
|
|
|

Dalat, Petit Paris
|
|
27.04.2004 Dalat
Dalat, bekend als de stad der liefde, of ook wel "le petit
Paris", vanwege een copy van de eifeltoren. Het is een trekpleister
voor welvarende Vietnamezen. Als vakantie uitstapje of als huwelijksreis.
Het stadje barst uit zijn voegen met hotels. Op een hoogte van 1400
meter en met een gemiddelde temperatuur van 20 C en nauwelijks regen is
het hier een stuk beter dan het laagland waar het gisteren nog over de 35
graden was. De oorspronkelijke bewoners van het gebied zijn montagnards,
bergstammen die hier nog altijd rondtrekken en moeilijk te benaderen zijn,
of je moet er een flinke dagtocht voor overhebben. Er valt hier veel te
zien. Veel pagodes, watervallen, berggebieden en veel groene bossen. Gisteren zijn we op ons
gemakkie in 6 uur tijd van Nha trang zigzaggend de bergen in gereden naar
Dalat, 200 km verder. Vandaag gaan we eerst de stad verkennen met de
motor, nadat we zijn verhuist naar een nieuwe hotelletje waar ook Mats en
Merel zijn geweest. Hotel Phuong Huy (zie beneden)
|
De rest van de dag rijden we rond. Komen nog langs de Lihn Son Pagoda waar
een 20 meter hoog buddhabeeld is neergezet die over de vallei lijkt te
kijken en verkennen
de Markt, de Cho Dalat.
Cho Dalat is een gebouw van twee verdiepingen. In de hallen en
op de trappen is een overvloed aan goederen, groenten en fruit te koop. In
de ochtenduren komen hier veel etnische minderheden hun inkopen doen. 's
Middags zijn er op de brug vele aanbieders van tweedehands koopwaar. De
Bloementuin (Vuon Hoa Dalat)verderop heeft een groot
aanbod van bloemen, waaronder zeldzame orchideen.
Buiten de stad zie je in het land overal kassen afgewisseld door
terassen waarvan alles wordt verbouwd. We bezoeken ook nog de
residentie van Bao Dai, het zomerpaleis van een voormalig
staatshoofd. Het is een villa uit 1933 met 25 kamers. Het ligt boven op
een heuvel tegenover Dalat. Het is vergelijkbaar met de woning van Indira
Ghandi in India. Onwijs grote kamers waar mensen ontvangen kunnen worden.
Aparte kamers met geschenken van andere landen. En..vanwege de ligging op
een heuvel ligt er een supergrote tuin omheen. Het is een oase van
rust.
|
Of wij Nederland al missen ?
vragen vrienden ons vaak..
Jazeker, als ik in de krant kijk van 22 april via www.metronieuws.nl
... Ja hoor wij missen Nederland heel erg...
Bejaarde wandelt als zuurstok
op snelweg
De Utrechtse politie heeft op
de snelweg A12 een bejaarde man aangehouden die daar aan het
wandelen was. De 77-jarige man trok de aandacht omdat hij was
gekleed in een roze spijkerpak, kort rokje en jasje. Daaronder droeg
hij zuurstokroze panty's. De bejaarde man was verbaasd over zijn
aanhouding. Hij zei al meer dan zestig jaar langs de rijksweg te
wandelen. De politie heeft de excentrieke wandelaar afgezet bij de
afslag Doorn, waar hij zijn wandeling voortzette. Volgens de agenten
was de man niet verward. |
|
|
|
|
|
|
28.04.2004 - Lang Bian Mountain
Het aanbod van reisagentjes die vanalles willen regelen is enorm hier.
Vanaf 1/2 dagen siteseeing tot hele dagtochten, en meerdaagse dagtochten
trekking, mountainbiking en zelfs cayoning. Zo kost een dagtocht
naar de hoogste berg bijvoorbeerd usd 10,-- pp, waarbij je onderweg ook
nog 2 dorpjes aandoet. Nou dat kunnnen we zelf wel.
|
We gaan opzoek naar die hoogste berg. De Lang Bian Mountain. Dit is een
gebied van 5 vulcanische pieken varierend van 2100 m tot 2400 meter. Nog
geen 50 jaar geleden liepen hier nog allerlei dieren rond. Van wilde
varkens, olifanten, tijgers en zelfs neushoorns.
Het vinden van het park op zich was al een prestatie als je bedenkt dat
dit soort attracties zeer slecht staat aangegeven. We hadden verwacht dat
er busladingen vol hier zouden zijn maar nee hoor.... Op een enkele andere
tourist na zijn we alleen. De motor moet buiten het park worden
geparkeerd. Je kunt namelijk alleen omhoog met een jeep. Wij
besluiten te gaan lopen. Eerst een stuk over het geasfalteerde deel, en
dan vinden we een paadje binnendoor in de stilte omringd door mooie
uitzichten tussen de bomen door. Boven heerst een oase van rust. Niemand
te zien. Ook geen jeeps met touristen. Heerlijk.
Goede weg terug ?
Na een uurtje relaxen nemen we een ander paadje naar beneden, waarbij
we nog steeds de goede richting aanhouden (denken we). Ok,
niet helemaal dus. We komen op een andere kant beneden. Gelukkig zien we
nog wel in de verte de ingang liggen. We moeten dus 2 kilometer afsteken
door het bos. Jacky ziet het even niet meer zitten, maar ze zet toch door.
Het pad is verdwenen. We zoeken onze weg op kompas en intuitie. Ons water
is bijna op en het is pittig warm. Prettig voor ons dat we na 1.5 uur
ploeteren toch de weg weer op pakken. Binnen 20 minuten zitten we achter
een lekkere koele cola bij de ingang.
|
|
|
|
29.03.2004 - Nog een dagje Dalatten
Nog één dagje rondrijden. Nu pakken we het zuiden waar volgens de
gidsen veel watervallen moeten zitten. Nog een mooie pas met een
waterreservoir en een chickenvillage, dat laatste is weer zo'n
touristische opgeblazen attractie van een gewoon dorp met onwijs veel
kippen. Is dan ineens bijzonder. Het is in elke folder wel opgenomen.
Alleen al om die reden slaan wij het over. Ik zie het al voor me. De
verkopers en standjes komen je tegemoet zodra je zo'n dorp binnenrijd.
Nee, we gaan wel op zoek naar wat watervallen hier in de buurt.
Dalat's
flowergarden
|
|

|
Dalanta Falls
De ochtend besteden we om de site op te loaden en onze
email te controleren. S'middags gaan we een stukje rijden. Eerst een
bezoek aan de Bloemen en Planten tuin van Dalat. Het is een mooie tuin,
met veel orchideën, fuchiaa en cactussen. Niet helemaal logisch
ingedeeld maar een leuke poging om een mooie tuin te maken. Daarna
rijden we West richting de Watervallen van Dalanta. Op de parkeerplaats
staan weer een aantal bussen, alhoewel het al 3 uur smiddags is. Voor
deze waterval moet je eerst een stuk naar beneden lopen. Beneden is het
feest. Er loopt een jongen in een berenpak rond waar je mee op de foto
kan. Iedereen moet op de foto precies op het bruggetje. Het lijkt India
wel. De mensen klauteren overal op. Soms zelfs een stukje in het water.
Nog een wonder dat hier geen gewonden vallen. Grappig, want 15
minuten later als de bussen weg zijn, zijn we alleen en kunnen volop
genieten van dit mooie stukje natuur.
Op de weg terug naar Dalat slaan we nog een keertje
linksaf om een groot stuwmeer te bekijken. Verderop zit een tempel. Ook
hier staan 6 bussen. Op de parkeerplaats van de tempel heeft men een
nieuwe stoeltjeslift gebouwd waarmee je helemaal naar Dalat kan
komen. |
|
|
|
|
|
30.04.2005 - Cat Tien Nat.park
175 km naar het Zuiden, dus richting Saigon ligt het Cat Tien National
Park. Volgens de gids leven hier nog Olifanten, tijgers, enorm veel
soorten vogels en vlinders. Aangezien er maar een weg naar toe gaat, nml
de hoofdweg naar Saigon hoeven we aleen deze maar te volgen. En wederom is
dit best spannend te noemen.
We stoppen nog een keer om een fantatje te drinken. De eerste fanta's
kosten 6000 dong. Als we er nog eentje willen kosten ze ineens 8000 dong.
Wat, zien we eruit als idioten of zo????
|
Vanuit Dalat moet je eers van 1500 naar 500 meter afzakken door de Prenn
Pas. De highway is hier niet zo breed en dan heb je ook nog het feit dat
elke bus, of minibus chauffeur haast heeft. Vrijwel elke bocht komt er dus
op de linkerbaan een bus op je af die aan het inhalen is. Meerdere malen
worden we de berm ingedrukt. Niet leuk meer. Als er een auto ons inhaald
ga ik daar een poosje achterhangen als buffer. Maar ook de auto rijdt
te hard.
We vinden het Park uiteindelijk als we de laatste 20 kilometer over een
droog en dor grasland met een puinpad rijden. Het is hier bloedheet. Net
alsof je qua temperatuur in de tropische kas van de Rotterdamse Diergaarde
rijdt.
Nu wordt het leuk
We hebben geen idee hoe het werkt hier. 100 meter voor de ingang staat
een boekingskantoor. Hier gaan we eerst eens informeren voor een kamertje,
want volgens de gids kun je in het park overnachten. Het duurt toch wel 20
minuten voor ze erachter zijn dat ze nog een kamer hebben voor 5
euro. "Kom je ons ophalen", vraag ik via de telefoon aan
de receptie, "Want ik heb geen idee waar ik heen moet", zeg ik
nog. "No, but don't worry", zegt ze en ze hangt op. Ok?
Waar moeten we nu heen? De portier snapt er niks van.
Uiteindelijk is het de bedoeling om de rivier, die om de hoek ligt, over
te steken en daar naar het visitor centre te gaan. De motor blijft aan de
overkant bij een lokaal cafetje staan voor 5000dong. Bij de receptie
spreken er gelukkig 2 jonge mensen Engels. We proberen alvast wat voor de
volgende dag te regelen. Het is echter 30 april en dat is een feestdag
hier.
30 april - Liberation
day ( Saigon Giai Phong), waarbij Zuid Vietnam door het Noord
Vietnamese leger werd bevrijd.. Hierna komt 1 may, de internationale
dag van de Arbeid, met als gevolg dat heel Vietnam een 2 daagse
vacantie heeft |
|
Het park zit dus vol en alle activiteiten zijn volgeboekt. Een
jeeptour, Een pickup, een gids, een tour met een boot. Niets is
mogelijk. Op de receptie raken we nog in een verhitte discussie met
de "manager" die, naar later blijkt flink dronken, ons meer wil
laten betalen voor een gids dan er in zijn boekje staat vermeld. Daar
houden we niet van en we schelden hem verrot. Het overige personeel wil
ons graag helpen en schaamt zich rot. Het heeft geen zin, want er is toch
niets beschikbaar. Er zit niets anders op morgen een mountainbike te
huren en wat rond te fietsen.
We hebben een grote kamer met 2 vans, en het is lekker rustig hier. Morgen
dan maar een beetje rondbiken
|
|
|
|
Op zich vinden we mountainbiken hardstikke leuk. Maar heb je wel eens in
een tropische kas gefietst. Waarbij elke slag van de pedaal het zweet van
je voorhoofd gutst. We presteren het nog om een waterversnelling te
ontdekken. (een waterval kun je het niet noemen). We fietsen een hoofdweg
af in de veronderstelling straks uit te komen op een open landschap met
vergezichten. Helaas. Dit weggetje duurt zon 15 kilometer en leidt ons
alleen door de dichte jungle. Jacky is na 10 kilometer maar gestopt en
weer terug gegaan. Dit park heeft niet echt veel indruk op ons
achtergelaten. Bij de ingang aan de overkant is het nu meer een jongeren
ontmoetingscentrum dan een Natuurpark voor natuurliefhebbers.
Nu begrijpen we ook waarom er niets beschikbaar is. Ze hebben slechts 3
jeeps, 2 pickups en 1 boot. Gelukkig kunnen we koud douchen na het
fietsen.
|
|

ontmoetingen bij het koffiedrinken
onderweg
|
Laatste 150 km naar Ho Chi Minh
Half 12. Het is tijd om het laatste stuk naar Saigon te rijden. Dit zal
een spectaculair stukje worden. Meerdere malen worden we weer afgesneden.
Een keer zo erg dat we achter een busje stoppen en de chauffeur bedreigen.
Die vind dat helemaal niet zo leuk en samen met zijn bijrijder stappen ze
uit en bedreigen ons. Nu ben ik het zat en besef dat het helemaal
geen zin heeft om boos te worden en die idioten de aandacht te geven. Het
beste wat we kunnen doen is zeer goed opletten en alles wat op je afkomt
proberen te ontwijken. Toeteren helpt niet, integendeel. Als je
toetert denkt het brommertje wat jouw afsnijd "mooi, die
toetert dus die heeft me gezien." 30 kilometer voor
Saigon komen we terecht in een file ..... Het is werkelijk een chaos.
Auto's en bussen komen bij na niet vooruit. De scooters en sommige moteren
rijden er als mieren links en rechts omheen. Over het gras door de modder.
Elke 3 centimeter wordt benut. Gek genoeg worden we bijna niet geraakt.
Het heet, drukkend warm en met 1000den scooters staan we in de rij om elke
keer weer 3 meter op te trekken. Ik herinner mij dat gedurende deze
periode ook een Cultureel Festival in en rond Saigon plaatsvind. En
inderdaad. De oorzaak van dit verkeers geweld is een inmens groot terrein
waar wel duizenden mensen vandaan komen. En ze willen allemaal naar huis.
Welkom in Saigon.
Gelukkig duurt dit maar 45 minuten en kunnen we snel verder over de 3
baans highway naar de stad. Jacky heeft zich voorbereid en uitgerekend
waar op de kaart we binnenkomen. Als een echte navigator loodst ze
me door de miljoenenstad heen precies naar de wijk waar we heen willen.
District 1, waar volgens de gids de meeste backpackers bijeen komen. Na
het controleren van 4 hotelletjes/ guesthouses komen we terecht op de 4de
verdieping in een achteraf straatje. De rit is over. We hebben meer
dan 3000 km van Noord naar Zuid gereden.
Snel douchen, wat eten en dan is het gebeurd. We zakken om half 9 uitgeput
in slaap in de koelte van de Airco, want dat hebben we wel even verdiend,
vinden we.
Morgen: Goodmorning Saigon
|
Achtergrond informatie :
-
Dalat : hotel Phuong Huy,
mooie nieuwe kamers met tv, koelkast en eigen badkamer 5
dollar per nacht.
Je kunt er ook ontbijten voor 1 dollar pp.
Zeer vriendelijke staf en redelijk engels sprekend.
-
Dalat: flower garden, diverse watervallen |
van 5000 tot 7ooo dong pp
-
Cat Tien National Park
toegang : 20000 dong ( 50 cent)
kamer : 120000 dong 5,5 euro
jeeptour 1000000 per uur, als je ze kunt boeken
-
|
|
|