s'nachts om half 12 landen we weer in Bangkok Airport. In de aankomsthal staan mensen te zwaaien met limousine service borden om je voor veel geld (min 600 bath) naar het centrum te brengen. We weten wel beter en nemen buiten een prepaid taxi voor 300 bath (plus de apart de highway tax van 10 bath). Natuurlijk kun je ook de airport shuttlebus nemen, maar daar hebben we rond middernacht geen zin meer in. Zodra we het vliegtuig uitstappen direct weer de benauwde warme lucht om ons heen, het gaotische verkeer op de wegen en het lijkt alsof iedereen hier rookt 

Nog 14 dagen te gaan. Straks als we wakker worden maar eens kijken hoe we dat gaan indelen.

Toch vroeg wakker geworden, besluiten we eerst eens op Khoa Sarn Road te gaan shoppen voor een vliegticket naar een tropisch eiland. We willen de laatste reis-dagen lekker gaan duiken en rondhangen. Als eerste hebben we Kho Phi Phi in gedachten. Van veel andere reizigers hebben we al gehoord dat dit een relaxte plek is om te chillen, snorkelen en een beetje duiken.

Uiteindelijk ziet ons duikprogrammatje er als volgt uit:

1.10.2004 stappen we op de nachtbus
2.10 2004 smorgens op de ferry : aankomst eiland 12 00 uur
3.10.2004 duikdag 1 (ieder 2 duiken )
4.10.2004 duikdag 2 (ieder 2 duiken)
5.10.2004 vrijedag
6.10.2004 terug naar bangkok - ferry/bus 

Het prijskaartje valt reuze mee
4 duiken/cursus jacky + 5 duiken Advanced openwater Rob +
4 overnachtingen in bungalow + vervoer enkele rit heen. 12500 bath ( 250 euro).

Daar heb je in Australie maar 1 dag (2 duiken) voor op een boot in het Coral Reef. 

(prijspeil okt-2004)

Aangezien we niet veel meer doen, hangen we vaak rond om Khoa Sarn Road, bezoeken de computerbeurzen in Pantip Plaza en gaan naar MBK, rijden met de nieuwe metro, de skytrain. Nemen de Tuk-Tuk, de taxi en gaan overal lekker shoppen. Natuurlijk ook op de bekende Patpong, met zijn sexshops en velen toeristen. 

Khaosarn Road. 

Veel tijd brengen we in deze straat door. Khaosarn Road is een van de bekendste straten van Bangkok, zeg maar het mekka van de Backpacker/ toerist.  Het is bijna onbeschrijfelijk om te schrijven wat je hier allemaal aantreft..

Op zich is de straat helemaal niet zo lang, ik schat een 700-800 meter. Het heeft alles te bieden wat je als verwende reiziger maar kan bedenken. Grofweg ingedeeld bestaat de straat uit allerlei grote huizen/gebouwen. Op de begane grond zijn het vaak de vaste toeristenwinkels, fotoshoppies, kleermaker shoppies, reisbureaus, goud en zilver, de restaurants, de banken/ wisselkantoren, muziek, de big mac, pizzahut, burger king, italiaan, chinees. Mind you... dat zijn de vaste winkels....

Zodra de straat s'morgens ontwaakt worden er op de stoep ook mobiele kraampjes opgebouwd.. Dat zijn vaak t-shirt stalletjes, fruitmix drinkjes, hairweaving stalletjes, rasta, je kunt er pasjes laten maken, student, press etc. stalletjes met kralen, tassen, muziek ceedees, en niet te vergeten de rijdende mie/noodle karretjes met van die lekkere kleine vegetarische loempias, de rijdende sate/bbq bakwagentjes...

Overdag geeft dit een druk bazaar idee. De straat is dan ook nog open voor verkeer. De taxi's en tuk-tuks rijden af en aan. Vanaf 6 uur sávonds wordt de straat afgesloten en wordt het nog gekker. Dan komen er nog meer toeristen die allemaal heen en weer lopen. Flaneren is het betere woord. Rasta's, hair extentions, henna tatoes, meiden met open buikjes en tegenwoordig hangen de meeste broeken zo laag op de heupen dat je constant denkt dat alles afvalt. Maar dat is in. Jongens die denken dat ze mager en gespierd zijn hebben hun tshirt uitgedaan en lopen met ingehouden adem heen en weer. Veel van die lange termijn reizigers in die Aziatische felgekleurde goeroe/flodder broeken waarvan ze denken dat ze één zijn met het land (zie je ook in india/vietnam /laos) maar in werkelijkheid het soort dat de Thaise jeugd al lang zelf niet meer draagt. Die zitten al lang strak in de Jeans. 

Oh ja, ik dwaal af... Als de schemer in valt wordt het dus nog gekker. Dan gaat overal de springende, schreeuwende Neon reclame aan. En dan komen ook de marskramertjes.. de wandelende verkopertjes dus.  En dat zijn er vele.. een greep. grote zippo aansteker verkopers, vliegende vlinders die als een boemerang weer terug komen, hangmat verkopers, nemo hoedjes, witte en rode rozen, de hilltribe meisjes met hun kettingen, bedelaars, invalide mensen die met een versterker en microfoon karaoke zingend door de straat heen schuifelen in de hoop een paar bahtjes te krijgen, Pita broodjes ..eten en drinken op straat. nog meer dreadlocks, hairextentions en henna tattoos.

Op de hoek van de straten strijden taxi en tuk-tuk chauffeurs om de gunsten van de klant. Voor de nietsvermoedende toerist lijkt een tuk-tuk erg goedkoop. Voor een ritje naar de stad (silom) rekenen ze al snel 200 bath.... koopje. Totdat je ontdekt dat de taxi met meter het voor 65 bath doet met airco..  S'avonds net zo. sommige taxichauffeurs willen dan niet meer op de meter rijden en willen hetzelfde verdienen als de tuk-tuk...Als je volhoud heb je al bij de 4de taxi altijd beet.  

En dan de reisbureau's. Iedereen bied visa service aan, regelt een dagtrippie naar de floating markt of stuurt je naar een tropisch eiland. Allerlei soorten vliegtickets, online wel te verstaan. Het maakt niet uit waar ter wereld je zit. Boek maar via mij als je van Amsterdam naar Reykjavik wilt, ik kan het goedkoper.

De hotelkamers/guesthouses. Op de khoasarn zitten natuurlijk de hotelkamertjes op de 1ste en 2de verdieping. We hebben er een paar bekeken. Je krijgt er annorexia en clautrofobie van. Sommigen hebben geen ramen. Je betaalt dan nog 400 bath, maar je slaapt wel in khoasarn! Met gratis herrie van de drinkenbroeders en het geluid van de vele video schermen waar ze op de begane grond in de restaurants 24 uur lang van alles laten zien. Om klanten te trekken kun je kiezen uit voetbal, kickboxen en elk uur een andere populaire film. Zelfs films die nog in de bioscoop zijn. Maar dat is niet verwonderlijk. Al die films/ dvd kunnen we hier zelf ook kopen. Niet meer op Khoasarn want dat heeft de politie verboden.. Nee De echte Dvd markt speelt zich af in het Computer centrum Pantip Plaza en in de straten van de wijk Patpong. 

Dan is er een uitgebreide boekenmarkt. We tellen 10 boekenwinkels alleen al in khoasarn road. Vooral de Lonely Planets doen het goed. Tegen redelijke prijzen kun je hier je volgende bestemming uitzoeken. Denk nu niet dat elke backpacker elke dat erop uittrekt om de stad te zien. Welnee, verreweg de meesten hangen de hele dag rond op het terras van hun hostel. Lekker chillen en lezen. Vandaar dat er een flinke handel in leesboeken zich heeft ontwikkeld. Elk boek dat je koopt kun je later terugbrengen. Dan krijg je de helft van het aankoopbedrag weer terug. En ze hebben alle talen, ook Nederlands. 

We buy everything 

In de loop van de jaren heeft dit circus zich uitgebreid. Een aantal straten achter de Khoasarn Road en aan de overkant achter de Tempel zijn nu van het zelfde kaliber, zij het iets rustiger, zeg maar meer laidback. Je volgt  s'avonds één route. Aan de overkant van khaosarn staan er op de hoek van de straat een aantal flappentappers, zelfs een mobiele atm (oud vwbusje) gevolgd door een ceedee verkoper, een mobiele cocktail bar. Dan volgen er een hele reeks guesthouses, met terrasjes, films, restaurants, en het gaat maar door. In deze straat vindje ook de opkopers "we buy everything" staat er op een bord.  En dan zie je een stalletje met boeken, slaapzakken, schoenen, broeken, duikflippers, gsms, zeg maar alles wat verwender reizigers niet meer nodig hebben. Dat laten ze hier achter voor een lage prijs. Is nog beter dan weggooien. 

Denk nu niet dat ze hier in Thailand nog in de middeleeuwen leven. We brengen ook een bezoek aan Patpong....

Patpong is vanoudsher bekend om zijn sexindustrie. Al vele malen beschreven, de rosse buurt van Thailand. Een paar straten vol met sexclubs. Pingpong show, bananashow... Ze lokken je naar binnen voor de prijs van een biertje van 80 bath. Eenmaal binnen blijkt vrijwel altijd dat je ineens voor de show moet betalen.. Ja Ja... Als je langs loopt kun je bij vele shows door de deuren naar binnen spieken. We zien dan een catwalk vol met meisjes tussen 15 en 17 jaar een beetje heupwiegend staan dansen op indiase bangra muziek.... in hun kleine bikinis...

De stalletjes en dvd markt.

Omdat de Patpong al jaren vele mensen trekt vind je hier natuurlijk ook stalletjes. Kenmerkend voor deze wijk zijn de zgn merknamen. Cucci, Versace, Rolex, Billabong, Von Dutch,  en natuurlijk de DVD !!

We hebben hier al vaker dvd's gekocht en meestal zijn ze van goede kwaliteit. Vrijwel alle dvd's komen uit maleisie. Ze zien er echt uit, compleet met bedrukking op het schijfje en hoesje. Prijzen varieren tussen 180 en 150 bath. Bij sommige standjes krijgen we het voor elkaar om 10 stuks voor 1000 bath te kopen. Dat is 2 euro per topfilm.  En reken maar dat álles verkrijgbaar is.  

No shop tonight

Toch is het een vreemde markt. Op de khaosarn road vind je bijna geen dvd meer. In de Patpong zie je de stalletjes met boeken liggen. Als je dan wat bestelt verdwijnt er een jongen achter de schermen om vervolgens 10 minuten later terug te komen met een plastic zakje. Je moet dan even meelopen naar een donker plekje om te controleren wat je hebt gekocht. Het gebeurt allemaal in de schemerwereld. Op een avond gaan we voor de 2de keer naar Patpong om nogmaals 10 dvd's te halen bij een stalletje waar ze de eerste keer goed en goedkoop waren. Maar het stalletje is er vanavond niet.

Jacky vraagt aan de buurman waar die dvd-gasten zijn. Plotseling komt er een van die jongens uit de sportzaak erachter zetten. "No shop tonight zegt tie, Police warning". Als we uitleggen dat we graag weer wat willen kopen neemt tie ons mee, de hoek van de straat in, een gebouw in , het trappenhuis op.... 5 minuten later komt een compagnon met een doos aanzetten waar hun handel in zit.  In de bloedhitte van het trappenhuis maken we een paar keuzes.. "No, no, not good" , zegt tie soms. Waarbij hij de kwaliteit van de film bedoeld. Het schijnt zo te zijn dat als een film net uit is de eerste serie van slechte kwaliteit is...  De volgende is altijd beter.  Zo komt het dat onze Garfield vanavond niet speelt en de rest wel (is nu nog in de bioscoop). Na de keuzes verdwijnt de jongen en zien we hem 10 minuten later bij de Sportwinkel. Hij gebaart ons naar binnen. Tussen de joggingbroeken vind de transactie plaats.   "Not good, you come back", zegt tie.. Tot over een week, want dat zijn er weer een paar nieuwe uit.. Ik tip hem nog wat extra waarna hij verdwijnt in de mensenmassa. Wat een wondere wereld.  

We vergeten bijna te vertellen dat we hier ook nog even uitgebreid een Kleermaker bezoeken.  Eerst voor een leuk mantelpakje met overjas voor Jacky. 

Al gauw besluiten we hier om onze trouwkleding te laten maken. Een prachtige Bruidsjurk voor Jacky (natuurlijk) en een prachtig mooi pak voor Robbie. Hij moet echter wel de manchet knopen van zijn vader lenen. 

Wij bestellen bij Image-Fashion op Khoasarn Road. Vriendelijke, professionele en niet verkoop-agressieve gasten die hun werk serieus nemen. 

http://www.khaosanroad.com/clothes.html, en zoek naar image boutique

vertrekken we per nachtbus en ferry richting Ko Tao voor de 2de keer om nog een paar dagen wat te duiken, te chillen en gewoon rond te hangen op een tropisch eiland voordat we definief naar huis gaan 

"One Life... Live it "

Hotlinks op deze site : 

• Ons Dagboek , Het Fotoalbum, Hoe gaat nu met ons?
• De Voorbereidingen, Sitemap, Sponsors & media, 

Reisverzekeringen, hypotheken,  sparen, 

Outdoor kleding sinds  1976...