11.08.2004 - de Australische Outback

Up
20.09.2004 - 4 dagen Sydney
11.09.2004 - New South Wales
05.09.2004 - Queensland - deel 2
23.08.2004 - Queensland - deel 1
17.08.2004 - The Northern Territory
11.08.2004 - de Australische Outback
02.08.2004 - Victoria & South Australia
26.07.2004 - Welkom in Sydney
Tip: auto kopen 1
Tip: auto kopen 2
Tip: ayers rock
Tip: great barrier reef
Tip: Kosciusko
Tip: great ocean road
Tip: auto kopen & ticket info



      

Rondje Outback 

Vanaf  de Flinders Ranges rijden we terug naar Port Augusta, ookwel het startpunt van de echte Outback, de Stuart Highway naar  Cooper Pedy (een stadje waar ze vanwege de hitte onder de grond wonen), Ayers Rock, de Olga's  en Alice Springs , zo'n 2000 km rijden 


wat een afstanden



      


eindeloze highways

11.08.2004 - De Stuart Highway

Lekker hoor, even op de camping. De kleren wassen, lekker douchen en we hebben electriciteit en stromend water. Vlak naast ons zien we 3 kangaroes. Een moeder, vader en kleintje. Nu heb je bij elke 3 plaatsen een klein bosje wat omringd is met een hek van 1 meter hoogte.  De moeder is met kind en al in de buidel over het hekje gesprongen, heeft het kleintje eruit gelaten en is weer terug gesprongen. Nu wacht ze geduldig af tot het kleintje ook over het hek springt. Kwestie van geduld zullen we maar zeggen....

 

We rijden half 10 weg, nadat we bij het bezoekerscentrum nog even onze e-mail hebben gecheckd.  Via rijden we richting Port Augusta waar we nog even flink gaan winkelen want 2 komende 2 weken zitten we in de Outback van Aussie.  Vanaf Port August start de Stuart Highway, gelukkig voor ons inmiddels volledig geasfalteerd. De eerste bestemming zal Cooper Peedy zijn, een dikke 540 km verder.  1220 km verder ligt Alice Springs..  

Road Trains

Deze weg staat ook bekend om zijn enorme Road Trains. Vrachtwagens met wel 3 opleggers... en ze scheuren een dikke 100 km. per uur.  De eerste 3 die we tegenkomen zijn ok, bij de vierde wordt de auto zowat gezandstraald. Oef, effe opzij volgende keer.  Iemand verteld ons dat het tegenwoordig weer meevalt met die roadtrains, sinds de spoorweg van Port August naar Alice springs is geopend. En inderdaad, Bij de overnachtingsplaats langs de spoorweg komt er een trein voorbij, 72 wagons met 4 diesellocs tellen we waarvan sommige wagons 2 verdiepingen containers dragen. Een wagon moet ongeveer 15 meter zijn, dus deze trein van de Trans Australian railway is even pakweg 1140 meter !!!!! (inclusief de diesellocs). Das pas een trein..

Waar blijf je dan met je grote campervan....

We stoppen 300 km voor Coober Pedy bij Lake Hart op een parkeerplaats. Het is lekker rustig van de highway af. We zien de zon fantastisch ondergaan. Zelfs als het al donker is straalt er nog een oranje gloed vanaf.. Mmmm Vanavond kip met patat.

 



      

12.08.2004 - Eindeloze Highways

Vanaf Lake Hart is het nog 300 km sturen naar Coober Pedy. Onderweg helpen we nog een man die ineens zonder benzine zat... 18 km voor de stad. Dit hadden wij toch ook bijna. Vanwege de harde tegenwind hebben we veel meer benzine verbruikt dan normaal. De wegen zijn eindeloos. En ze worden ook steeds roder door het gebruik van het rode zand ? in de outback..

We zoeken een camping op, boeken een tourtje voor morgen en relaxen de rest van de middag. 


Opaal winkel in Coober Pedy

 
Coober Pedy

"het huis van de witte man onder de grond", dat moet ongeveer de Aboriginal vertaling van het stadje zijn. In Coober Pedy draait alles op Opaal. Veel van de opaalzoekers en hun families leven in uitgegraven woningen, zgn dug-outs, om zo de verzengende hitte in de zomermaanden te kunnen ontlopen. Zomers kan het wel 50C graden worden terwijl het s'winters snachts vriest. Onder de grond is een constante temperatuur 18-19 graden. De opalen werden door kangoeroejagers ontdekt in 1858. De stenen bleken van een hoge kwaliteit en na korte tijd wemelde het van de gelukzoekers. Tegenwoordig leeft dit stadje ook van het toerisme. Er zijn hotels, winkels, bars en musea's .. allen onder de grond. Coober Pedy is bekend als het "Opal capital of the world". Meer dan 75 % van het opaal van de wereld komt hier vandaan. 

 



      


Graaf-stofzuiger 

13.08.2004 - Tourtje door Coober Pedy

We gaan weer eens een tourtje doen. Volgens de folder bezoeken we de opaal velden, mijnen, een ondergronds huis, city centre, noodling area, een ondergrondse kerk, nog een mijn en museum en natuurlijk de pottenbakkerij.....(tuurlijk weer gesponsord).

 

 

Dave, onze buschauffeur en gids haalt ons keurig op om 9 uur. Hij weet echt alles van Coober Pedy. Niet zo gek, want al snel blijkt ook hij een mijner te zijn. Zo eentje die een eigen stukje grond heeft geclaimd en er tunnels graaft in de hoop er opaal te vinden. Zoals beloofd rijden we overal heen, en bezoeken we van alles. Om nog een beetje vertier te hebben, hebben ze hier een golfbaan door de mijnenvelden aangelegd. Er is wel geen gras, maar daar hebben ze geen last van. De Cooper Pedy ontdekkingsreis duurt zo'n 3 uur. Het bezoek aan het mijnmuseum is erg leuk. Hier draait een film over het opaal en ze hebben een ondergronds huis nagebouwd, verrassend groot en er heerst een lekkere temperatuur. Dat noodlen komt er niet van. Vroeger werden de tunnels met de hand en dynamiet gegraven. Tegenwoordig gaat dat vaak met een graafmachine en een afzuiginstallatie (een grote vrachtwagen met een groot vat er boven). In dat vat komt het graafpuin te zitten wat naast de put wordt gegooid. In die berg kun je ook zoeken naar stukjes opaal. Dit is het noodlen.Dat kun je op de middag tour doen. Daarna rijden we op eigen gelegenheid nog even door het stadje voor wat foto's en gaan op weg naar Ayers Rock. Dit is nog heel ver weg. Dat wordt weer overnachten op een parkeer plaats langs de weg.

In Coober Pedy en hier op de parkeer plaats maken we eigenlijk voor het eerst kennis met aboriginals...  En deze eerste indruk is niet best te noemen. In de stad zien ze er onguur, vies en lamlendig uit. Op de parkeerplaats staat er toevallig een wagen met een paar van die figuren en die gaan in vuilnisbakken staan rommelen.  Ook niet echt een teken van ontwikkeling.  En de volgende dag onderweg naar Ayers rock zien we ze ook weer. Bij een roadhouse staat er eentje zijn oliepeil te checken. In plaats van een doekje veegt hij het peilstokje aan zijn shirt af. Jacky en ik vragen ons tegelijker tijd af hoe lang hij dat shirt al aan heeft.

Hoe verder, hoe droger ?

Hoe verder we in het centrum van Aussie geraken hoe droger alles om ons heen wordt. Vanaf Adelaide naar Port Augusta is alles groen. Meer richting de Flinders wordt het al een steppe gebied. Vanaf Post Augusta naar Coober Pedy wordt de grond niet echt droger, hetgeen ons verbaasd. Overal zien we nog bomen, struikgewassen en sommige stukken zijn nog mosgroen. Er zit dus nog vocht in de grond. Langs de weg groeien bijzondere rode plantjes en we zien ook vruchten aan lange slierten op de bodem groeien.  Eenmaal richting het centrum wordt de aarde roder. Het gras maakt plaats voor zand. Wel zien we nog heel veel helmgras. Blijkbaar gewend in deze barre droge omstandigheden. Je gelooft het niet maar in de outback worden vele gebieden gebruikt voor vee. We zien regelmatig koeien lopen. We zien ze ook regelmatig langs de kant van de weg liggen. Aangereden. De Highway lijkt soms wel op een dierenbegraafplaats.  Elke avond bij zonsondergang is de hemel diep blauw, de aarde wordt van bruin naar dieprood om vervolgens bij het verdwijnen van de zon oranje te kleuren. De oranje gloed is vervolgens nog een half uur zichtbaar. Dan komen de sterren en de melkweg.. En af en toe komt er s'nachts een roadtrain voorbij denderen. Ooit tijdens de kerst op teevee die Coca Cola truck gezien??  Zo gaat dat hier ook, maar liefts 54 meter lang!!  Zelden zo mooi kunnen bewonderen. 

De prijzen van consumptiegoederen schieten hier omhoog. Zo betaal je voor ongelode benzine in Adelaide nog 98 cent. In de outback loopt die al op naar 1,23 per liter. 



      

14.08.2004 - Ayers Rock & de Olga's

The Heart, The Soul. The Centre... Zo noemen ze het rode hart van Central Australia. Vandaag 500 kilometer gereden om eind van de middag in Uluru aan te komen. De enige manier om dit park te bezoeken is een 3 -daagse pas voor 25 aus dollar pp. De enigste manier om te camperen is het Ayers Rock Resort, ala 31 dollar voor 2 personen (powered site). Verder mag je nergens camperen. Het is immers Aboriginal grond. Net buiten het resort begint het National Park.  We zoeken een mooi plekje op de auto parkeerplaats voor de zonsondergang. Die moet werkelijk spectaculair zijn hier. 

Een van de betere uitzichten.. Zonsondergang op de Uluru 

We zijn er vroeg bij en staan met 2 gepensioneerde Duitsers als eerste op de "sunsetparking".  Bij het ondergaan van de zon wordt het hier een waar media spektakel. De parkeerplaats loopt vol, en vrijwel alle mensen gaan met camera's en statieven precies op het hoekje staan waar wij ook zitten om allemaal het mooiste shot te maken. 10 minuten nadat de zon onder is gegaan start iedereen zijn auto om in file naar het resort te rijden. Zowel de hotelgasten, cabins en camping mensen staan allemaal in het resort. Het is een Landal Green Parks in het klein. Een half uur later kom je ze allemaal weer tegen in de supermarkt want er moet natuurlijk gegeten worden.  Blijkbaar gaat dit iedere dag zo. En de meeste mensen blijven ook 2 dagen overnachten want er worden alleen maar 3-daagse passen verkocht.

 



      


de klimgekte op de berg 

15.08.2004 - Rondje Uluru (Ayers Rock)

Als eerste bezoeken we het visitor centre waar de aboriginals een uitleg geven over hun leefwijzen via plaatjes en videobeelden. Op de film zijn beschilderde vrouwens te zien die een aparte dans uitvoeren. Mensen leven van de natuur. Er zijn zelfgemaakte wapens te zien en schaaltjes van hout voor het eten klaar te kunnen maken. De mensen geven alle informatie van hun voorouders door aan hun kinderen. Ook het maken van medicijnen van natuurlijke middelen, en hoe een bepaald dier leeft en hoe die te vangen is. Er is geen aboriginal personeel aanwezig in het gebouw, maar de blanke mensen kunnen ook goed antwoord geven op onze vragen. Er mogen geen foto's gemaakt worden in het gebouw, en ook niet van sommige delen van de Uluru berg.  

Doordat we 2 dagen op deze camping staan mogen we vandaag lekker uitslapen, en moeten we morgen pas om 10 uur van de camping af. Natuurlijk worden we vroeg wakker... We zijn  niet van plan om de zonsopkomst te gaan bekijken bij de uluru, maar we gaan weer eens sportief doen en maken vandaag een ronde er om heen (10km). Na een lekker ontbijtje  gaan we op weg. Beklimmen doen we niet, uit respect voor de aboriginal bevolking hier.

 

Uluru National Park

Het bekendste stuk steen ter wereld ligt in dit park: Ayers Rock of Uluru in Aboriginal taal. De monoliet is 3,6 km lang en rijst 348 meter op uit de platte omgeving. Uluru, betekent ‘eilandrots’, zo genoemd door de lokale Anangu-Aborigines. Geleerden denken dat tweederde van Uluru nog onder de grond ligt. Je kan om de rots heenlopen (10km) waarbij rotstekeningen en grotten tegenkomt. Ook zijn er een aantal heilige Aboriginal plekken waar je niet mag komen. De kleuren van Uluru veranderen als de zon ondergaat. Zodat je een steeds dieper rood wordend rotsblok ziet dat uiteindelijk grijs kleurt. Het is een waar media spektakel. Busladingen vol komen er naar de Sunset kijken wat elke keer weer heel bijzonder is. De Aboriginals denken daar net zo over en Uluru maakt dan ook deel uit van de lokale cultuur. Het park is van de Aboriginals en zij verhuren het weer aan de regering. Je kunt de Uluru beklimmen, maar de Aboriginals hebben dit liever niet. Voor hun is het een heilige plaats. Je kunt beter genieten van het kijken en luisteren, zeggen ze. Als je toch gaat klimmen hangen er overal waarschuwingen. Wij vinden het ook bijzonder gevaarlijk. Er hangt dan wel een ketting, maar de beklimming is zeer stijl. Er zijn zelfs 35 mensen omgekomen. Meestal was de doodsoorzaak een hartaanval maar er zijn er ook een paar toeristen naar beneden gestort. Bij verwachte temperaturen boven de 38 graden wordt de beklimming gesloten. 

Op de parkeerplaats vlak aan de berg staat het vol met autos en campers. Op het gevaarte is het al reuze druk. Vele mensen durven hun leven te wagen om de Uluru te beklimmen. De waarschuwingsborden laten duidelijk zien dat het niet verstandig is, en de wet van de Aborigionals willen het ook liever niet. We lezen dat er al over de 35 doden zijn gevallen en vele gewonden door dit grapje. We schrikken ervan dat niemand gezekerd is! We vinden het echt onverantwoord en zeer gevaarlijk om het pad het bestijgen. Er hangt pas vanaf ong. 10 meter hoogte een ijzeren ketting aan een aantal palen waar mensen zich letterlijk aan optrekken. Vele jongens lijken stoer zonder hulp van dit ijzer omhoog te kunnen klimmen. De dames zitten meer op hun billen om naar boven of beneden te schuifelen. We kijken het even aan en gaan eens beginnen aan de rondwandeling. Er staat zo'n 3 a 4 uur voor, en met al die foto's die we willen maken komen we daar ook zeker aan. Van het info centrum hebben we een routewijzer meegenomen waar wat info staat over de aboriginals en hun leefwijze en geloof van rond de berg. Nu we meer te weten komen is het wandelen een soort rust en krijgen we er echt meer gevoel bij. 

Halverwege komt er een aboriginal op een fietsje voorbij scheuren terwijl wij naar tekeningen op een muur zitten te kijken. Rob is al de hele morgen aan het zoeken naar een Hagedis voor een foto. De man op de fiets wijst wat en roept naar ons. Wij begrijpen er niets van en gaan naar hem toe om te kijken waar hij wijst. Langs een spleet op de Uluru zit een reusachtige lizard. 'Meat' zegt de man.

Op weg naar de Olga's voor een zonsondergang. Fotograaf met kinderen en champagne. 

Nog even stoppen voor een laatste foto.

 



      

16.08.2004 - De Olga's (Kata Tjuta)

De Olga's liggen 45 kilometer ten westen van Uluru. Deze monolieten zijn minder bekend maar niet minder mooi. De hoogste rots is de Mt Olga, zo'n 200 meter hoger dan Uluru. We gaan in dit gebied de fantastische track "Valley of the Winds" lopen.


De olga's 

In het ronde gebergte is een waanzinnige track uitgezet. Vele mensen lopen ook dit stuk, en 's middags komen er echt busladingen binnen. Het is een Wandeling van 7.2 kilometer. Om de paar meter zijn er op de rond verschillende kleuren bloemetjes en struiken te zien. Het verbaast ons nog steeds. Ook valt het ons op dat het hier veel groener is. De rode rotsformaties steken fel uit op dat groen. De track gaat rond 1 groot gesteente en tussen de andere bergen door. We mogen dus ook even de spieren testen door te klimmen, en via een bergzadel de track te vervolgen. Er waait een finke wind hier. Vele vogels vergezellen ons. Ze spelen echt een spelletje met ons als we ze op de foto willen zetten. Er heerst een reusachtige stilte, op de vogelgeluiden na, maar die geluiden zijn alleen maar rustgevend... 
Kata Tjuta, voorheen “de Olga’s”, bestaat uit meer dan dertig enorme koepelvormige monolieten, waarvan de hoogste zelfs 200 meter hoger is dan Uluru. Deze rotsen zijn vaak slechts door een smalle kloof van elkaar gescheiden. Door de prachtige ‘skyline’ en vormen van Kata Tjuta wordt deze soms meer gewaardeerd dan Uluru. Uluru en Kata Tjuta stralen een bijna magische kracht uit, die reeds lang door de Aborigines wordt onderkend. Zij hebben voor hen een belangrijke religieuze en ceremoniële waarde. Sommige delen mogen dan ook niet door anderen dan Aborigines bezocht worden.

Na deze prachtige wandeling rijden we verder richtig Kings Canyon. We stoppen bij een gratis camping bij 'Curtin Springs' 60 kilometer voor de afslag naar Kings.

 

 

Achtergrond informatie :

  • Ayers Rock:
    Je kunt alleen op het resort camperen. 16,50 pp voor een powered site. Het resort heeft wel vanalles. Van petrol tot aan restaurants, supermarkt, postkantoor, internet, pinautomaten.
    Toegang tot het Nat.Park. Alleen een 3-daagse pas voor 25 dollar pp, maar daar zitten ook de Olga's bij.

  • Gratis camperen in Curtin Springs. Een powered site voor 11 dollar per wagen. Douchen is een dollar per persoon. Hier is ook een tankstation, maar uiteraard is de prijs iets duurder.

 

 

 

 


De site van Rob en jacky - gek op reizen.. 
Copyright © 2003 - 2008 [rugzakreis.nl]....  - laatste wijziging : 24 augustus, 2008 .

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 





Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Click here for the Buff Sitemultifunctionele
sjaaltjes

notarissen


Outdoor kleding sinds  1976...