We dachten nog wel dat het goed zat met het wegennet in Cambodja.. Helaas.  De eerste 100 km van Seam Reap richting de grens is een hel. We zitten met 15 man in een hobbelbus die elk moment van ellende uitelkaar kan vallen. Links en rechts tussen de eindeloze vlakten zien we van die "pas op voor mijnen" borden. Een erfenisje van de Rode Khmer.  Er zitten veel gaten in de weg. We denken elk moment dat de bus het begeeft. Pas de laatste 50 kilometer wordt het beter, het stuk naar de grensovergang.

Ook weer zo'n raar verhaal.  Bij de grens stop de bus, gooit ons eruit en vertrekt, zonder wat te zeggen of ons te informeren of er in thailand nog een andere bus komt. Het duurt  5 minuten om een exit-stempel te krijgen, echter 1 uur om thailand binnen te komen.  200 mensen staan in de brandende zon te wachten voor 3 loketjes.  Eenmaal in thailand moeten we maar raden waar we heen moeten. Ergens verderop worden we geroepen door een aantal mensen bij een cafetjes.  Het blijkt de organisatie te zijn die ons naar Bangkok (khoa san road) kan brengen. Half uurtje wachten, en dan worden we in zo'n open bestelbus laadkleptaxi gegooid die ons 10 kilometer verderop er weer uitgooid bij een restaurant en weer wegrijd. Typisch een tourist-trap. Het restaurant ligt buiten de stad, en het personeel weet ons te vertellen dat er om 1500 uur, dus over 35 minuten een bus zal komen. Nou ja, kan die bus ons niet gewoon aan de grens ophalen?  3 uur smiddags komt er inderdaad een bus, echter die parkeert zichzelf aan de overkant van de parking. Ik twijfel of dit wel onze bus is en loop er naar toe om het te vragen.  Heb ik weer, eerst wil de chauffeur zijn deuren niet open doen, vervolgens spreekt hij niet tegen mij, eigenlijk zegt hij helemaal niets. Het is een soort droplul, ziet er niet uit, en gedraagt zich als een onbeholpen boer.  De overige reizigers vertrouwen het blijkbaar wel en lopen als schapen achterelkaar aan en laden hun tassen in de bus. Ben ik dan paranoia,  verlopig spreekt niemand engels en heeft nog niemand bevestigd dat déze bus naar bangkok gaat, maar daar schijnen de overigen zich niet eens druk om te maken.

Vlak voordat we vertrekken verschijnt er ineens een dametje die onze tickets controleerd. Ja hoor, dit is de goede bus.  Wel een luxe bus, vergeleken met die rammelkar in Cambodja.  Luxe ligstoelen, airco, en op 3 meter hoogte, vooraan genieten we van een mooi uitzicht.  Deze rit duurt nog zo'n 4,5 uur. (pff) Om half 8 s'avonds worden we gedropt in Khoa San road. Gelukkig kennen we hier de weg. Snel een hotelletje zoeken, wat eten, douchen en slapen.....

duikschool in ko tao

S'morgens eerst maar eens verhuizen. Dit gebeurt wel vaker met ons. Na een nacht in een annorexia kamertje met window (die zat in de badkamer) zijn we, na lang zoeken rond khoa san road terecht gekomen in een Thaise minienclave met binnenterrein, voor als er nog van die thaien zijn die met eigen auto komen. De kamer is verouderd, met een knoerhard bed, maar met airco en teevee, en we hebben veel ruimte.  

Het is een productief dagje,  Eerst wat nieuwe Lonely Planets uitzoeken, dan ruzie maken bij een boekhandel, en dan de stad in naar Pantip plaza om een usb-stick om te ruilen omdat tie kapot is. Dat valt niet errug mee, omdat we een bonnetje van 3 maanden oud hebben.  Pas na heeeel veel geduld en doorzettingsvermogen lukt het ons om een nieuwe te krijgen.  We gaan in het MBK complex nog even lekker naar de film, en kopen daarna voor ons zelf een paar nieuwe spijkerbroeken, de enige echte Levi's 501 voor 40 euro stuk ( orginals, echt waar).

Ruzie bij de boekhandel

Oh ja, dat ruzie maken bij de boekhandel moet ik even toelichten. Ik heb er vaak moeite mee, met die rare Thaise mentaliteit. Eerst koop je een boek in een boekwinkel, dan kom je erachter dat ze op de 2de verdieping nog meer boeken hebben en ga je daar nog even kijken. Als je dan later de overige boeken wil betalen en dan ook nog probeert een beetje korting te krijgen begrijpen ze je ineens niet. Een een of ander dom mokkel snauwt ons nog toe; "kon je dit niet in een keer kopen"?.  Dat wordt mij teveel waarop we dus ruzie krijgen. Ik denk bekijk het maar lekker en gaan maar weer weg. Wat een arrogantie.  Het wordt zelfs zo erg dat zowel ik als de verkoopster met boeken lopen te gooien. "Wat is dit voor een onzin", vraag ik mezelf de hele avond af.  Wil ze ons niet begrijpen of heeft ze gewoon schijt aan de eindeloze stroom backpackers die waarschijnlijk altijd lopen te zeuren.   Ik houd er niet van om zo te worden behandeld. Als ze niet willen verkopen bekijken ze het maar..  Nog geen uur later wordt mijn geduld weer op de proef gesteld als we in het computer centrum onze usb-stick willen omruilen. Deze keer lukt het me om rustig te blijven. Hoera. soms leer ik ervan.

Omdat het zaterdag is, verwennen we onszelf met MacDonalds,  daarna een sundays ijsje, melk, biertje, cappocino en chips toe.  Wat een feest. Morgen maar eens op zoek naar een duikschool en voorzichtig informeren wat een ticket New Zealand gaat kosten.

Van alle eilanden die er zijn gaan wij naa Ko Tao toe. Even shoppen op koa sahn road en we vonden een goede duikschool. Met nederlandse begeleiding en boek, wat wil je nog meer. We gaan de cursus Padi Open Water volgen in 4 dagen.  Dat betekend een boek doorworstelen van 250 paginas, 4 videos bekijken en 3 ochtenden theorie. Daarnaast maken we 5 duiken. 

zicht vanaf onze bamboehut

S'avonds om half 9 zouden we weggaan. Dat wordt iets later want de bus is er wel maar de remmen zijn kapot, dus moet er eerst een nieuwe bus komen.  Gelukkig voor ons is dat snel geregeld. Dan een paar uur in de bus totdat we om 5 uur smorgens bij de boot terminal aankomen. Om half 7 vertrekt de boot die pas om half 11 uur op het eiland aankomt. smiddag om half 1 zitten we al aan de boeken.

De aankomst op Tao verloopt enigszins gaotisch, maar het is er bloedmooi. We krijgen een bamboehutje als slaapplaats (met toilet en douche) op 15 meter afstand van het strand. Het restaurant ligt op 1 meter afstand. Dat wordt dus dinner met zonsondergang. 

Na 3 videos en de nodige vragen stoppen we er om 3 uur mee. Genoeg voor vandaag. We moeten immers nog een heel boek doorworstelen. We hebben een Nederlandse leraar, Leo. Hij woont/werkt hier al 3 jaar.  Volgende maand vertrekt hij naa Na Thrang in Vietnam. Het zit Leo vandaag even niet mee. Hij heeft pijn in zijn rug en lies. Lesgeven in theorie lukt nog wel, maar duiken zal er denk ik er even niet in zitten.

20.05.2004 - dag 2

Oei, vroeg op, ontbijt aan het strand met opkomende zon en daarna 4 uur theorie. Vragen nakijken, bespreken en we maken de eerste testen. Het systeem van Padi lijkt gebaseerd op zelfkennis. Hoe meer je zelf leert, hoe beter je de besprekingn en testen kan volgen.  Smiddag's is het tijd voor het echte werk. We gaan het water in met volle bepakking om even verderop in ondiep water aan een strand de eerste serie oefeningen te doen.

Uitleg uitrusting 

Onderweg daarnaar toe wordt op de boot uitleg gegeven het voorbereiden van de uitrusting, de flessen en trimvest. Dit hadden we natuurlijk al in de boeken en op video gezien, maar is het even opletten. Leo gaat inderdaad niet mee vandaag. Hij heeft nog wel de moeite genomen om ons de ochtend theorie les te geven.  Vanmiddag krijgen we les van een franse jongen, Pascal en een assistent, die wat vlaams spreekt. Toch ook wel makkelijk voor ons want de gehele cursus op zijn Engels maken is zeer pittig en vermoeiend.

We blijven maar liefts 2 uur onderwater, doen heel veel oefeningen zoals maskertje af, automaatje uit zetten, of uit je mond nemen, balanceren op de bodem, de reserve luchtset van je buddy pakken enz. We zijn beneden met 6 cursisten, 1 instructeur en 1 assistent.  Op zich niet slecht, want we hoeven niet lang op elkaar te wachten. Na de eerste serie oefeningen zwemmen we naar wat dieper water om daar met het masker af nog een rondje te zwemmen en daarna je duikset onderwater af te doen, voorhet geval je ergens in vast komt te zitten. Ik vergeet bijna te vertellen dat je, voordat je met de cursus in het water mag beginnen, eerst moet aantonen dat je kunt zwemmen. We moeten 3 rondjes in de zee rond de boot zwemmen, gevolgd door 5 minuten watertrappelen. 

half 6 verzamelen alle duikers zich weer naar de boot en varen we terug naar de haven. Het was een zware maar boeiende dag. Nog wat eten, wat lezen en vroeg naar bed.

Deze morgen het zoveelste bewijs dat Padi niet heilig is, al zou je dat, als je het boek leest, toch gaan geloven. Het is de bedoeling s'morgens theorie te krijgen. We zijn in de veronderstelling de video van les 4 en 5 door te nemen. Nee hoor, niet nodig, vind Leo. In plaats daarvan gaan we de antwoorden van beide lessen doornemen. Antwoorden??? Maar we hebben die lessen nog niet eens bekeken.... Dan een heel verhaal over duikplanning.  Het boek zegt. Plan je duik, en duik je plan...   Mooie tabellen over stikstof en stikstofnarcose, decompressie ziekten.

kleding passen

De termen vliegen ons om de oren.  Als alles volgens plan zou verlopen moeten we nu ook het 50 vragen examen maken.  Dat doen we maar even niet. We hebben het halve boek nog niet doorgenomen. Dat doen we Zaterdag wel. "Ach, maak je maar niet druk, meer dan de helft neemt niet eens de moeite om een boek te kopen", zegt Leo.  "Enne, als ik vermoed dat er wat koolmonoxide in mijn tank zit duik ik gewoon door, dan maar een beetje hoofdpijn", zegt tie.  Lekker voorbeeld voor een instructeur, denk ik bijmezelf. 

s'middags is het tijd voor het echte werk. We gaan de eerste 2 duiken maken. Beiden rond 45 minuten en op een diepte van 12 meter. Klaren en ademen gaat steeds beter onderwater. Soms moeten we wat oefeningen doen. Om ons heen is het genieten van het koraal en de vele vissen. Het gehele eiland kent vele duikplekken. Om een beetje rust te hebben om je heen varen we altijd met een grote boot naar een rustig plekje. 

Geen theorie meer vandaag, maar vroeg op voor de 2 laatste duiken van de opleiding. Pascal en zijn maatje hebben in het dive centre wederom voor onze spullen gezorgd en alles ligt keurig klaar. 20 minuten met de grote boot en we liggen weer op een andere plaats. Jacky is vannacht wakker geworden met een lichte verkoudheid en wat verstopping. We moeten maar zien hoe dat zal gaan strakkies. 

Ook vandaag moeten we nog wat oefeningen maken. Ook is er een extra duiker/cameraman meegegaan. Overal worden er van ons en de cursusgroep opnamen gemaakt. Een prettige bijkomstigheid is dat de hulp instructeur, philip, blijkbaar toestemming van Pascal heeft gehad om ons in het Nederlands briefing te geven. Bij de eerste duik gaat het niet helemaal goed. Jacky blijft lang achter en wijst naar haar masker. Omdat ze vaker problemen met maskers heeft denk ik dat dit het probleem is. Philip en Jacky breken de duik zelfs even af om het probleem aan de oppervlakte te bespreken. Ze komen nog terug, maar jacky komt niet verder dan 5 meter diepte en geeft het sein dat ze wil stoppen. Ze heeft last van haar sinussen (ruimte boven je ogen op je voorhoofd) , en kan niet goed klaren. Dit gaat gepaard met een toenemende hoofdpijn. Philip brengt haar omhoog en dirigeerd Jacky naar de boot.  Naar de boot toe zwemmen is geen groot probleem. Bij de trap staat er niemand om haar te helpen en op te vangen. Er is blijkbaar geen algehele Divemaster.  Aan boord zijn alleen 2 thaien die geen engels spreken. "Neem boven maar een geel pilletje", had de instructeur gezegt. Te eerste kan Jacky de pillendoos niet vinden, blijkt het gele pilletje wit te zijn. Gelukkig komt er al snel een andere instructeur boven die Jacky kan helpen.  Onacceptabel denk ik bij me zelf. Een cursist met hoofdpijn alleen naar de boot laten terugkeren en dan ook nog zelf laten zoeken naar medicijnen.

Veel fouten bij Padi

Er gaat nog meer fout in deze eerste duik van vandaag. Een andere cursist, een kleine, vrij vors gezette Duitse vrouw kan niet in balans blijven en schiet steeds omhoog. Niet een klein beetje, maar wel meer dan 5 meter.  Dat moet je met duiken niet te vaak doen, want dan krijg je problemen met klaren. Ook deze cursist gaat vroegtijdig het water uit. Na 30 minuten rondzwemmen gaan we ook naar boven. Pascal is er niet echt blij mee. 

Jacky gaat de tweede duik niet mee. Ze heeft flink last van de voorhoofdholte. Deze duik is wel een van de mooiste. Ik zie 2 keer een Triggerfish... zo eentje die ons aankan vallen. Vandaag is tie aardig. We zwemmen door rotsblokken en Canyons tot een diepte van 17 meter. Onderweg schiet een seasnake weg. Ik zie meer grote vissen, en ook een neefje van Nemo... (de clownsfish). Het zicht is deze keer 8-9 meter. Links en rechts anemonen en parachutjes die inklappen zodra je er langs zwemt. We maken voor de video nog wat rare capriolen. 

Onderweg terug tijdens de briefing blijkt dat Jacky haar duikoefening 3 en 4 gratis mag herhalen. Dat doen we dan maar over 2 dagen, als ze wat beter is. Dan ga ik ook weer mee en maak mijn eerste 2 vrije fun dives.... Kost mij maar 14 euro per duik (boot, equipment, lucht etc). Vanavond om 6 uur gaan we de video bekijken.  Ik hoop dat die erg leuk is geworden.

Gisteren hebben we de theorie gedaan, nog wat gewinkeld en de rest easy in de hangmat. Vandaar is het tijd voor de herkansing van Jacky. Ze heeft inmiddels al haar scuba divers licensie. (duiken tot 12 meter). We zijn beiden voor theorie ook geslaagd.  

Helaas is jacky niet voldoende hersteld om vandaag te duiken. Dat is niet zo verschrikkelijk erg, want ze heeft inmiddels haar scuba licentie. Onze instructeur geeft haar een duikrapport mee waarmee ze in heel de wereld bij een Padi school het Open Water brevet kan afmaken.

het eiland koh tao

Spelen met een Triggerfish

Zelf maak ik vandaag 2 fundives. De eerste met zijn tweeeen, dus alleen met een divemaster.  De tweede met zijn drieen. De divemaster Martin, Een duitse jongen Andreas, en ik.  Deze twee duiken zijn op gemiddeld 18 meter, en we zien een aantal triggersfish, waarmee onze divemaster dus gaat spelen. Hij houd net op tijd op voordat het beessie echt aggressief wordt. We zien veel andere grote vissen. Een ervan, een "wally"(zeker zijn bijnaam) zwemt 20 minuten met ons mee. Hij is blauw en oranje gekleurd, en minstens 50 centimeter lang.  Hij doet verder niets, is alleen geintresseerd.. Het leukste vind ik vandaag die anemoonvisjes die zich steeds verstoppen tussen de anemonen... De neefjes van Nemo... De instructeurs vandaag doen het prima, we zien geen rare fouten op de boot of in het water.  Ik blijf het vreemd vinden dat er geen boat-dive master op de boot achterblijft die alles in de gaten houd. 

Sunset in Koh Tao

S'middags doen we niets meer. Morgen keren we per catamaran terug naar het vaste land. Daarna de 480 km per bus naar Bangkok.

Misschien komen we hier over een maand of 4-5 nog eens terug.. Onze tickets staan op Bangkok retour, dus als we nog geld hebben willen we zeker de Advanced Open Water nog halen....

duiken wordt vervolgd dus......

24 mei reizen we per High Speed Catamaran terug naar Bangkok.  Tickets ophalen en controleren..  2 dagen Bangkok om nog eenmaal de Patpong te zien, naar de bios te gaan en over de Kao Sarn te slenteren..

Dan is het tijd voor New Zealand..... 

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 

• Ons Dagboek , Het Fotoalbum, Hoe gaat nu met ons?
• De Voorbereidingen, Sitemap, Sponsors & media, 

Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Outdoor kleding sinds  1976...