
|
|
|

vissersvrouwen op het strand
|
|
18.04.2004 - Richting Qui Nhon
Van Hoi Ann rijden we naar Quang Ngai waar we overnachten. Ook hier
komen niet veel buitenlanders. Veel mensen kijken verbaasd als we hier
door de straten lopen. Om de hoek van ons guesthouse vinden we een rijst
restaurantje. Jacky wijst op de glazen vitrine met allerlei
schaaltjes. Al snel zitten we aan een grote kom rijst en allerlei
schaaltjes om ons heen. Ei, soort spinazie, bonen, springrolletjes en een
soepie. Dit gaat er wel in. Heb je wel eens bier met ijsblokjes gedronken?
Ze doen hier niet anders. Het zou natuurlijk makkelijker zijn om gewoon
een biertje in de koelkast te doen, maar ja..
|
De volgende morgen is het 175 kilometer naar Qui Nhon. Dit gaat eigenlijk
best snel. Deze stad ligt aan de zee. Vanmiddag willen we een
strandwandeling maken. Dat wordt nog hardstikke leuk want alle
kinderen komen op ons af rennen zodra ze ons zien. Op het strand wordt
druk gevoetbald en gespeeld door de plaatselijke jeugd. De oudere jongeren
hangen stoer op de boulevard. Overal zijn tafels en stoeltjes neergezet.
Op een Australier na zijn we de enigste westerlingen. Verderop zien we nog
2 duitsers fietsen. Zij zijn 4 weken op fietsvakantie door Vietnam. Ze
zijn niet erg spraakzaam en fietsen verder want dit hotel is niet luxe
genoeg!
Strandleven
Het strand is sterk vervuilt. Blijkbaar intresseerd het de Vietnamees
niet. De meeste families moeten het hebben van de visvangst. Voor de kust
liggen ontelbare bootjes. Op het strand liggen veel bootjes die in
onderhoud zijn. Verven, schoonmaken en nieuwe stukken hout worden er
opgemaakt. Tussen de boten vind er ook een markt plaats. Groente en fruit
verkopen ze aan elkaar. Soms worden we in het Engels begroet.
"How are you?", vragen ze dan meestal. Het lijkt wel of
alles hier op en rond het strand plaats vind. We overnachten in
"Barbara's backpackers". Dit gezellige hotelletje ligt aan het
strand. De eigenaar is van Nieuw Zeelandse afkomst. Vanavond dus gebakken
aardappelen met vlees eten!
Vluchtstrook
Het rijden op de motor was spannend vandaag. Nu begrijpen we
waarom ze dat stuk asfalt rechts naast de witte lijn een
"vluchtstrook" noemen. We moesten vandaag letterlijk
vluchten op dat stukje asfalt. Tot 2 keer toe werden we van de
weg gereden door een aanstormende bus die aan het inhalen was. Ze
kijken niet, ze halen gewoon in. In bochten, op doorgetrokken
strepen, en zelfs als er tegemoetkomend verkeer aankomt. Vooral die
bussen zijn erg. Ze hebben ook toeters als scheepshoorns. Als ze je
willen inhalen laten ze die scheepshoorn ook nog eens vlak achter je
klinken zodat je je rot schrikt en van schrik de weg af raast. Als
we door een stad rijden gaan we maar langzamer rijden want de mensen
zijn een gevaar voor zich zelf. Meerdere malen moet ik een noodstop
maken omdat een boer met zijn os en kar plotseling de weg oversteekt
om te keren. Of van die mantelpakjes trutjes die de hoek om komen
scheuren zonder blikken of blozen. Alsof ze gewoon door mogen rijden
omdat ze denken dat ze mooi zijn!. Soms zou ik ze allemaal van de
weg af willen douwen. Een moment ben ik werkelijk giftig. Als een
jonge man met zijn vriendin mij eerst inhaalt en daarna boven op
zijn rem stapt om dat het bandje van zijn helm niet vast genoeg zit.
Ik kan niet uitwijken want vlak achtermij komen 2 van die werk
trucks vol met zand aangescheurd. En die gaan helemaal niet opzij.
Vol in de rem en mijn vinger op mijn eigen claxon kom ik tot
stilstand. Mijn toeter laat ik aanstaan. Verbaasd kijkt hij op. Ik
ben zo kwaad dat ik hem de huid vol scheld en hem een klap op zijn
helm geef. Die zat dus inderdaad niet goed vast want die viel
onmiddelijk van zijn hoofd af. Of het helpt weet ik niet, maar ik
ben het even kwijt. Het blijft oppassen hier. |
|
|
|
|
19.04.2004
We hebben in Hoi Ann onze visa laten verlengen dus we kunnen het
eigenlijk rustig aan doen. We hebben 2 weken extra gekregen van de
Douane. Deze morgen doen we het rustig aan. We zijn er nog steeds
trots op niet met de backpackersbus mee te hoeven. Na het ontbijt in
Barbara's backpackers maken we eerst een strandwandeling voordat we verder
gaan. Dit is pas relaxed. Het is maandag. Het strand is uitgestorven.
Gisteren zat het vol met mensen. Op en in de boten, of gewoon luieren op
een stoel en mensen kijken, want dat doen ze tenslotte overal.
|
|

vissersbootjes in Qui Nhon
|
Slapen in een beachresort
Het plan is om 50 km voor Nha Trhang een Beach resort te nemen. We
willen graag een nachtje op het strand doorbrengen. Het probleem is
eigenlijk dat die beach resorts altijd zo duur zijn. In de gids zien
we er eentje, maar barbara verteld dat dit usd 15 per persoon per nacht
kost, en dat vinden we gewoon zonde. Verderop in Dai Lanh vinden we
in een klein vissersdorpje een nogal verouderd, snabby strand restaurant
met 4 strandhutjes en een betonnen gebouwtje met 4 kamers. Voor 5 euro
nemen we een kamer. Het strand begint direct bij de deur. Er is 6 man
personeel in het restaurant maar ze hebben niets te doen en hangen in een
hangmat de hele avond tv te kijken. Gelukkig kunnen ze nog wel wat
te eten klaarmaken.
Zo zitten we na het eten alleen op het strand van de golven te genieten.
Op een enkele passerende trein (er loopt een spoor vlakbij) na is
het superstil op het strand. Dit is pas relaxen. En nog 3 x goedkoper dan
zo'n beach resort. 5 mei zijn we 8 maanden op reis... Het wordt eens
tijd om aan de "hoe gaat het met ons" pagina te beginnen.
|
|
|
|

Regenboog?? Regenronde!
of toch een
halo.....
|
|
Merkwaardig verschijnsel
Het is zeer vochtig in de lucht. We zweten als een otter zelfs al doen
we helemaal niets! De zon schijnt volop en er zijn haast geen wolken te
zien. Soms een beetje witte sluier bewolking.
Tijdens het motorrijden zie ik plots een regenboog met een grote cirkel om
de felle zon heen. Dit hebben we nog nooit gezien! We stoppen even om er
een foto van te maken en gelijk stoppen er 2 Amerikanen op de motor.
"Hay guys, is something wrong with your motorbike?"
Zij reizen op 2 motoren van Saigon tot Hanoi. Ze schrikken als ik naar de
zon wijs, ook hun hebben dit nog nooit gezien... Na een praatje en wat
adviezen uitwisselen gaat ieder zijn eigen weg weer. Het leuke van reizen,
de spontane en onverwachte dingen die je meemaakt...
|
|
|
|
20.04.2004 - Het ontbijt
Heb je een broodje ? ...nee
Heb je eieren ?... nee
Dit is toch een restaurant ? ... eh.. ja
Kip dan.......nee
gegrilde varkensvlees ?... nee
koud bier ?... neen solly
|
|

uitzicht om half 7 s'morgens vanuit
onze kamer |
We geven het op. We overnachten in een "beachresort" met
restaurant, maar zoals al eerder beschreven is het personeel liever lui
dan moe. Ze hangen liever in hun hangmat dan voor hun enigste gast
een ontbijtje te maken, dus gaan we op de motor door het dorp
rijden. Er is een weg door het dorp, en dat is ook de highway 1.
Omdat we langzaam rijden worden we om de 5 meter gewenkt om bij hun te
gaan eten.... Dat doen we niet, want we zijn op zoek naar Bahn Mi... zeg
maar de lekkere stokbroodjes. Na het verhaal met het restaurant maken we
zelf wel wat klaar. We hebben net besloten hier nog een dagje rond
te hangen en niets te doen, dus we hebben tijd zat. Het hele
"resort" is vandaag weer eens verlaten. We zijn alleen.
Als je de bovenste foto ziet kun je wel nagaan dat we hier graag een dagje
niets doen. Die voorbijganger was zowat de enigste die we die dag
gezien hebben. Echt waar.
|
Voorouders
De Vietnamezen zijn een heel
religieus volk, en ook de verering
van de voorouders neemt een belangrijke plaats in. Veel
Vietnamezen geloven dat de ziel van een dode blijft bestaan en dat
de overledene zijn familie beschermt. Daarom vereren ze hun
overleden ouders en voorouders. In veel huizen zien we een altaartje
waarop foto's staan. Op feestdagen worden er door mensen wierook
gebrand en fruit geofferd. De verjaardag van de dode wordt herdacht
en op die dag vertellen de mensen elkaar welke verdrietige of leuke
gebeurtenissen er in de familie zijn geweest. Vanwege die religie
liggen de graven ook schots en scheef in het land, vaak zelfs in hun
eigen rijstveld. Heilige mannen hebben de ligging bepaald. |
|
|
|
|
21.04.2004 Chillen in Nha Trang beach
Uitslapen aan het strand en dan 100 kilometer naar Nha Trang, een zeer
bekende Badplaats, 410 km van Ho Chi Minh-stad.
De gids: "Nha Trang is een van de meest idyllische oorden van
Vietnam, met een 5 km lang zandstrand dat tot de beste stranden van heel
Zuidoost-Azië behoort. Het strand wordt nog niet overspoeld met
toeristen, maar dat kan snel veranderen. De regering heeft plannen klaar
liggen om de kuststrook met buitenlandse hulp tot een internationaal
beach-resort om te toveren. Het kristalheldere water rond de negentien
eilanden voor de kust nodigt uit tot snorkelen en duiken ".
|
|

nha-trang beach
|
We vinden een leuk hotelletje op 3 minuten van het strand. De rest van de
middag dus op een terrassie aan het strand. De volgende dag doen we
helemaal niets. Het is te warm en we vinden het best. Ons kamertje heeft
een balkon en daar kun je lekker op luieren. Het is een kleine maar mooie
kamer, alles is schoon en we hebben tv en een koelkast. Morgen gaan
we een dag op pad met een boot. Eiland hoppen en snorkelen. Vanmiddag ben
ik eens wezen informeren bij een duikbedrijf. Overmorgen of later
gaan we er een dag met een boot op uit om onder begeleiding een padiproef
duik te maken. Ik had verwacht dat het hardstikke druk zou zijn
hier maar het valt me mee. Geen overvolle stranden (en verkopertjes). Je
hebt hier een prachtige boulevard waar je over kunt zwalken. En een paar
leuke strandtenten annex sailclubs. Prijsniveau ligt hier wel wat hoger
dan we gewend zijn. Het tourisme begint enige vorm te krijgen met de
talloze boottochtjes, duikclubs en strand activiteiten. Parapente,
waterschooters, zeilen, surfen en snorkelen. Overal waar je om je
heen kijkt wordt gebouwd en schieten de hotels als rijstschoten
omhoog.
|
When was the last time you did something for the first time ????
Deze slogan zag ik laatst op de teevee.... Nou ja.... De volgende dagen
is het echt raak... Eiland hoppen, snorkelen, massage en zelfs duikles....
Lees het hier beneden.
|
|
|
|

|
|
23.04.2004 eiland hoppen en snorkelen.
Lachen we boeken een boot als dagtoer. Het is de bedoeling dat we 4
eilanden bezoeken, tussendoor stops maken om te zwemmen en te snorkelen.
S'middags ook nog eten aan boord. Op de eilanden komen we bijna niet. Het
is al fantastisch om van de boot af te springen en langs de kust met je
duikbril wat te snorkelen. Mooie koralen en heel veel vissen die voorbij
komen. Het is blijkbaar big business want we zien meerdere boten dezelfde
route varen en aanleggen. Ons maakt het niet uit. Prachtig weer, lekker
water en eten en drinken aanwezig. Op een gegeven moment legt de boot
ergens aan bij een eiland en begint er een zelfgemaakte "Boat
house band" te spelen. Nummers van de Beatles en the Eagles. Als
drumstel gebruiken ze een viston! Lachen...
|
Floating Coralreef Bar
Vlak na het "concert" wordt er een floating bar in het water
gegooid en moeten we allemaal het water in voor gratis wijn met
ananas... Als hollander laat je je dat maar een keer zeggen.
Ze doen ook een spelletje... Als je "no" zegt krijg je de fles
op je mond.. Ibiza humor... Vooruit zeg ik het ook maar een
keertje...
Bruin verbrand keren we om 5 uur terug naar de haven.
|
|
|
|
24.04.2004 massage en watervallen....
Weer doen we iets geks vandaag. We laten ons masseren. Samen in een
kamer worden we een uur lang gekneed door 2 Vietnamese jonge dames. Nee,
het is een gewone massage. Rug, benen, gezicht en nek. Helemaal vers
stappen we weer naar buiten. Ook dit is voor herhaling vatbaar.
nha trang aan zee
->>
|
|

|
s'middags bezoeken we de Cham towers en de watervallen van Nha Thrang,
20 km verderop. Het blijft toch handig als je je eigen vervoer hebt. Je
kunt lekker touren wanneer, en waar je maar wilt.
|
|
|
|
|
|
25.04.2004 onze eerste proef duik
Een beetje nerveus stappen we smorgens op de boot van
"Octopussy", de duikschool waar we vandaag een proefduik nemen.
Onze duikinstructeur is een japanse jonge dame, en ze weet ons snel op ons
gemak te stellen. Tijdens het stukje varen naar de eerste duiksite
krijgen we uitleg over de apparatuur de gebarentaal. Even opletten
dat we onze duimen niet omhoog steken als het goed gaat.....!
Onze Japanse instructeur heeft 3 cursisten vandaag. Een jonge engelse
dame mag eerst, dan Rob en als laatste Jacky. Zoals je hier links
ziet moet je van de boot afspringen. Met je rechterhand op je duikbril en
mondstuk. Met je linkerhand houd je diepte meter vast.
|
Als ik spring moet ik even wennen aan de bubbels die uit mijn mondstuk
komen. Ik heb ook wat moeite met het "klaren", zeg maar het
drukverschil uit je oren halen. Dit zal de komende duiken zo
blijven.... Er gaat echter wel een wereld voor me open. Ik voel me
net als Cousteau in een Aquarium.... Heel veel soorten visjes
zwemmen voorbij. Ik zie ook nog een gecamoufleerde octopus. En heel veel
levend koraal. Het zijn net allemaal mondjes die open en dicht gaan. Deze
onderwaterwereld is facinerend. Het ziet er beneden erg mooi uit, zo
onbedorven. Ik ben geen kenner natuurlijk, maar er is heel veel leven,
veel koraal en het is niet vervuild. Er lijkt ook niets dood. Het zicht is
meer dan 30 meter. We duiken op een diepte van max 6 meter. Niet dieper,
en dat is maar goed ook want ik moet heel veel moeite doen om de druk weg
te halen. Het gaat best goed. Ik krijg zelfs een compliment omdat ik
"niet adem" zegt ze. Ze bedoelt dat ik als een van de weinige
beginners heel weinig zuurstof verbruik. Ik voel me best goed daar beneden
dus dan verbruik je niet zoveel. Na 30 minuten is het voorbij en
gaan we naar boven. De instructeur lijkt mij heel professioneel. Ze is
contant bij me en heeft voortdurend haar hand op mijn schouder. Jacky is
nu aan de beurt.
Jacky's underwater experience
Het eerste moment dat ik met mijn hoofd onder water ga durf ik niet
goed adem te halen, en gelijk wordt ik op mijn gemak gesteld door de
intructice. Ze geeft me nog even de tijd en we gaan naar beneden. Ik ben
nog erg met mijn ademhaling bezig, maar het klaren gaat heel goed bij mij.
Het zich is goed en de vele kleuren van de onderwaterwereld maken deze
ervaring heel bijzonder. Ik zie vlak voor me een grote vis, maar in de
verte zie ik een nog grotere, ik wijs er naar en de instructrice leid me
er naar toe... het is coraal, geen vis... hihi. De diepte meter geeft 6
meter aan. Na 34 minuten krijg ik wel een erg droge keel en raak ik
daardoor een beetje in paniek, ik had amper door dat we alweer naar boven
waren gestegen... hihi
De 2de duik begint gelijk al relaxer. Ik kan me meer ontspannen
en zie daardoor ook veel meer. We komen een trompetfish tegen die zich een
beetje verschuild tussen 2 rotsen. Als mijn buddy een vis begint te aaien
moet ik een beetje lachen, dat doe ik bij een kat of een hond! Bij deze
duik is er veel meer uitzicht en ik kan einden ver kijken. De vissen
lijken wel met ons mee te zwemmen. We naderen 3 andere duikers die naar
boven gaan. Wij blijven nog even op 6 meter diepte. Het anker van de boot
is dudelijk te zien in het water. Als we in de schaduw van de boot zwemmen
maken we aanstalten om naar boven te gaan. Op mijn duikmeter staat 6
meter, maar het lijken er veel minder! Rustig aan gaan we naar het
oppervlak. Waar er een heerlijke maaltijd voor ons klaar staat. Ik ben nu
echt dolenthousiast, het was geweldig. We varen weer terug naar land,
vaste grond onder de voeten.
|

Onze "Duikboot"
|
|
|
|
|
|
26.04.2004 Dalat
We verlaten de stranden en rijden het hooggebergte in van Dalat,
bekend als de stad der liefde. Het is een trekpleister voor welvarende
Vietnamezen. Als vakantie uitstapje of als huwelijksreis. Het stadje barst
uit zijn voegen met hotels. Op een hoogte van 1400 meter en met een
gemiddelde temperatuur van 20 C en nauwelijks regen is het hier een stuk
beter dan het laagland waar het gisteren nog over de 35 graden was.
Meer hierover in het volgende verhaal: de
Highlands
|
Achtergrond informatie :
-
Nha Trang : Octopus diving centre: www.octopusdivingclub.com
dagje weg met proefduik, lunch, 1 op 1 begeleiding usd 25,--
voor de 2de extra duik betaalden we ieder 15
euro..extra..
|
|
|