De highlights van de westkust: de zeehonden colonie bij Westport,  de langste hangbrug bij Murchinson, de pancakerocks bij Punakaiki, Frans Jozef en de Fox Gletchers. Genoeg te doen hier dus. 

We rijden van het Abeltasman park richting Westport. We volgen hierbij grotendeels de steeds groter wordende rivier Buller Gorge. 14 km na Murchinson komen we langs de Buller Gorge Swingbridge.  Het schijnt de langste hangbrug (110 meter) van New Zealand te zijn. Je kunt er overheen lopen en terug in een stoel over een kabelbaan, of gewoon als superman. Even verderop kun je in de zomer ook op zo'n supersnelle speedboot heen en weer scheuren.

de wilde westkust

Langs deze route kun je ook de gevolgen zien van 2 aardbevingen, meer dan 30 jaar geleden. Hier en daar zijn flinke grote stukken land verzakt. Veel opmerkelijker zijn de landverschuivingen van de afgelopen dagen, vanwege de aanhoudende regen.  Op veel plekken langs de weg wordt nog hard gewerkt om de gevallen aarde op te ruimen. De afgelopen dagen heeft het zo hard geregend dat je overal kleine watervalletjes uit de bergen ziet komen. Op de weilanden worden kleine stroompjes flinke rivieren waar je zowat op kunt kayakken. Al dat water om ons heen komt uit op de Buller Gorge rivier die uiteindelijk 100 meter breed uitmond aan de zee bij de westkust bij Westport. 

10 km voorbij Westport ligt er aan de kust een zeehonden kolonie. 10 minuten nadat we daar arriveren is het even droog en breekt zelfs de zon even door.  In de NZ-zomer zitten er wel meer dan 100 dieren op de rotsen. Nu tellen we er toch minstens zo'n 30.

De wind waait hard en de golven beuken op de rotsen voor de kust. Dat levert best mooie plaatjes op. We hebben een goed zicht op de zeehondjes die lekker in het zonnetje liggen te bakken. Af en toe horen we ze ook nog huilen. Er zitten ook nog een paar jonkies bij.

S'morgens is het stralend weer. Dit betekend dat we nogmaals naar de zeehondjes gaan kijken voordat we verder rijden richting Greymouth. Deze keer worden de foto's nog mooier dan gisteren. Mooie blauwe luchten, wilde hoge golven met witte schuimkoppen.

Na ruim een uurtje rijden we verder naar de Pancake Rocks. We hebben ons hier niet veel van voorgesteld, maar een mooie wandeling bracht ons door een prachtig bomen gebied. 

Volgens de gids is het een verzameling kalksteen rotsen die ontstaan zijn door de eroderende werking van zeewater, zout en wind. Deze afgesleten rotsen zien er uit als pannekoeken.  Hierbij zijn ook gaten en tunnels onstaan die ze blowholes noemen. Bij hoogtij spuit het water via de blowholes wel 10-20 meter de lucht in. Bij de wilde zee aangekomen zijn de pannekoeken en blowholes goed zichtbaar. Het is duidelijk te zien dat de holes zijn ontstaan door de wilde westkust! Wat een kracht zit daar achter... Zo af en toe lopen we zelfs door de zoute regen van de opspattende zee. Het zonnetje schijnt, dus waanzinnige regenbogen komen daar uit voort. Het mooie wandelparcours loopt op de rotsen en boven de zee, waardoor we van alle kanten het schouwspel kunnen bewonderen. Een leuke attractie die weer gratis is ook! 
We rijden door richting Greymouth om daar aan de kust een slaapplek uit te zoeken. We vinden een plekje aan de ruige zee, genietend van een waanzinnige zonsondergang. Het is weer afzien vannacht, de temperatuur daalt flink. We vallen gelukkig vrij snel in slaap.

Ga met je muis over de foto voor robbie
als dat niet lukt dan hier

Tijd voor aktie vandaag..  Vlak voor Greymouth zit er een hele leuk attractie "On yer Bike". Een mini attractie park waar je met 4x4 Quad bikes door de modder en het water kunt scheuren. Dat heb ik (rob) nou altijd een keertje willen doen. Jacky is er nog wat huiverig van, maar al snel rijd ze sneller dan ik.

Het is koud en we worden flink ingepakt. Regenpakken, helmpjes en handschoenen. Met zijn tweeen en gids rijden we het terrein op. Eerst 2 proefrondjes en daarna snel de bergen in door het prive regenwoud.

Shantytown is een kopie van een goudzoekersstadje uit het einde van de vorige eeuw, zo rond het jaar 1880-1890,  gelegen aan de westkust, compleet met een eigen sluissysteem voor goudzeven. De huizen zijn net echt, een kapper, een bibliotheek, een saloon, een kerk(hier worden ook trouwerijen georganiseerd), een gevangenis, een bank, een ziekenhuis, een saloon en tal van oude winkels.  Je kunt er zelfs nog gebruik maken van de postkantoor. Er rijd een stoomtrein rond en soms paard en wagen. Verdrop zit er ook een echte oude houtzagerij. Je kunt er zelf ook goud stukjes zeven. Het valt niet echt mee maar na een half uur hebben we toch altijd samen een buisje met een paar korrels goud! Niet voor niets op avontuur in het wilde westen van de westkust. Jammer van de winterperiode. De stoomtrein en de paard en wagen rijden niet. De houtzagerij is gesloten. Maar we hebben wel veel lol gehad met het goudzoeken en de jongeman die ons daarbij hielp.

We staan nog even in het bezoekers centrum te kijken naar een paar folders als het gebouw ineens hevig staat te schudden.  Het duurt maar 3 seconden. Wat is dat vragen wij ons af..  Eerst denken we dat iemand verderop de deur te hard heeft dichtgeslagen. Maar zo hard lijkt ons onwaarschijnlijk. Het hele pand ging heen en weer. "Oh an earthquake", zegt de dame achter de balie.  De gehele westkust ligt op een gevoelige plaat en dat wil nog wel eens een beetje schudden. 

Lekker dan.. Best een bizar idee. Zojuist getuige te zijn van een aardbeving.

Vanavond verwennen we onszelf weer met een kacheltje. We staan op het motorpark 'South Beach' vlakbij Greymouth. Buiten is het 3 graden met een heldere sterrenhemel. Zelfs de maan is goed zichtbaar. Op de radio vermelden ze de aardbeving ook. 5.1 op de schaal van Richter. "A couple of points more and you are rock and rolling, mate" zeggen ze op de radio.

Morgen weer op pad, ditmaal naar de gletchers van Frans Josef en Fox.  

We rijden we richting de Franz Jozef Glacier. Hier zullen we een paar dagen blijven. Bij goed weer kun je hier met een helicopter over de bergen scheuren, of met een gids door de gletschers kruipen. Kayakken met van die grote zeekayaks is hier ook populair. 

Onderweg in de auto speelt ons ceedeespelertje voluit met eigen gemaakte ceedeetjes.

De wegen in het Westkust gebied ->>

Als ik tijdens de lange autoritten naar buiten kijk lijkt het wel of er niemand woont in dit gebied. Soms passeren we dorpjes met 10 huizen en een tankstation dat ook dienst doet als supermarkt en postkantoor.  Buiten de dorpjes zie je veel koeien en schapen op verschikkelijk grote weilanden staan. Hier en daar scheurt een boer op zijn quad door het land, want spullen hebben ze wel. s'Avonds na het eten lezen we vaak in de Lonely Planet. 

Een aantal zaken vallen mij op.

• Men neemt aan dat de eerste bewoners van NZ Polynesiers waren die rond het jaar 1000 naar nz kwamen. Men noemt hen de eerste Maoris.

• Abel Tasman ontdekte Nieuw Zeeland pas in 1642, maar claimde het land niet. Hij vluchte weer snel na een conflict met de lokale bewoners. 3 van zijn bemanningsleden werden hierbij gedood.

• Captain Cook kwam pas op 1769 langs en claimde toen het land namens Groot Brittannie

• De eerste nederzettingen van oorsprong europeanen vond pas plaats in 1814. Toen werd ook het Christendom geintroduceerd.

• Als gevolg van oorlogen en conflicten waren er in 1900 nog maar 42.000 mensen behorende tot de Maori Populatie.

• En dan nog wat over de dieren populatie in NZ. 
  Nog geen 4-5oo jaar geleden leefden hier nog dieren uit de prehistorie zoals de Giant Moa.  Een soort struisvogel van 3 meter hoog. In de 17de eeuw is deze vogel uitgestorven door het vele jagen van de mens.

de kayakkers opweg voor hun 3 uurs vaartocht ... 

We hebben wederom in het wild overnacht aan een mooi meer, Lake Mapourika. Vanmorgen wakker geworden van een stel kayakkers die op het water gingen varen. Gisteren is er niet gevlogen vanwege het slechte weer. Het was donker en regende de gehele dag.

Vandaag is het nog bewolkt, maar het is een stuk lichter. Het zou wel eens een dag kunnen worden dat er wordt gevlogen. We gaan het zien zodra we richting het dorp rijden.

Eigenlijk hoef je hier niet eens de bergen in voor de gletsjers. Het ene moment sta je aan het strand en het andere moment parkeer je je auto aan de voet van de Frans Josef.

Helistop boven op de Frans Jozef gletscher

We zitten al snel boven de Frans Josef gletsjer en we slingeren er wat rond. De blauwe kleur van het zuivere ijs en de vele gaten en scheuren laten zich flink van z'n beste kant zien.  Een werkelijk waanzinnige ervaring! We nemen nog een kijkje boven de Fox gletsjer als we een landing maken. De heli zakt wat weg in de sneeuw, en we kunnen uitstappen voor een fotootje. De wieken maken een flinke luchtverplaatsing en het is een flinke herrie hier. De sneeuw lijkt nog witter met veel blauw erbij. Al snel vertrekken we weer naar het dorp toe. Dit was werkelijk iets om nooit te vergeten!  

We hebben echt super veel geluk gehad. We hadden nog best wat zicht, maar na ons waren er geen vluchten meer doordat de mist opkwam...De rest van de middag hebben we nog wat gewinkeld (konden we weer niet laten).
Uiteraard nog een stuk gewandeld verderop de Frans Jozef Gletcher. Dat kan hier makkelijk want er zijn zo'n 6 hikes uitgezet. van 10 minuten tot 7 uur heen en weer.

Jacky heeft nog een droom.... Een gletscher hike.. Je weet wel. Regenpak aan, bergschoenen met stijgijzers om. En dan met een gids door het gloeiende blauwe ijs heen kruipen. De folder zegt" A journey to explore and discover sapphire ice caves, glacier waves and plateaus, and breathtaking pyramids of ice.  Dat gaan we doen.. morgen! Shit... het begint al om 8.15 uur.. Dat gaan we nooit op tijd redden.

Camperen doen we dan maar aan de rand van de rivier, net buiten het dorp. Wakker worden met het zicht op de gletscher.. Dat lukt nooit in een Motorkamp. Dus doen we het gratis... en het is nog lekker stil ook. 

Als het goed is worden we uitgerust met Gletjerschoenen, stijgijzers, regenpakken, ijsbijlen en een professionele gids. We moeten vroeg opstaan want het wordt een lange dag. Ze verwachten ons al om 8.15 uur. Bij de receptie zien we op de lijst dat er 7 personen meegaan. Boven de receptie is een "bootroom".  Hier krijgen we de kleding en wordt er vanalles gepast. Dan kunnen we met zijn allen de bus in voor een 10 minuten rit naar de parkeerplaats van de gletsjer.

Een poging tot "ice climbing" Hoe bedoel je "faken"?

Vanuit het warme Australie stijgt heel veel hete lucht op, en die lucht waait richting nz waarbij het veel water op neemt. Hierdoor regent het aan de westkust veel meer als aan de oostkust. Veel van die regen komt de NZ - alpen niet over en valt op of voor de bergen neer als sneeuw. Dat is het rare van de Frans Jozef en Fox gletjers. Ze liggen zo dicht bij de zee. In de winter is het zelfs beter weer hier dan in de zomer. Afgelopen nacht heeft het de hele nacht geregend. Zelfs als we starten miezert het nog een beetje. Gelukkig klaart het snel op en de eerste 2 uur zijn zelfs droog.  

Dat lopen op de ijsmassa is best spannend te noemen. De gletsjer zelf gaat van boven naar beneden 2 bochten door. Hierbij ontstaan aan de buitenste randen diepe gaten, crevasses genoemd.  Die scheuren komen later wel weer een beetje bij elkaar, maar er blijven genoeg gaten, spelonken en diepe scheuren over zodat het klimmen en klauteren door de gletsjer best spannend genoemd mag worden.  

We hebben 2 gidsen mee. die voor een van de best gekwalificeerde organisaties werken, nml. the Guiding Company. Voor het betreden van het ijs controleren ze alle bindingen. Het blijkt dat ze overal treden in het ijs hebben uitgehakt om het ons wat makkelijker te maken. Het ijs is trouwens vrij schoon in het midden en kleurt erg fel blauw.  Ze zeggen dat het zo schoon is vanwege de snelheid van de "stroming". 

Met dat blauw ligt dat anders.... Doordat er geen zuurstof in het dichte ijs zit worden de kleuren rood en geel van het licht dat erop schijnt door dit ijs geabsorbeerd. De kleur blauw kan niet door het ijs heen komen, doordat dit weerkaatst zien wij met onze ogen die kleur. Dit is ook zo met het water van de oceaan en met de lucht.

De tocht duurt maar liefst 8 uur!! En dat op het ijs.  Afgezien van een buitje in de middag waarna het toch even koud werd is het qua temperatuur erg meegevallen. Je bent toch de hele dag in beweging. Als het donker gaat worden bereiken we de bus. Na het omkleden rijden we snel naar een Campervan Park om onder het genot van een drankje even bij te komen. De was wordt gedaan. We hebben nog veel plannen voor vanavond. In de bar van de campground is een feestje. De allblacks spelen tegen een Argentinie en de bar heeft de hele avond happy hour.....maar het komt er niet meer van. Heeeel moe vallen we in slaap. 

de frans josef gletcher. Die blauwe stipjes zijn mensen 

De gehele nacht heeft het ge onweerd. Het water komt met bakken uit de hemel. Zelfs s'morgens bij het ontbijt kunnen we niet verder kijken dan 15 meter. Dicht van de mist. Alles ziet er grauw en grijs uit. Tijd om een stukje verder te rijden riching de Fox Glacier. Als het daar net zulk weer is hebben we maar mooi mazzel gehad. Dan rijden we door naar de Haast pas. 

De 2 gletchers liggen in het Westland National Park.maar ze noemen het hier ook wel  'Wetland' omdat er vaak grijze, laaghangende bewolking hangt en door het grote aantal dagen met regen. De gemiddelde jaarlijkse regenval bedraagt aan de kust 3 meter ,maar in de gletcher gebieden frans jozef en fox 5 meter, en boven de 1.500-metergrens zelfs 10 meter per jaar! We gaan dus door naar het volgende "mini continent".  Zo noemen wij de provincies hier, want iedere provincie is zo bijzonder. Het ene moment loop je in de sneeuw, het andere rijd je langs het strand.

Het volgende gebied wat we gaan onderzoeken loopt via Knights point naar Haast, gevolgd door de Haast pas. We zijn dan in Het Otago en Southland gebied. Meer hierover in de volgende aflevering.

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 

• Ons Dagboek , Het Fotoalbum, Hoe gaat nu met ons?
• De Voorbereidingen, Sitemap, Sponsors & media, 

Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Outdoor kleding sinds  1976...