurtje in de droge cave varen we met het bootje de ondergrondse rivier in.
Gelukkig zetten ze de motor uit en peddelen we rustig de gigantische zalen
binnen. Het National Park staat tegenwoordig op de Unesco
Werelderfgoed lijst. Vrijwel alle zalen die we bezoeken zijn mooi en
mysterieus verlicht. Het wemelt van de Stalagmieten en tieten. En dan te
bedenken dat hier nog heel veel gangen niet zijn onderzocht!
Duizenden meters ondergrondse passages en waterwegen, en overal gangen en
holen. In de 9de 10de eeuw waren deze grotten al in gebruik door
Boeddishtische vietnamezen. Het is adembenemend. Buiten loopt een
stuk van de beruchte Ho-Chi-Minh trail. Waar de Vietcong wapens en
ammunitie over vervoerde. Grote stukken van dit land zijn door de
Amerikanen gebombardeerd.
Om 12 uur rijden we verder, over een nieuw aangelegd stuk highway. Zeg
maar een alternatieve route, want in 1.5 uur zien we bijna geen verkeer.
Dat gaat nog maar net goed, want ik zit bijna zonder benzine. Inmiddels is
het bloedheet buiten. Voordat we eindelijk op de motor zitten, zijn onze
t-shirts alweer drijfnat. Het is een stuk leuker om niet op de gewone weg
(highway 1) te rijden, maar meer in het binnenland. Bijna geen verkeer,
mensen zwaaien naar ons. Blijkbaar vinden ze het hier nog steeds bijzonder
om 2 blanken op een motor voorbij te zien scheuren. Als we even stoppen
voor een colatje moeten we met handen en voeten uitleggen dat we van Hanoi
naar Ho Chi Minh rijden. Wouw... dat is ver.. zeggen ze dan. De meeste
jonge meisjes/vrouwen lopen hier met handschoenen aan en zakdoeken voor
hun gezicht. Of dat voor de stof of hitte is weet ik niet precies. Ik las
in de gids (LP) dat veel vrouwen dit ook doen om bleek te blijven. Een
soort ijdelheid dus.
Vinh Moc Tunnels
We rijden richting de Vinh Moc Tunnels. Tijdens de American oorlog
waren er door het verzet langs de kust van Vietnam heel veel tunnels
gegraven. Hele dorpen waren door lange ondergrondse tunnels met elkaar
verbonden. Je hebt ze ook vlakbij Ho Chi Minh, maar deze locatie, op de
grens van de Demilitized zone, zijn intressanter. Omdat ze aan zee liggen,
en minder claustrofobisch zijn dan in het Zuiden.
|
|
|
|
Bezoek aan de tunnels
Gebouwd tussen 1965- en 66 vormden deze tunnels de enige bescherming
toen de stad Vinh met de grond werd gelijk gemaakt. 1000den meters lang, 3
verdiepingen hoog. Hele families leefden hierin, sommigen wel 3 jaar
lang.1700 meter is overgebleven om bezoekers te laten zien in wat voor
ontberingen de Vietnamezen moesten overleven. Dit complex telt 13
ingangen. Er is een gang met 768 meter lengte. Er zijn familierooms
(donkere gaten van 2 bij 4 meter) , ziekenbedden, keukens en
meetingrooms. We nemen een gids die ons de tunnels laat zien.
|
|

|
Tunnelbabies
Er was zelfs een operatiezaal
in de tunnels waar tijdens deze
"ondergrondse gevangenschap" 17 babies zijn geboren. Het geheel
is erg indrukwekkend. Met al onze vrijheid kunnen we ons niet
voorstellen hoe het is om een aantal jaren in ene donkere tunnel te
leven. Veel mensen zijn doof en blind in deze tunnels geworden. |
Onze russische Minsk doet het nog steeds voortreffelijk.
Heuveltje op moeten we regelmatig flink terugschakelen, maar ach, zolang
we nog heel veel van die brommertjes met veel snelheid voorbij rijden,
blijft het leuk. Na de tunnels scheuren we in een half uur door naar
Dong Ha, waar we een 2-sterren hotelletje nemen. Het is er zo stil. Ik
denk dat we de enigste gasten zijn. Het is ons zelfs gelukteen
kamer af te dingen naar 15 dollar. Wordt toch wel een nationale sport
hoor, beetje afdingen. Alleen voor sommige dingen gaat het langzamer
hand vervelen. Bijvoorbeeld als je smorgens de straat op gaat voor een
broodje. Altijd moet je overal onderhandelen. Dat gaat de laatste tijd
wel een beetje tegenstaan. Als je niet constant scherp en alert
bent (cuppasoup!) wordt je dus grandioos afgelegt. |
|
|
|

japanse brug in Hoi Ann

Traditionele huizen in Hoi Ann
de vismarkt
|
|
13.04.20004 - Richting Hoi Ann.
We slapen dus onderweg in een **hotel (15 dollar!) met bad, teevee en
airco. Gisteren zelfs boven in het restaurant gegeten. Foutje, want
dat bleek niet zo bijzonder te zijn. Zowel in het restaurant als hotel
zijn we de enigste gasten. Maar wel lekker rustig en stil op de 4rde
verdieping gelegen.
200 km rijden we vandaag. Richting Hoi Ann. Hier gaat het feest
beginnen, want we gaan kleding laten maken! Het rijden op de motor gaat
best goed. Zolang je met het overige verkeer "mee" rijd gaat het
best goed. Die Vietnamezen toeteren wel als een idioot, vaak op plekken
waar niemand rijd. Het wordt pas gevaarlijk als er weer eens een lijnbus
een vrachtwagen inhaalt. Die lijnbus rijdt dan op de linker weghelft, en
seint en toeterd dat Jij opzij moet gaan. Nou, doe het maar, want ze
blijven gewoon links rijden. Ook in de bergen is het bloedlink. Inhalen
bij onoverzichtelijke bochten is dagelijkse gang van zaken. Soms rijden ze
meer links dan rechts.. Fietsers zijn helemaal niet veilig op de highway.
Verreweg alle keren dat je als motor of fietser op de weg rijd wordt je
zowat gezandstraald door de stofregen die de bouwtrucks achter zich
latenals ze met veel geweld voorbij scheuren. Er wordt namelijk overal
gebouwd in Vietnam. Als we via de Hai Van pas afzakken richting
Danang hebben we schitterende uitzichten over de baai. 20 kilometer later
rijden we Hoi Ann binnen.
|
14.04.2004 - Hoi Ann (pasdag)
Het blijkt dat we op een haar na de M&Mmetjes (Mats
en Merel) hebben gemist, die waren hier 2 dagen geleden en zitten nu
in Hanoi. Had wel lachen geweest, want we hebben al een paar weken
regelmatig email contact met die jongens. Ze zijn onlangs heel
gelukkig getrouwd op een eiland in Thailand! Die zien we dus later in
Nederland nog een keer tijdens hun welkomthuis party.
Wederom verwennen we ons zelf met een mooie grote kamer met airco en
ontbijt, voor 15 dollar aan de rand van de rivier midden in het centrum
van Hoi Ann. Het zal je niets verbazen dat alles hier draait om de
kleding. Het gehele oude centrum zit vol met zijden mini shoppies en
fabriekjes. Jacky stapt het hotel uit om aan de overkant water en
cola te kopen. "You buy from me today", vraagt de verkoopster.
"Dat doe ik nu toch!", zegt Jacky... Maar ze bedoelt natuurlijk
haar kleding.
Top 4 Hoi Ann
1. Hello ! Hey !
2. You buy from me, come in to my shop for 1 minute and take a look
3. Motorbike?
4. Motorboat?
Pas daarna komen de standaard vragen weer : "where are you from,
married, children?". En als je uiteindelijk iets koopt, of past
vragen ze na afloop "Now, what do you want more ?" Soms
maken ze een foutje en zeggen "You buy me?". Vanmiddag en vanavond kunnen we de eerste proef stukken gaan passen en
ophalen. Als dit allemaal goed gaat, gaan we nog meer kopen en
bestellen. Wat een slecht leven hebben we toch. Om de hoek van de straat
is het post kantoor. Je kunt hier een doos kopen, en voor pakweg 29
dollar kun je 20 kilo naar huis sturen, inclusief verpakking en tape.
Hoi Ann
Hoi Ann was vroeger een
van de drukste havensteden van Zuidoost-Azie. Handelaren uit China,
Japan, Nederland en zelfs de Portugezen waren hier al in het begin
van de 16e eeuw. De invloed van de Chinezen is groot. Er zijn zelfs
nog wat oude huizen en gebouwen die je kunt bezichten. Wel prijzig,
want om de oude stad met zijn musua en huizen te mogen bekijken moet
je 50000 dong pp neerleggen. Vlak bij ons hotel vinden de
vismarkt. Volgens het personeel van het hotel wordt er al om
500 uur s'morgens vis verhandeld. Naast de vismarkt ligt ook direct
de groente -en fruit markt. Daarachter het overige spul. Het is een
fantastisch gezicht. Alles krioelt door elkaar heen. Bootjes,
fietsen, karren en schreeuwende viswijven. Buiten de markt in het
oude centrum liggen de kleding winkeltjes. |
|
|
|
|
Kleding kopen, en kopen
De dagen hierna spenderen we meerdere malen aan het kopen van kleding.
Het is werkelijk fantastisch. Alles kunnen ze hier op maat maken... en
copieren. Jacky bestelt diverse pakjes, waarvan 2 op eigen ontwerp. Zelf
laat ik 2 pakken aanmeten. Samen laten we ook nog wat blousen en shirts
maken. Het voelt fantastisch om eindelijk iets aan te hebben wat précies
past. Zelfs schoenen zitten prima.. Op het postkantoor van Hoi Ann sturen
we alles naar Nederland. (Ssttt. 2 dozen vol..)
|
|
|
My Son
De dag voordat we verder gaan maken we ook nog een excursie naar My
Son.. Dit zijn oude terreinen van de vroegere bewoners van dit
gebied. Het is de site van het oude Koningkrijk van de Champa. Vroeger een
groot religieus centrum geweest. Hier en daar staan nog tempels die
minstens 700 jaar oud zijn. Het geheel is verglijkbaar met koningkrijken
als Ayutayyah in Thailand, en Angkor in Cambodja. Er zijn zelfs
opgravingen gedaan die leiden naar de 4de eeuw na Christus. Jammer dat
tijdens de American/Vietnam oorlog veel van deze mooie tempels door de
bombardementen zijn verwoest. Voor 4 dollar nemen we een 1/2 dagtour met
gids die ons dan weer lekker bezighoud. Het valt niet echt mee want
inmiddels is het bloedjeheet hier. Minstens 35 graden zonder wind.
|
|
|
|
de ruines van My
Son
|
|
18.04.2004 - Richting Qui Nhon
Van Hoi Ann rijden we naar Quang Ngai waar we overnachten. Ook hier
komen niet veel buitenlanders. Veel mensen kijken verbaasd als we hier
door de straten lopen. Om de hoek van ons guesthouse vinden we een rijst
restaurantje.
lees hier verder in het
volgende verslag over de rest van deze monstertocht van Hanoi naar Saigon.
|
|
Achtergrond informatie :
-
Informatie Hoi Ann kleding
3 delig mannenpak : tussen 35 en 40 dollar
2 delig dames pakje : tussen 20 en 30 dollar
overjas man : 25 dollar
mooie overhemden : tussen 7 en 10 dollar
topjes :vanaf 5 dollar
stoffen : katoen, kashmir, thai zijden... linnen, wat je maar
wilt
|
|
|