
|
|
|
We hebben bewust het noorden van the Northern Territory overgeslagen
(Darwin, Kakadu etc). Hierdoor hebben we straks wat meer tijd aan de
Oostkust. In deze aflevering rijden we vanaf Tennant Creek via de barkly
Homestead naar Mount Isa naar de Oostkust... waarbij we Townsville eerst
even naar boven rijden voor een National Park in de Paluma Range
waarna we afzakken naar
beneden, de mooie Oostkust volgend met stops aan Arlie Beach en the
withsundays, een rondje Capricorn Coast. Dan het binnenland in
voor een Cattlestation gevolgd door Bundaberg, voor het
proeven van de lokale rum
Noord Queensland, Cairns en Cape Tribulation slaan we over..Niet omdat
het niet mooi is, maar omdat we de rust tijdens het reizen willen houden
en niet elke dag in de auto willen zitten.
Queensland in de één na grootste
staat van Australië en wordt met recht ook wel Sunshine State
genoemd. Ze zeggen dat hier 300 dagen per jaar de zon schijnt. Het
is bij uitstek een staat om te ontspannen en te genieten van de
kilometers parelwitte stranden en de prachtige eilandjes (in totaal
zo’n 1000!) voor de kust van de Grote Oceaan. Eén van de meeste
bijzondere natuurlijke attracties is het Great Barrier Reef
en de ongerepte tropische regenwouden in het noorden, welke veelal
zijn benoemd tot werelderfgoed. De staat kenmerkt zich tevens
door de uitgestrekte mangrovebossen en wetlands. |
|
|
De
Queensland Highway van de Nortern Territory naar de Oostkust |
23.08.2004 en verder
Ja hoor, wij zouden bij Tennant Creek wel even rechtsafslaan om effe
naar de Oostkust te rijden.. We vergissen ons, want we doen er 4 dagen
over. Gemiddels 450 km per dag vinden we wel genoeg. We rijden hierbij
niet harder dan 100 km anders kunnen we elk uur langs het tankstation
rijden
Als er één weg toch wel uitgestorven is, dan is het deze wel.
We volgen de Barkley Highway langs Mount Isa, Julia Creek, Charters
Towers naar Townsville aan de Oostkust. Dat is vanaf Alice Springs een
dikke 2000 km. rijden. En het verveelt niet. We komen veel roadtrains
tegen, waarvan sommigen wel heel erg lang zijn ( 4 containers). Het
landschap veranderd voortdurend, van vlak met alleen wat verschillende
grassoorten tot aan heuvels en boomgebieden. Sommige stukken liggen vol
met dood gereden kangaroo's, er vliegen vele grote eagles rond die wel een
lekker vleesmaaltijdje kunnen gebruiken. Ook zijn er weer verschillende
kleurrijke kakatoe's en andere papegaaien te zien. Er wordt hier nog veel
aan de weg gewerkt. Hele stukken zijn nog maar 1 baan breed, met een
gravel berm waar je op kan rijden als je ruimte geeft voor tegemoet komend
verkeer, bijvoorbeeld roadtrains. We gaan dan echt wel opzij hoor,
anders wordt je auto gezandstraald.
De 23ste zijn we de Staatsgrens van Queensland gepasseerd. We konden
daar direkt onze klok weer terugzetten. Australië is zo groot dat er drie
tijdzones nodig zijn om de stand van de zon te volgen. Dat zijn de
Eastern, Central en Western zone, en ze vallen samen met de staatsgrenzen.
Om de situatie te bemoeilijken loopt de Central-tijd slechts een halfuur
voor op de Eastern-tijd.
Alle dagen slapen we gratis langs de highway, soms op een parkeerplaats
waar ook andere campers staan. Wel zo veilig.
De 24ste rijden we tot 80 km voorbij Julia Creek waar we ergens op een
zijweg tussen de bomen gaan staan. Lekker rustig met verder toch een open
vlakte waardoor we de zon weer mooi onder zien gaan. De maan is half en de
lucht super zuiver. Buiten hebben we 's nachts geen torch nodig, van boven
komt al een spotlight...
We hebben alweer hele einden achter de rug zonder begroeiing langs de
kant van de weg. Als Rob aan het rijden is horen we steeds 'plof,
splash, poink'.
Als ik eens goed kijk zat de hele lucht vol met allemaal kleine stipjes.
En op het scherm van de auto zijn een aantal sprinkhanen raak terecht
gekomen. Het moet hier echt een plaag zijn, zoveel hebben we er nog nooit
gezien! We zien een hele grijze gloed om ons heen, en in het licht van de
zon zien we allemaal glinstertjes van de mormels. We zijn blij dat we nu
niet naar de wc moeten, want hier stap ik toch echt niet uit de auto... De
25ste komen we tot 150 km voor Townsville. We kunnen nog wel verder rijden
maar bij het tanken hier bij een Shell station zien we dat ze hier ook een
wasmachine hebben en gratis douches. Bij het afrekenen verteld de
dame achter de kassa dat je gratis op de grote parkeerplaats mag
overnachten. Dat is makkelijk, we moesten toch al een wasje
doen. Dit station blijkt ook een grote pleisterplaats voor de
"truckies", zoals de truckchauffeurs worden genoemd. We
genieten 's avonds en 's ochtends weer van de heerlijke douche. In de
outback staan grote markeringen om zuinig om te gaan met water. Hier
lekker niet, Mmm.
|
|
|
|

Paluma Tropical
rainforest
|
|
26.08.2004 - Paluma National Park
We gaan nu richting de stad Townsville waarna we direct naar het
noorden rijden naar het eerste National Park wat we op de Bruce hwy tegen
komen, het Paluma Range N.P. We moeten weer even omschakelen en wennen aan
de drukkere wegen en de stadjes. We vonden het heerlijk om door de desert
te rijden en van de NP te genieten. De steden zijn we echt een beetje
zat.
|
Vlak voor Townsville waait het behoorlijk hard en het is flink bewolkt, de
wind is altijd goed te merken met het hoge dak van onze camper. Voor ons
lijkt het naast de weg net of er brand is. Het is nog steeds woestijn
gebied, en erg kaal. Als we dichterbij de 'brand' komen zien we al snel
dat het zeker geen brandje is. 300 meter bij ons vandaan is het zand op de
grond heel onrustig over de grond aan het cirkelen en er wordt aardig wat
zand de lucht in gezogen. We zien een kronkelende lijn ver de lucht in. Nu
pas realiseren we dat we naar een tornado aan het kijken zijn! Gelukkig is
het geen super sterke, maar wel een beetje beangstigend. Het zand aan de
grond ging erg tekeer, het leek wel of er een 20-tal paarden voorbij
galoppeerde... Het zand werd door de tornado-wind naar boven gezogen, net
een sliert met een slinger erin. Het was echt een dwaas gezicht. Gelukkig
was de tornado niet zo sterk... Zoiets had ik alleen nog maar op tv
gezien, dus ik realiseerde me niet dat ik dat ooit nog eens in het echt
kon zien, vandaar dat wij dachten dat we een brandje zagen, maar eigenlijk
kon dat ook helemaal niet met die wind...
We rijden bij Townsville direct door de stad heen, en na ruim 60
kilometer slaan we linksaf voor het Paluma Tropical Rainforest. Om
ons heen horen we volop vogel geluiden en zien we een totaal andere natuur
om ons heen. Vele verschillende bomen en bloemen, en heel belangrijk, het
is groen! Het informatie bord heet ons welkom in het 'Park of the clouds',
we hoeven dus ook voor morgen niet op een zonnetje te rekenen... We kijken
wat rond bij een waterval 'little crystal creek' en gaan op zoek naar een
aangegeven camping plaats vanuit het lonely planet boek. We moeten een
stuk over een unsealed road (11km), en komen uit bij een mooi meer met een
aangelegen dam. 2 jaar geleden hebben ze hier ook een camping aangelegt,
en die ziet er nog totaal niet gebruikt uit. Het is nog vroeg maar Rob
zorgt voor het eten, en we smullen van gebakken aardappeltjes en
chili-con-carne, lekker stinken dus. Rob is heerlijk buiten aan het
kokkerellen op het gratis gas-fornuis cq Barbeque die op de camping staat.
Heerlijk zo'n grote keuken... hihi. We genieten van alle vogels die om ons
heen aan het huppelen zijn. Het ziet er hier erg verzorgt uit, met nette
toiletten en duidelijke campingplaatsen, hoewel wij daar natuurlijk geen
gebruik van maken... hihi. Eigenlijk moesten we voor dit plekje voor
vannacht van tevoren boeken, hoewel de Lonely Planet zegt dat er een
zelf-registratie systeem is, en dat we voor $4 p.p. mogen overnachten. We
zitten alleen op de campsite, en zullen morgen wel betalen als we een
ranger tegen komen, deze plek is het echt wel waard om voor te betalen. 's
avonds gaan we de dam op om te wachten op de Bats (vleermuisjes) die hier
elke avond hun maaltijd op willen halen van muggen. De muggen zijn er wel,
maar het geduld om op de bats te wachten hebben we niet. Na een uurtje
gaan we weer lekker in onze bus schrijven en lezen. Het is hier echt
frisser en het begint nog te regenen ook. Ik weet niet hoe we het voor
elkaar krijgen, maar we staan wederom moederziel alleen in deze
regio.... vinden we helemaal niet erg hoor.
|
|
|
|
27.08.2004 - Nog een dagje Paluma...
We worden wakker van het geluid van een kettingzaag buiten de
campervan. "Oh jee, een ranger", fluistert Jacky, waarop ik
direct in de kleren schiet en buiten eens ga kijken.
"Het valt wel mee, het is een Houthakker", zeg ik gerust. Een
half uur later raken we in gesprek met deze man. De Rangers hebben op deze
campplaats een aantal dode bomen gemerkt die hij volgens opdracht weg moet
halen. Zijn companen komen er ook nog bij. Hij verteld heel
enthousiast over het Noorden van Queensland, waarbij blijkbaar de ruige
ongereptheid nog volop aanwezig is.
|
|

cooking op bbq's
|
Voor het echte Noordelijke puntje van de Cape Peninsula heb je toch wel
een 4x4 nodig. Hij zou ons graag een paar weken meenemen om de speciale
plekjes te laten zien, maar helaas hij moet bomen omzagen en opruimen.
Zijn maat gaat vanavond naar een feestje, een dikke 200 km verderop,
waarop ik hem vertel dat wij dat ook wel doen, maar dan direct willen
blijven slapen. ....
Oh ja, vrijwel alle campingsite en picnic plaatsen zijn voorzien van
gas bbq's. En daar mag je gratis gebruik van maken. Zo komt het dus voor
dat we s'avonds lekker op zon bakplaat staan te koken. Je kunt er prima
chili con carne op maken... S'middags rijden we naar de
tweede stek van dit park..een campsite met een lekker koel meertje.
Wederom de rest van de middag lekker lezen, luieren en badderen in het
natuurlijke badmeertje.
Temperatuur is heerlijk, zelfs te warm in de volle zon,
dus zoeken we de schaduw op.
28.08.2004
Op weg naar Airlee beach overnachten we op de top van
een berg, waar we spontaan een barbeque van de plaatselijke Lions club
aantreffen. Uien snijen, en hup de hamburgers en ander vlees op de
barbeque. S'avonds zien we vanaf de top van de berg talloze branden
beneden op het platte land. Het blijkt dat ze daar de restanten van de
Sugarcorns verbranden.
|
|
|
|
|
|
29.08.2004 - Airlee beach & the Whitsundays
We rijden naar Airlee beach, zeg maar het torremolinos en Ibiza van de
Eastcoast van Australie. Bij aankomst rijden we door een hoofdstraatje vol
met shoppies, backpackers, bars en touroperators... We besteden de middag
met het verzamelen van folders. We willen hier een zeiltochtje maken en
misschien nog een duikje plegen bij het beroemde Coral Reef. s'avonds
lopen we vanaf de camping (1km verderop) naar het gezellige centrum. Hier
spelen de hele avond eenmansbandjes. Volop gezellige muziek dus en het
bier is hier goedkoop. Het is druk met mensen, veel jongere backpackers.
De LP had er al voor gewaarschuwd. Dit plekkie is een toeristencentrum,
voornamelijk vol met backpackers die hier een paar dagen op het strand
komen luieren en niets doen, of gaan zeilen op een van de vele zeilboten
die dagtochten of zelfs meerdaagse tochten aanbieden op en rond de Whit
Sundays...
We vinden het niet erg hoor, een lekker avondje uit temidden van
muziek, een beetje babbelen met een paar Australische gasten naast ons
(poef, wat kunnen die zuipen) en een tropische avond lucht.
|
De Whitsunday Islands is een eilandengroep
bestaande uit 74, meest onbewoonde, eilanden. De eilanden zijn ontstaan
uit vulkanische activiteit tussen de 50 en 100 miljoen jaar geleden.
Miljoenen jaren van erosie volgden en gaven de eilanden hun huidige ruige
vormen. De eilandengroep is grotendeels dicht bebost. Onder andere komt hier de
inheemse grasboom voor. De droge hellingen van de eilanden zijn begroeid
met eucalyptusbomen en acacia’s. De kusten zijn rotsachtig met steile
kliffen, overgaand in zandstranden met palmbomen. De meeste eilanden zijn
omgeven door koraalriffen en bieden daardoor uitstekend gelegenheid tot
snorkelen of duiken. Een zeiltocht langs enkele van deze eilanden is dé
manier om alles goed te kunnen zien. In en rondom Airlie Beach is er van
alles te doen, zoals een
Wildlife Park, skydiving, jetski’s en bungyjumpen. Er is een gezellig
haventje en er zijn vele restaurantjes en bars. |
Oh ja, gedurende 2 nachten verblijven we op een prachtig holidaypark
net buiten Ailie Beach met zwembad en zonneweide (Island Gateway). We
vergeten alleen naar het zwembad te gaan.
|
|
|
|
30.08.2004 - dagje Airlie beach
We worden wakker met het geluid van vele parkieten soorten om ons heen.
Het hele park zit er vol mee. Net alsof je in de tropische tuin van de
Rotterdam Zoo hebt overnacht. We doen lekker lui, langzaam
ontbijtje, koffie en daarna op ons gemakkie met de bus naar het stadje.
Eerst even op de marina kijken. Hier liggen alleen maar gloednieuwe boten,
vooral veel catamarans. En ze zijn allemaal te huur, met of zonder
bemanning. Je kunt hier ook de America's cup nadoen. 2 supersnelle
zeilboten strijden dan 3 uur tegen elkaar op volle zee. Een beetje
zeilboot kost al gauw tussen 500 en 800 Aus dollar per dag. De rest
van de middag slenteren we door de hoofdstraat, vol met shoppies.
Het is inmiddels maandag, de muziek is er niet meer en het is een stuk
rustiger dan het weekend.
|
|
van
klein tot groot
|
31.08.2004 - We gaan Zeilen & Duiken
Gaaf, spannende dag vandaag. De wekker gaat om 6 uur en om 7 uur staan we
bepakt en in de regen te wachten op de bus die ons komt ophalen.. Helaas.......
de receptioniste komt ons even vertellen dat het bedrijf de boeking heeft
gecancelled. We zouden de hele dag gaan zeilen op een catamaran.
Tussendoor zouden we nog 2 duiken maken...... De bewolking hangt laag, het
regent en eigenlijk vinden we het niet zó erg. We kunnen een dag
wachten of direct ons geld terug krijgen. We kiezen voor het laatste en
zijn van plan weer door te rijden.
Dat duiken komt straks wel weer in Thailand... Zeilen kunnen we overal nog
langs de kust..
Efin, om half 8 s'morgens rijden we dus maar weer verder, richting
Rockhampton. Nu moet je voorstellen dat tussen Airlee beach, Mackay en
Rockhampton alleen maar een saaie snelweg ligt van 500 km.. Veel
gebeurt er dus niet onderweg. Net buiten Airlee beach ligt het
Conway National Park, en we gaan hier een waterval bezoeken.. Weer helaas,
de waterval staat droog.. De rest van de dag is het donker en regent
het... Mooie rijdag dus. In Mackay nog even mail checken en wat ceedees
opsturen. Daarna weer de lange en eindeloze highway op richting
Rockhampton. Net voorbij een gehucht Marlborough stoppen we en
parkeren we "overnight" op het terrein van een tankstation, wel
gratis natuurlijk.
|
|
|
|

Cattle farm bij
avondlicht
|
|
01.09.2004 - Rondje Capricorn Coast
De eerste dag van de lente wordt ons vertelt, het is heel raar dat het
vandaag regent doordat het in de lente nooit regent wordt ons verteld. Na
aardig wat kilometers te hebben gereden mogen we weer eens gaan tanken.
Tijdens het vol gooien raakt Rob aan de praat met de roadhouse eigenaar.
Een praatje over tourisme en het weer. Als Rob zegt dat het weer een
beetje saai is komt de man meteen terug met een verbazingwekkend antwoord,
en dat zet ons wel aan het denken.
Het heeft hier de afgelopen 10 maanden niet geregent en hier zijn de
mensen super blij dat er eindelijk weer eens een druppeltje valt! We zijn
gelijk een stukje blijer met het weer, maar stiekum hopen we wel weer op
zonneschijn hoor... hihi.
|
Vlak voor Rockhamthon besluiten we de touristenroute langs de Capricorn
Coast te gaan volgen langs de plaatsjes Yeppoon en Emu park. In Yeppoon
bezoeken we nog een informatiecentrum die ons misschien ideeen kan geven
voor een dag als dit. Rob zijn oog valt op een folder van een cattle
station die hier in de buurt moet zitten. Hij heeft het er al weken over
dat hij zo een grote farm eens wil bezoeken, dus hier ligt zijn kans. Met
een mooi foldertje in de hand gaan we op weg via Biloela naar het Kroombit
NP te rijden waar een farm tegen aan ligt, Het Lochenbar station. 'A real
outback farmstay experience'. Als we aankomen na 2 uur rijden worden we
hartelijk ontvangen en zonder probleem mogen we een campingplekje voor
onszelf uitkiezen. We merken al snel dat er hier vele groepen kunnen komen
om zich uit te kunnen leven. Er zijn een aantal huisjes en het wordt hier
zelfs officieel jeugdherberg genoemd. Morgen mogen we gelijk al met het
programma meedraaien, en Rob wordt voor het paardrijden om 9 uur verwacht.
Daar ga ik maar niet meer met mee, na die experience van Nieuw-Zeeland...
hihi.
|
|
|
|
02.09.2004 - Dagje Cattlestation
Het is zover, we zijn al wakker en hebben de wekker niet gehoord... Als
ik met mijn slapperige koppie op de wekker kijk is het al bijna 8 uur. Rob
springt gelijk zijn bed uit en kijkt wat er met de wekker aan de hand
is... Het blijkt bijna 7 uur te zijn, sorry Rob! Als het uiteindelijk na
een lekkere warme douche 9 uur is geworden en we klaar staan om eens flink
onze handen uit de mouwen te steken, zitten we met nog 2 meiden aan een
tafel te wachten... De ene meid werkt hier nu 4 dagen en blijft tot
december te werken. De 2de dame is hier nu ook 4 dagen maar is tourist net
als wij. Na een kwartier wachten gaan we de paarden maar eens opzoeken.
Sandra is al druk met de paarden bezig, en nadat alle paarden zijn
opgezadeld gaat het drietal op pad. Rob hoop nog iets te kunnen verbeteren
aan zijn paardrijden, iets wat hij zichzelf heeft aangeleerd, dus alle
tips zijn welkom.
|
|

Typische Cow-girl
|
Rob...
Vanwege allerlei verzekeringspremies mogen gasten eigenlijk niet
harder dan stapvoets....en moeten ze een helmpje op..
prima. We gaan met zijn drieën. Sandra, nog een
andere jonge dame die hier een paar dagen blijft, en ik. Ik leg
uit wat ik graag zou willen bijleren. Beetje balans en lichte draf
en galop.. We lopen rustig de farm af. Verderop is een grote
open vlakte waar we wat kunnen oefenen. Je blijkt namelijk ook met
je benen te kunnen sturen! Dat wist ik nog niet. We rijden
een paar rondjes in diverse snelheden. Ik voel met net de Lone
Ranger... Om mij heen zie ik een grote open vlakte. Al dit land
behoord tot deze farm. Een uurtje les is op deze manier snel
voorbij. |
Ondertussen is bekent dat ik met Allan mee ga. Allan blijkt de eigenaar te
zijn van deze 10000 hectare landgoed, met zijn 1200 stuks vee en nog vele
andere dieren. Ik merk al snel dat deze man zich niet echt aan de tijd
houdt en na een uur vraagt hij ons eindelijk mee, na een kop thee... Hier
nog een praatje, en daar nog een praatje en eindelijk gaan we echt op weg.
Met de Jeep gaan we eerst tanken en wat jerrycans met benzine vullen. We
gaan vanmorgen het water checken, en wat hout zoeken. Uiteindelijk hebben
we lekker met 4X4 door zijn land gereden en af en toe moest Allan wat
pompen aan de praat zien te krijgen. Doordat het zulk droog weer is hebben
ze, volgens mij zelf gemaakte, pompen om flink wat water naar de dieren te
kunnen krijgen. Verder zoeken we na het checken nog wat brandhout om het
kampvuur mee de bevoorraden. Met een goed gevulde wagen keren we weer
terug naar het basiskamp waar Rob stiekum achter een boom op ons zit te
wachten (met fototoestel...). De rest van de dag hebben de boeren niet
veel te doen, dus wij maken er ook maar een luiermiddag van. Om half 5
worden we door Allan geroepen of we willen kijken naar het verbranden van
wat droog land. Voor de veilligheid staan er 1 kleine brandweerwagen klaar
en er staat een auto klaar om te kunnen ontsnappen als de brand niet meer
onder controle gehouden kan worden. Dit is allemaal wettelijk verplicht,
maar het verbaast ons dat iedereen zich er hier ook echt aan houdt. Als we
terug kijken op vandaag komen we toch echt wel tot de conclusie dat we
geen vuile handen en kleren hebben, en dat de boeren hier toch echt wel
een lui leven leiden! De koeien hebben een zeer groot land waar ze kunnen
grazen en hoeven verder niet meer verzorgt te worden. Misschien kunnen we
morgen nog koeien melken ofzo, dit hebben we beide nog nooit
gedaan...
Het
Kroombit National Park & Lochenbar Cattlestation
Lochenbar Station is een
echt ‘cattlestation’. Eind 19e eeuw ontstond Rockhampton toen
honderden mijnbouwers hier strandden na een vals bericht dat hier
goud te vinden zou zijn. De stad bleef bestaan en ontwikkelde zich
tot de zogenaamde ‘beefcapital’ van Australië. Tegenwoordig
wordt hiervandaan over het hele land rundvlees geleverd. Vandaar
ook dat er in de omgeving vele cattlestations liggen, landerijen
waar gigantische kuddes vee worden gehouden. Op sommige van deze
veeboerderijen worden ook kamers verhuurd, en zo verdienen de
boeren een centje bij. Wij overnachten op één van deze
cattlestations. Op dit station krijgen we uitleg over de
dagelijkse werkzaamheden op een dergelijk bedrijf. Hier kan
je ervaren hoe het echte ‘Outback’-leven moet zijn. Koeien,
geiten, schapen en veel land. Regematig komen backpackers
hier een paar maanden werken om weer wat bij te verdienen. Vlak
bij ligt het Kroombit National Park, met een oeroud tropisch
regenwoud. Het park herbergt meer dan 400 verschillende
vogelsoorten. Er is een sealed road naar een mooi uitkijkpunt. Er
zijn diverse 4x4 tracks, die zijn nu echter niet te berijden
vanwege de 3 daagse regenval. |
|
|
|
|

Baobab trees op de farm
|
|
03.09.04 - Rondje rond de farm
Vandaag gaan we een rondje rond de farm per 4weel drive auto. We weten
geen tijd van vertrek, omdat dat daarna nog 3 keer kan veranderen wordt
ons verteld. We weten wel dat de rit 3 uur duurt en dat het 35 dollar gaat
kosten. Om 9 uur zijn we net alletwee klaar met eten en douchen en heel
toevallig komt de jeep aanrijden en kunnen we mee. Er wordt wat
uitgelegt over de bomen die we zien en de vogels. De zwarte kakatoe komt
over vliegen, en als die zich laat zien wordt het weer slechter zegt onze
gids, we zullen zien.
|
Na een uur zijn we weer terug bij onze
camper... na een uur gaan we afrekenen om maar weer verder te rijden
richting het zuiden. We hebben het echte leven op een grote farm gezien,
en echt werken hoeven de mensen hier niet. Uiteindelijk heeft de rondrit
ons totaal 6 dollar gekost, het was dus toch een kleine ronde... Het was
zeker leuk en leerzaam. Ik maar denken dat de keien gemolken moeten worden
op een farm en de beesten misschien bijgevoed moeten worden ofzo, maar
melken doen ze hier al jaren niet meer! De kosten komen uit het vlees van
de dieren, de melk heeft geen zin voor het verkopen, ze halen het geld er
niet uit. En de dieren hoeven ze alleen te voorzien van water, en dat gaat
met pompen die ze 1 maal per dag aan moeten zetten. Alle dieren lopen los
en hebben genoeg land om zich heen om te grazen om in leven te blijven. De
dieren hebben niet genoeg eten om zich voor te kunnen planten, dus op
markten worden jonge koeien gekocht, die hun lang genoeg houden zodat er
genoeg vlees aan zit om te verkopen.
We kiezen zelf een touristische weg uit en rijden een stuk over gravel
door de bossen richting Bundaberg. Er word veel bosgebied verbrand hier,
doordat het haast windstil is. De branden gaan snel en komen best hoog
ook. Vlak voor bundaberg camperen we aan het Monduran dam op een camping voor
11 dollar.
|
|
|
|
04.09.2004 - Bundaberg
De wekker gaat vroeg, we willen op tijd zijn in Bundaberg. Komt het
plaatsje je misschien bekend voor? Dan kan best eens kloppen... Bundaberg
staat bekent om zijn Rum-fabriek. We willen proberen om een tourje mee te
lopen door de distillery. Meestal hebben we pech en moeten we dit soort
dingen altijd van tevoren bespreken, maar we gaan graag op goed geluk. En
geluk hebben we want we hoeven maar een half uurtje te wachten...
Bundaberg, bekend centrum van suikerriet
verwerking. Hier maakt men de beroemde Bundaberg Rum. Dit gebied
word de Capricorn Coast genoemd. Net onder Rockhampton ligt namelijk
de Tropic of Capricorn, de steenbokskeerkring. Rock-hampton is het centrum van
veeteelt; Je rijd hier door 'Cattle Country'. |
|
|

Rob & Jacky achter
de tap?
|
Ons entree-ticket bevat 2 bonnetjes voor een gratis
Bundaberg drankje na afloop van de tour. We hebben alle tijd om nog even
bij een groot t.v scherm rond te hangen. Hier worden de reclames van
Bundaberg afgespeeld. Voor deze reclames hebben ze gebruik gemaakt van
een grote witte beer, en ze hebben een hoop leuke reclames... Rond de
fabriek staat een groot zwaar hekwerk die vol spanning staat voor
s'nachts. Daar wil je niet tegen aan staan... 2 vrolijke mannen showen
ons het hele gebouw en we zijn weer kompleet voorzien van alle info over
de lekkernij. Als ze ons vragen welke rum we wel eens drinken worden ze
gek als wij de naam Bacardi zeggen... hihi. De meeste rum wordt
hier gemaakt, maar de mixjes (blikjes rum-cola) worden in Sydney
gemaakt. Na afloop van de tour krijgen we inderdaad 2 glaasjes Bundaberg
rum, en niet zulke kleine glaasjes ook! We gaan beide voor een mixje
(Bundaberg rum en cola) en Rob neemt nog een sterke Rum. Ik geloof dat
ik maar 's middags verder moet rijden naar Hervey Bay... De drankjes
worden geschonken in een leuk opgezette bar, en natuurlijk moeten we nog
even shoppen in het touristen winkeltje... Uiteindelijk nemen we nog een
aantal blikjes mee van het mixje dat we op hebben, Mmm Heerlijk!
Misschien toch beter dan Bacardi??? |
|
|
|

Whale-watching
|
|
05.09.2004 - 365 dagen op reis /Whale Watching
We zijn nu precies een jaar onderweg, en we maken er een leuke dag van,
net als alle 365 dagen zijn geweest... hihi. 's Morgens vragen we ons nog
af wat voor plannen we gaan maken voor morgen, en ineens besluiten we een
middag te gaan varen om Walvissen te kunnen spotten.
Dit verhaal gaat hier verder
...
|
Achtergrond informatie :
-
Kroombit - Cattlestation/Jeugdherberg/Tourist Park
1 nacht in de dormitory : aud 18/ pp pnacht
camping :6,50 ausd pp per nacht
paardrijden : 30 aud per uur
rondje met de baas mee op veecontrole: 3 ausd per persoon/voor 2 uur
4wheel drive naar het Krombit National park: 110 aus/ pp hele dag
www.kroombit.com.au
|
|
|