
|
|
|
08.05.2004 bussen naar Cambodja
Het wordt een lange en vermoeiende dag vandaag. Vertrek half 9
s'morgens.
Verwachte aankomst : rond 5 uur smiddags.
Met een volle bus rijden we redelijk op tijd weg Saigon. Bij de grens gaat
het even duren. Aan de Vietnam kant zit er maar 1 douane agent om alle
paspoorten af te tekenen. We zijn op het ergste voorbereid. Scams,
afkoopgeld, rontgenapparatuur. Zelfs de losse dollars zitten in mijn zak.
Maar er gebeurd helemaal niets. Na het oponthoud aan de Vietnam kant,
kunnen we bij de Cambodja kant zo doorlopen. Niets geen controle. Alleen
een checkin kaartje, stempel en we zijn in Cambodja.
Het
onafhankelijkheids momument in Phnom Phen ->>
|
|

|
De mooie geasfalteerde weg is inmiddels verdwenen. Cambodja is
bekend om zijn slechte wegdek. Aangezien we helemaal achterin de bus
zitten worden we regelmatig gelanceerd tegen de bovenkant van het dak.
Toch rijd de chauffeur niet echt langzamer.
09.05.2004 - Good morning Phnom Phen
Zoals gebruikelijk doen we niet veel vandaag. Afgelopen nacht
hebben we niet goed geslapen. De temperatuur in onze "fan" kamer
loopt hoog op. Badend van het zweet worden we regelmatig wakker. S'morgens
gaan we maar snel over in een een airco kamer voor 8 dollar. Buiten is het
niet te houden. We lopen een verkennings rondje. Het zweet gutst over mij
rug. Als ik naar Jacky kijk lijkt het alsof ze zo uit de douche komt. We
vluchten een winkelcentrum binnen. Wauw, eindelijk weer een grote
supermarkt. Het is zondag en dus feest voor ons. Chips, ijsjes en
verse melk. Het kan niet op. Dat van feest moet ik even toelichten.
Aangezien we al lange tijd op weg zijn gaat het snoepen en drinken een
beetje te gek worden. 2 weken geleden hebben we besloten het wat rustiger
aan te doen. Door de weeks doen we dus geen bier en snoep meer. Als of we
nog weten wat voor dag het is. En omdat wel elkaar hierin steunen gaat dat
best goed.
Morgen doen we een tour naar de "Killing Fields"
Hardverscheurend We waren er al op voorbereid en toch ineens, zonder waarschuwing
gebeurt het.. We zitten s'avonds te eten in het restaurant van het
hotel, zie ik (rob) ineens een menselijk gedrocht dichterbij
kruipen. Het is een mens!, zonder armen en benen. Nu weet ik wel dat
vele mensen in Cambodja verminkt zijn geraakt door de vele
landmijnen die hier in het land zijn achtergebleven. De man
kruipt door het restaurant. Bijna schiet ik vol, dit is heel
confronterend voor me. Dit is toch niet meer menselijk! Nu geven we
kinderen al geen geld, omdat ze op de hoek van de straat meestal
worden opgewacht door hun ouders, maar dit is toch wat anders.
Ik besluit hem wat geld te geven om te kunnen eten. Het voelt niet
echt op afkopen, want ik voel me er niet beter onder. In gedachten
zitten we nog een poos aan onze tafel, niet wetend wat ik hier nu
mee aan moet. Waarschijnlijk zullen we dit wel vaker gaan zien. |
|
|
|
|
10.05.2004 - De Killing Fields
Choeng Ek, het vernietigingskamp ligt 15 km ten zuidwesten van de stad.
Door de gelijknamige Amerikaanse film werd het bekend als Killing Fields.
Minstens 17.000 mensen, van wie velen in de Toul Sleng-gevangenis hadden
gezeten, werden er - om munitie uit te sparen - met knuppels en
geweerkolven doodgeslagen. Hun lichamen werden in 129 massagraven
geworpen, waarvan er 43 zijn geopend. De stoffelijke resten, gesorteerd
naar schedels en beenderen van armen en benen, waren tot 1988 in
eenvoudige houten schappen tussen de open en de nog gesloten graven
bijgezet. Dit eenvoudige gedenkteken was nog aangrijpender dan de huidige
glazen toren in de vorm van een herdenkingsstupa, waarin ze nu zijn
bijgezet.
|
|

|
We lopen langs de massagraven, waar de resten botten en
kleding nog de grond uitsteken. Hier en daar zien we tanden op de grond
liggen. Verderop ligt een open put met bord waarop staat dat er 100
vrouwen zijn gevonden, deels naakt. Naast die put staat een boom. De
gids verteld dat kleine kinderen hier met hun hoofd tegenaan werden
gesmeten. Als dat niet hielp pakten ze een blad van een grote cactus en
gebruikten die als zaag. We zien schedels waarvan de hersenpan is
ingeslagen, en soms met een kogelgat. Als je om je heen kijkt zie
je een enorm voetbalveld vol met gaten. Bij de informatie stand blijkt
dat dit allemaal massagraven zijn. Je vraagt je af wat dit allemaal voor
zin heeft gehad. Wilde Pol Pot soms een superieur ras overhouden
waarin iedereen precies deed wat hij zegt? |
|
|
|

op de fotogalerij hangen allerlei
foto's over de martelpraktijken van de rode khmer
|
|
De straf gevangenis - Tuol Sleng
Tussen 1975 en 1979 heerste het afschruwelijke schrikbewind van de Rode
Khmer, waarvan Pol Pot de gevaarlijkste en meest meedogenloze lijder was.
In de stad had men oud schoolgebouw omgebouwd tot een gevangenis, de
beruchte S-21 prison. De methoden van marteling, intimidatie en moord
deden denken aan de praktijken in de vernietigingskampen van de nazi's. De
gevangenen - mannen, vrouwen en kinderen, onder wie ook buitenlanders -
werden beroofd van hun bezittingen, waarvan een deel is teruggevonden. Zij
werden geregistreerd en met een in hun borst gebrand nummer
gefotografeerd.
Na de martelingen werden ze naar de killing fields gebracht.
|
Veel van de foto's getuigen van de angst en de kwellingen van de
slachtoffers. De gevangeniscellen en martelwerktuigen zijn bewaard
gebleven. Uit lijsten van gevangenen uit 1977 blijkt dat er dagelijks 100
mensen in S 21 werden binnengebracht. In de laatste fase werden ook de
folteraars uit de rijen van de Rode Khmer zelf vermoord. Het Vietnamese
leger trof er in 1979 slechts zeven overlevenden aan. Veertien
mensen werden nog in de laatste minuten doodgemarteld. Zij zijn bijgezet
in de graven op het terrein van de school.
Zwijgend verlaten we het terrein. We hebben er geen woorden voor.
Langzaam slenteren we terug richting ons hotel.
|
|
|
|
|
|
11.03.2004 dagje siteseeing Phnom Phen
Eigenlijk is het te warm, we hebben al een beeetje moeite met ademen af
en toe. Op tijd staan we op en na het ontbijt lopen we naar Wat Phnom, de
op een berg gelegen pagoda. We worden opgewacht door vele bedelaars.
Kinderen en verminkte mensen. Het gebouw ziet er goed uit, er wordt nog
veel gebeden en gepreekt. Buiten worden bloemen verkocht om in de pagoda
te zetten. De bijgebouwen zien er verlaten en slecht onderhouden uit.
Beneden staat een olifant in de bloedhitte te wachten op werk van
touristen.
bedelende zwerfjongen
|
Na de Pagoda lopen we via de river boulevard richting het Royal
Palace. Op de boulevard lopen er 2 vrouwtjes achter ons aan, hun kleding
ziet er slecht uit en eigenlijk willen ze alleen geld en gaan zeker niet
eerder weg. We kunnen niet iedereen helpen...
We besluiten niet naar binnen te gaan bij het paleis. We zijn in Bangkok
al geweest en deze zal niet veel anders zijn. Ook is het daar te heet
voor.
's Middags rusten we wat op de kamer en morgen gaan we per bus naar
Siem Reap. Een 8 uur durende busrit over slecht wegdek... Een fijn
vooruitzicht.
En dat kun je hier weer lezen
|
|