We gaan niet naar Darwin, eigenlijk vanwege het feit dat we van onze tijd in Aussie willen genieten en niet elke dag vele kilometers moeten maken.. 

Kings Canyon

Niet te geloven. De massieven van het Canyon gebergte van Kings Canyon zijn geschat op 400 miljoen jaar oud... Je weet wel. Eerst was er niets, toen de aarde en toen kwamen door geologische ontwikkelingen stukken ophoog zetten. Net zoals Ayers Rock en de Olga's.

Alleen de Kings is nog niet zo bekend. Vanaf Ayers Rock rijd je eerst een 100 km terug richting de Stuart Highway en daarna neem je een afslag richting de Kings, om dan nog eens 200 km te rijden. Kings Canyon is één van de mooiste canyons van Australië. De muren zijn veelal loodrecht en soms meer dan 200 m hoog. Veel zijkloven komen op de canyon uit, waardoor deze een grillige vorm heeft.

Na de track hebben we zoiets van, ja wat moeten we hier nog verder zoeken. Je kunt hier alleen maar camperen op het Kings Resort, dat gaat ons meer dan 35 dollar kosten, en dat vinden we teveel. We besluiten om de 200 kilometer weer terug te rijden, richting de Stuart Highway en overnachten op een Roadstop net voor het donker. Vanaf de Kings Canyon komen we ook nog een onverharde dirtroad tegen van maar liefts 100 km. Deze weg is een kortere weg naar Alice Springs. Dat kan ons meer dan 160 km omrijden schelen.  Even proberen. Na 900 meter hebben we er al genoeg van. De potjes en de pannetjes liggen voorin de auto en Jacky ligt ergens achterin. Geen goed idee dus. Had je maar een 4x4 moeten nemen.  

We hebben vandaag weer heel wat kilometers gereden. Als we in Alice aankomen nemen we een kijkje bij het infocentrum en lopen we wat door het stadje heen. Als we een kapper tegenkomen laten we ons meteen maar eens kortwieken. We bezoeken een internetcafe voor de nodige updates en e-mails. Daarna rijden we naar het Heavily-Gap Tourist Park voor een nachtje op de camping.

Dat kom je in Europa niet tegen 

Keukenprinses Jacky: 

Rob is nu toch aan het koken, was wel nodig ook, ik heb er weer een zooitje
van gemaakt... hihi. We hebben na het internetten even boodschappen gedaan. Het was een flinke rekening doordat we echt in de middle of nowhere zitten. Maar goed, onze voorraad was weer eens op, en de rest van de spullen die we hebben gekocht waren gewoon lekker... hihi. Rob had zin in kip, en ik in kruidenboterstokbrood, lekker stinken! Dus we nemen er nog een stukje stokbrood bij om de kip op te doen. Lekkere gevulde salade erbij, weer veel teveel voor vanavond, maar ach. Rob zou gaan koken, maar eerst zou hij de mail even uploaden op de computer. (hadden we via een usb-stick gedownload in het internetcafe...) Ondertussen was hij het eten alweer vergeten en was mailtjes aan het schrijven. Dus ik begon alvast maar met het opwarmen van de knoflookstokbrood. Hup in de gas oven en wachten wachten wachten. Verder deed ik niets met de kip, Rob zei al: 'kookprinses'. En vlak daarna stond mijn stokbroodje in brand! haha! Ik snel het gas uit en haalde mijn schaal met brood eruit. Het bleef nog lekker doorbranden ook! Rob en ik lagen op de grond van het lachen. We hebben het broodje nog wel op kunnen eten, want achteraf viel het alles mee, een stukje eraf snijden en lekker smullen. Het was wel warm... hihi.  Nu is Rob dus de kip in de oven aan het opwarmen, iedere keer als hij even
iets hoort ga er gelijk een snelle blik naar de oven...Met de kip is alles goed gegaan trouwens. hihi. 
De hele avond zijn we melig, en als ik een beetje een raar geluidje maar bij het lachen gaat Rob Ernie van Bert nadoen. Van die lach komen we de hele avond niet meer af.

Ga met je muis over de foto voor een vergroting 

Vandaag zijn we van plan  om een heleboel te doen. Lekker veel foto's te maken en veel te genieten. Als eerste gaan we naar het Reptile huis toe. Het is spot goedkoop en we krijgen nog korting ook, dus we stellen er maar niet veel van voor. Het blijkt inderdaad niet groot te zijn, maar het is zeker de moeite waard. Vele slangen en andere reptielen zitten lekker warm te bakken in hun hokken onder een lamp. We kunnen ze goed in beeld krijgen achter het glas, maar als een werknemer ons ziet doet ze voor ons een aantal hokken open. We krijgen nog wat uitleg en we kunnen vragen stellen. 

We gaan op weg naar het desert park. We hebben gehoord dat ook dit de moeite waard is om te bezoeken, dus dit doen we zeker. Bij aankomst krijgen we een koptelefoontje voor onze audio guide. Een hoop te leren dus in dit park. Dat het groot is hadden we niet verwacht. Er zijn regelmatig grote hokken waar verschillende vogels vrolijk aan het zingen zijn. Er wordt uitleg gegeven over de dieren en bomen en planten. Ook hier zijn reptielen te zien, maar zo mooi als vanmorgen krijgen we het hier niet te zien.  

Desert Park Eagle

Om half 4 gaan we de 'birds of prey-show' bezoeken. Het lijkt een soort theaterzaaltje in de buitenlucht met een dak voor wat schaduw. We krijgen een leuke uitleg over de dieren door een ranger. Al snel komt de 2de ranger met een touwtje en eten voor de vogels. Er wordt geadviseerd dat we hoe dan ok gewoon blijven zitten, en we krijgen een 'good luck' voor het maken van foto's. Ik kom er snel achter waarom! De vogels nemen een flinke aanloop en proberen het voer aan het draaiende touw te grijpen, als ze missen hebben ze flink wat vaart opgebouwd en de beesten scheren raaklings over onze hoofden heen! We krijgen de joekels van een vogels vlak voor onze neus te zien als de rangers ze hun maaltijd op het podium laten opeten. De vleesetende Arend is de grootste vogel, en we kijken onze ogen uit. Verder leren we nog wat over bomen. Ook al zitten we in een woestijn, dieper in de grond blijkt toch nog aardig wat water te zitten. Dit is te zien door de red-gum bomen die aan de rand van de al droogstaande meren staan. Na het park komen we nog op tijd aan bij de camping. Bij het ondergaan van de zon komen er rock-wallabies naar de camp-ground toe. Elke avond worden ze daar door de touristen gevoerd, dus wie zou niet terug komen... Aan het begin is het nog rustig, en een aantal families krijgen de dieren door wat eten naar beneden gelokt. Al snel komen er hele bussen aan en is de rust snel vertrokken.... de wallabies ook....

Aboriginal show

Om half 7 worden we opgehaald door een bus die ons naar de 'red centre dreaming' dinner show brengt. Dit is opgezet door aboriginals om voor de touristen meer te leren over hun cultuur. We worden ontvangen met champagne en de vele instrumenten die in deze cultuur gebruikt worden worden uitgelegt. 

Na een lange uitleg en vele voorbeelden wordt ons lekker en veel eten beloofd. Het is een buffet van lamsvlees, vele groenten, wat vis en kangaroo vlees.

We zijn gek op National Parken en als we de kans krijgen gaan we heerlijk wandelen. Vlakbij Alice springs is er weer een gelegenheid, dus we gaan vandaag naar 'west Macdonnell NP. Er is een 2 weeldrive pad langs het NP aangelegd dus we gaan zelf eens op onderzoek uit. De eerste stop die we maken is 'Simpson gap' De grote rode rotsformaties zien er heel grillig uit en de korte trip naar de gap is heerlijk. Over het gehele park heerst een hemelse rust en stilte. Echt genieten voor ons. Het uitzicht is waanzinnig en door de rust kunnen we nog een aantal rots-wallibies in het wild spotten.  

Ellery creek big hole

De tweede stop wordt Standley Chasm, maar doordat dit priveland is wordt hier entree geld gevraagt. We kunnen het hele park toch niet zien, en besluiten door de rijden naar de volgende track,de 'Ellery creek big hole'. Verder zien we nog de Serpentine Gorge. Beiden hebben een korte wandeling, en de laatste zelfs een steile klim met een fantastisch uitzicht. Alleen jammer van de vele vliegen. De temperatuur is inmiddels opgelopen naar 27 graden. We zouden hier toch niet in de Zomer willen zijn (ongeveer 45 graden). 

De laatste post is de Ormiston Gorge en Pound. Hier is een bushcamping, waar je voor 6,60 pp kunt overnachten. Op 300 meter afstand is een groot meer met om het meer heen allemaal rostformaties waar tegen het schemeren van de dag ook wallabies zich laten zien. Net voor het donker zien we ook nog een aantal vogelsoorten en verderop een Pelikaan op een nest. Morgen gaan we, voordat we terugrijden naar Alice, hier een rondwandeling maken van 7,5 km door het rotslandschap. 

Track rond Ormiston Gorge 

We denken eerst de korte wandeling te maken. Links omhoog de bergen in en via de Canyon weer terug. Bij het einde van de bergroute, op de cruising in de canyon met de grote loop besluiten we de gehele loop af te maken. Het is een pittige dagtrek. Eerst een stuk door een inmense canyon waar somers door de vele regen een grote rivier doorheen stroomt. Daarna nog 6 km door een woestijn steppe gebied. Het is heet, droog en af en toe gonst het van de vliegen. Ze willen overal zijn. Op je hoofd, oren, ogen brr. Af en toe zit er een steekvlieg bij. Je zal hier maar in de zomer lopen. Dan zijn er ook nog eens miljoenen muggen. De trek is wel heel mooi. Bij terugkomst in het camp kunnen we mooi nog even douchen voordat we verder gaan.

Het wordt een lange rijdag vandaag.  Na 300 km, dan nog 100 km voor Tennant Creek stoppen we nog even bij de Devils Marbles, een verzameling rotsblokken midden het platte landschap. Het is een grappig gezicht om hier foto's van te maken. Sommige zijn rond en liggen boven op andere, alsof ze hier door mensen zijn neergelegd.

Devils marbles

Voorbij Tennant Creek passeren we Tree ways waar we rechts afslaan richting de volgende Staat, Queensland. En dat verhaal gaat hier verder. 68 km voorbij de kruising parkeren we op een grote rustplaats. hier staan meerdere campers. Op deze plek staat ook nog een oude watermolen. Natuurlijk even foto's maken bij zonsondergang.

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 

• Ons Dagboek , Het Fotoalbum, Hoe gaat nu met ons?
• De Voorbereidingen, Sitemap, Sponsors & media, 

Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Outdoor kleding sinds  1976...